زمانی که یک بازیکن به عنوان بهترین بازیکن جهان جذب می‌شود، انتظار می‌رود که با بسیاری از امتیازات و توجهات همراه باشد. کیلیان امباپه پس از هفت سال انتظار طولانی به رئال مادرید پیوست و به باشگاهی آمد که همه چیز را فتح کرده بود. معارفه او فوق‌العاده بود، با ورزشگاه برنابئو پر از تماشاگر و هیجان وصف‌نشدنی خود بازیکن.
شماره 7، که متعلق به وینیسیوس است، و شماره 10 کاپیتان مودریچ را به او ندادند، بلکه شماره 9 را که از هم‌وطنش بنزما به جا مانده بود را به او دادند. امباپه بدون سر و صدا وارد شد، انتخابی متواضعانه داشت و به گونه‌ای جا افتاد که انگار یک تازه‌وارد است.
آیا می‌توانید تصور کنید فیگو، زیدان، رونالدو، بکام یا کریستیانو در پست طبیعی خود بازی نکنند؟ آیا می‌توانید تصور کنید که هر یک از کهکشانی‌های سابق خود را با سبک بازی دیگران وفق دهند؟ اما این اتفاق برای امباپه افتاده است. و اگرچه او در حال حاضر چندان وضعیت خوبی ندارد، اما هنوز هیچ برنامه جایگزینی برای تغییر این روند وجود ندارد. از روی تواضع و دور از خودخواهی‌هایی که معمولاً همراه ستاره‌های بزرگ است، امباپه منتظر است تا زمانش برسد.
اگر شک و تردیدی وجود داشت، آنچلوتی این موضوع را روشن کرده است: «نخواستم پست بازیکنی که تفاوت ایجاد می‌کند را تغییر دهم.»
وینیسیوس جلوتر از امباپه قرار دارد، که نشانه‌ای واضح از این است که سلسله مراتب هنوز در رختکن حاکم است و آخرین بازیکن ورودی باید منتظر زمانش باشد، حتی اگر او خریدی باشد که سال‌ها انتظارش را کشیده‌اند.
امباپه متهم شده است که دفاع نمی‌کند، در حالی که چیزی که او را به بزرگ‌ترین ستاره بازار تبدیل کرده، نحوه حمله و مهارتش در گلزنی بوده است. در حالی که آن زمان هنوز فرا نرسیده، ستاره فرانسوی بدون بهانه‌جویی صبوری می‌کند. تواضع، ادغام شدن با تیم، تلاش گروهی و تمرین برای دفاع بهتر و دقت در گلزنی، دستورالعمل خرید بزرگی است که کمترین شباهت را به کهکشانی‌هایی دارد که فلورنتینو پرز قبلا به رئال مادرید آورده است.
