هیچ‌کس از هواداری بی‌چون و چرای دونالد ترامپ از اسرائیل بی‌اطلاع نیست، حتی رئیس‌جمهور جدید ایالات متحده در کارزار انتخابی خود هم اعلام کرده بود به دنبال تحقق نقشه‌ها و طرح‌های اسرائیل علیه فلسطینیان است.
در این بین، تنها پرسش باقی‌مانده در رابطه با مساله طرح کوچ اجباری فلسطینیان، نه چرایی مطرح شدن آن توسط دونالد ترامپ، بلکه چرایی ابراز تعجب رهبران کشورهای عربی در این رابطه است.
رهبران مصر و اردن بیش از همه کشورها نسبت به این طرح آمریکا ابراز تعجب کرده و شاید به اندازه استقبال رهبران اسرائیل از آن، آنها سعی می‌کنند خود را متعجب و شگفت‌زده و تا حدودی معترض نشان دهند.
با این حال، رئیس‌جمهور آمریکا که نشان داده بیش از هر رئیس‌جمهور آمریکایی دیگری صریح و شفاف سخن می‌گوید، بارها در گفتوگوهایش با رسانه‌ها ادعا کرد مخالفان در نهایت موافقت خواهند کرد، در حالی که برخی از رسانه‌های اسرائیلی هم خبر دادند، احتمالاً یکی از مقاصد کوچ اجباری اهالی غزه کشورهای شورای همکاری خلیج فارس هم باشد.
اما آیا واقعاً کشورهای عربی اراده‌ای برای مخالفت با ساکن جدید کاخ سفید دارند؟ آیا در صورت وجود این اراده برگ برنده‌ای برای انجام این مهم دارند؟
در اینکه ملت فلسطین بیش از ۷۰ سال است که به زمین و سرزمین خود چنگ زده و با وجود قلع و قمع، کشتار و فشارهای همه‌سویه همچنان حاضر به ترک وطن خویش نیست. شکی وجود ندارد و حتی نتیجه این کش و قوس می‌تواند پاسخی به ادعای فروش زمین فلسطینیان در اوایل قرن گذشته هم باشد اما باید نشست و دید که برخلاف رژیم‌های عربی، مردم غزه این بار چه در چنته داشته و به جهانیان رو خواهند کرد.
به اعتقاد کارشناسان، کشورهای عربی و اسلامی اگر بخواهند می‌توانند برگ‌های برنده سرنوشت‌سازی را در این رابطه رو کنند، اما این مستلزم وجود تصمیم واقعی برای استفاده از آن است، نه آنکه در رسانه‌ها با این طرح مخالفت کرده و در پس پرده خود را همراه با طرح ترامپ برای حمایت از اسرائیل بدانند.
با نگاهی به یادداشت تحلیل‌گران عرب در رسانه‌های مختلف عربی می‌توان به این نتیجه رسید که شاید عمان و قاهره در مورد مخالفت و رد این طرح جدی باشند اما آنچه باید مورد بررسی قرار گیرد توانایی آنها برای مقاومت در برابر فشارهای آمریکاست. در صورتی که خبری از موضع قوی عرب‌ها وجود نداشته و با توجه به اینکه واشنگتن ممکن است عمداً از بیش از یک اهرم اقتصادی یا امنیتی استفاده کند تا آنها را وادار به تسلیم کند و همچنین ممکن است به سراغ گزینه‌های جایگزینی برود که رسانه‌ها در حال حاضر چندان روی آن مانور نداده باشند.
امروز در برابر انفعال شبه کامل کشورهای عربی و ناتوانی در موضع‌گیری شفاف و واضح در قبال این طرح بسیار خطرناک، مردم غزه باز هم خود را در این مبارزه بدون حمایت کشورهای عربی تنها می‌بینند، اما آنها بیش از یک قرن است که به این تنهایی عادت کرده و همچون گذشته برگ برنده خون و ایثارگری را در مقابل ماشین جنگی اسرائیل و توطئه‌های آمریکایی ـ عربی علیه خود رو می‌کنند.
