اعتراض تند روزنامه جمهوری اسلامی به مخالفان مذاکرات؛ چرا کسی یقه آنها را نمی‌گیرد که شما چه کاره هستید؟

به گزارش جمهوری اسلامی، کسی که دستی پُر، منطقی گویا و زبانی رسا داشته باشد، از مذاکره نمی‌ترسد که هیچ حتی در چیدن میز تعجیل هم می‌کند. ترس، لباسِ تن کسانی می‌شود که چیزی در چنته ندارند. می‌دانند چون سخن بگویند عیار عیب و هنرشان نمایان می‌شود. لذا ترجیحشان “نامذاکره” و “ناگفتگو” است و الا آنجا که تریبون یک طرفه باشد، لحظه‌ای هم به سکوت و تامل فرصت ابراز وجود نمی‌دهند. تجربه‌ای که چند سال، یک ملت را، یک کشور را به گروی آن گرفتند که گفتگو نکنند. جالب است که وقتی رئیس جمهور، از آمادگی برای گفتگو می‌گوید، می‌خروشند و می‌نویسند که شما چکاره اید؟ ماشاءالله به این همه فهم و معرفت! اگر رئیس‌جمهور کاره‌ای نیست پس چرا هرچه حاصل بدعملی خودتان هست را هم به پای او می‌نویسید؟ اگر رئیس‌جمهور کاره‌ای نیست، آیا مدعیان و تریبون‌داران حاضرند به لوازم این سخنان خود ملتزم باشند؟ لابد برای خود حقی بالاتر از رئیس‌جمهور صاحب رای مردم قائل است که در همه امور دخالت می‌کنند. متاسفانه کسی هم یقه اینان را نمی‌گیرد که شما چکاره کشورید؟

این روزنامه افزوده است: آنان که نتیجه تصمیم و ایجاد موانع شان سر راه امور کشور، بیشترین آسیب را ایجاد کرده است همچنان به طلبکاری سخن می‌گویند. اگر ماجراهایی چون کرسنت، دقیق خوانی می‌شدند، اگر تراز نفع و عدم النفع، به سنجه در می‌آمد، برخی‌ها الآن باید در جایگاه پاسخگویی، می‌نشستند نه طلبکاری. متاسفانه تا اوضاع در این هندسه می‌چرخد نه پزشکیان که هر رئیس جمهوری هم که بیاید کاری از پیش نخواهد برد. این جماعت حتی راه گفتگو را بر دولت شهید رئیسی هم می‌بستند و الا مسیرچنان میرفت که امروز گرفتار اما و اگر نباشیم. باید این جماعت را یا به راه آورد و یا راهی تازه از کنار اینان باز کرد و الا به دیوار‌هایی برمی خوریم که دست زدن به آن همان را در پی می‌آورد که رئیس‌جمهور چند بار گفته است؛” هر کجا هم که می‌خواهیم دست بزنیم. می‌گویند دست نزن. صدا در می‌آید. خب چی کار کنیم تا مشکل حل شود؟” صدا هم از همین جماعت کم تعداد اما پر هیاهو برمی خیزد. انگار همه جا بساطشان را راهبندان اصلاح کرده‌اند که چون بخواهند دولت‌ها کاری کنند، اینان منافع خود را در خطر می‌بینند و نمی‌گذارند.