علی‌اصغر زرگر گفت: دولت تجربه تلخی درخصوص افزایش قیمت بنزین در ایران دارد، این تجربه به علاوه ناهماهنگی‌های موجود در کشور سبب شده تا دولت در مورد افزایش قیمت بنزین دست به عصا حرکت کند. کشورهایی که قیمت بنزین را به نرخ‌های بین‌المللی عرضه می‌کنند، معمولا متولی که وزارت انرژی و نظایر آن باشد، این کار را به تنهایی انجام نمی‌دهند و افزایش قیمت حامل‌های انرژی یک کار جمعی است. وزارت کار باید در جریان باشد و در رابطه با افزایش مزد و کمک به برخی قشرها برنامه‌ریزی کند و وزارت راه هم بسترهای حمل‌و‌نقل عمومی را فراهم کند. متاسفانه در ایران یک نهاد بدون درنظرگرفتن آسیب‌های احتمالی، تصمیم به افزایش قیمت بنزین می‌گیرد.
این کارشناس حوزه انرژی افزود: دولت در اولین قدم واردات بنزین سوپر توسط اشخاص حقیقی و حقوقی را آزاد اعلام کرده که قیمت واردات آن حدودا به قیمت فوب خلیج فارس و قیمت‌های بین‌المللی خواهد بود. می‌توان میانگین قیمت بین المللی یعنی ۳۵ تا ۴۵ هزار تومان در لیتر را برای بنزین سوپر درنظرگرفت، البته به شرطی که قیمت در این محدوده بماند و به قیمت فوب خلیج فارس که بین ۵۰ تا ۶۰ هزار تومان است، نرسد.
وی بیان داشت: دولت در حال بررسی راهکارهای مختلف است، در مورد بنزین داخلی احتمال این بیشتر است که دولت سهمیه بنزین را کاهش دهد و مازاد بر سهمیه را با قیمت بیشتری بفروشد. اگر دولت بتواند آسیب‌های کوتاه‌مدت را از طریق هماهنگی میان وزارتخانه‌های مختلف مدیریت کند، قیمت ۱۰ هزار تومان را می‌توان برای بنزین معمولی درنظرگرفت و سهمیه را حذف کرد. درنظرداشته باشید که نمی‌توان به یکباره قیمت بنزین در ایران را به لیتری ۵۸ هزار تومان که قیمت بنزین در ترکیه است، افزایش داد، این کار باعث ازهم گسیختگی می‌شود و باید افزایش قیمت پلکانی باشد.
زرگر گفت: به نظرم یکبار برای همیشه باید سوبسید بنزین حذف شود، منتها این کار نیازمند شرایطی است و مردم باید بدانند که منافع عمومی آنها در حال تامین و افزایش است و این پول هدر نمی‌رود. دولت باید پول نفت را صرف اموری مانند خانه‌سازی‌های ارزان، بیمه‌های اجتماعی، تجهیز حمل‌و‌نقل عمومی و بهداشت کند. دولت در مورد قیمت بنزین سیاست نعل و میخ را درپیش گرفته است، حقیقت را می‌گوید، اما اسباب کار هنوز مشخص نیست.
