رئیس سازمان پیشگیری و مدیریت بحران شهر تهران اظهار می‌کند: در این دوره از مدیریت شهری، علاوه بر تمرینات محله‌ای و شهری که به طور ثابت در برنامه‌های اجرایی سالانه سازمان مدیریت بحران قرار داشت، حدود ۱۰۰۰ تمرین دیگر انجام شده است و در روز برگزاری مانور سراسری زلزله هم این تمرینات اجرا می‌شوند.
علی نصیری اضافه می‌کند: سال گذشته برنامه‌ای تحت عنوان “اسکان اضطراری” برگزار شد و عنوان برنامه امسال مانور “تمرین سراسری زلزله کلانشهر تهران” است که در روز پنجشنبه دوم اسفندماه سال جاری برگزار خواهد شد.
رئیس سازمان پیشگیری و مدیریت بحران شهر تهران تصریح می‌کند: عملیاتی کردن پهنه‌های ۵ گانه شهر تهران، بهره‌گیری از فضای قطب آمادی، امدادی و فرماندهی عملیات بحران شهر تهران، فعال سازی ساختار ستاد مدیریت بحران تهران، انجام عملیات امداد هوایی، فراخوان استان‌های معین، پیشتاز و مسئول پهنه و بهره‌گیری از ظرفیت‌ها، فعال سازی مرکز اطلاع رسانی مشترک، تقویت همکاری کلیه دستگاه‌های دارای وظیفه در حوزه مدیریت بحران و… از جمله اهداف تمرین سراسری زلزله است.
نصیری خاطرنشان می‌کند: در اجرای مانور سراسری زلزله کلانشهر تهران ۱۱۰ دستگاه اجرایی مشارکت دارند و تعداد شرکت کنندگان مانور ۱۰ هزار نفر است.
آمادگی اضطراری برای زلزله با بزرگای ۷ در تهران
«برای آماده‌سازی مؤثر برای زلزله‌ای با بزرگای ۷ در تهران، ارزیابی امکانات اضطراری، بیمارستان‌های صحرایی، مخازن سوخت و سامانه های مخابراتی ضروری است. این ارزیابی شامل درک تراکم جمعیت، زیرساخت های شهری و قابلیت های پاسخ اضطراری موجود است.»
زارع با این توضیح ادامه میدهد: «تسهیلات اضطراری برای پاسخ فوری به سانحه و تلاش‌های بازسازی حیاتی هستند. این موارد عبارتند از: (EOC) : حداقل یک مرکز عملیات اضطراری EOC مرکزی باید ایجاد شود تا تلاش‌های واکنش به سانحه را در آژانس‌های مختلف هماهنگ کند. با توجه به جمعیت بالای ۹.۸ میلیون نفری تهران در سال ۱۴۰۳، تعداد قابل توجهی سرپناه موقت مورد نیاز خواهد بود. حداقل یک سرپناه به ازای هر ۱۰۰۰ ساکن در مواقع اضطراری مورد نیاز است. بنابراین، تقریباً ده هزار فضای سرپناه ضروری است. مراکز اجتماعی موجود را می‌توان به عنوان امکانات اضطراری برای ارائه غذا، آب و کمک‌های پزشکی تغییر کاربری داد.»
او با بیان اینکه تعداد بیمارستان های صحرایی برای درمان آسیب های ناشی از زلزله به تناسب با میزان تلفات مورد انتظار بستگی دارد، اظهار می‌کند: «برای زلزله با بزرگای ۷ در تهران، برآوردها نشان می دهد که حدود ۱۰ درصد از جمعیت ممکن است به مراقبت‌های پزشکی نیاز داشته باشند (حدود یک میلیون نفر ). هر بیمارستان صحرایی به طور معمول می تواند بین ۱۰۰ تا ۲۰۰ بیمار را به طور همزمان پوشش دهد اگر هر بیمارستان صحرایی به طور متوسط ۱۵۰ بیمار را در آن واحد پذیرش کند برای مدیریت موثر هجوم بیماران، تقریباً ۶۶۰۰ بیمارستان صحرایی مورد نیاز است.»
او می‌گوید: «مخازن سوخت برای اطمینان از دسترسی وسایل نقلیه اضطراری و ژنراتورها به سوخت در هنگام قطع برق بسیار مهمند. خدمات اضطراری به سوخت برای آمبولانس‌ها، کامیون‌های آتش‌نشانی و سایر عملیات‌های نجات نیاز دارند. یک برآورد تقریبی ممکن است نشان دهد که هر وسیله نقلیه اضطراری به حدود ۵۰ لیتر سوخت در روز در طول عملیات اوج پس از زلزله نیاز دارد. بسته به تعداد وسایل نقلیه مستقر شده (که می تواند بین صدها تا هزاران باشد)، عاقلانه است که چندین مخزن سوخت بزرگ پیش بینی شود. حداقل ۵ مخزن اصلی سوخت ، که هر کدام بسته به نیازهای عملیاتی و ملاحظات لجستیکی، می توانند حداقل ۱۰۰۰۰ لیتر یا بیشتر را در خود جای دهند را می توان به صورت اولیه پیشنهاد کرد.»
این استاد دانشگاه با اشاره به اینکه سامانه‌های مخابراتی قوی برای هماهنگی تلاش های نجات و انتشار اطلاعات ضروری است، ادامه میدهد: «افزونگی در سامانه های ارتباطی (به عنوان مثال، تلفن‌های ماهواره‌ای، ارتباطات رادیویی) لازم است زیرا شبکه‌های سنتی ممکن است پس از زلزله از کار بیفتند. ایجاد حداقل ۱۰ واحد ارتباطات سیار مجهز به لینک های ماهواره ای می تواند به حفظ اتصال در مواقع اضطراری کمک کند. علاوه بر این، تقویت زیرساخت‌های موجود با منابع برق پشتیبان (مانند ژنراتورها) عملکرد مداوم را تضمین می‌کند.»
به گفته زارع برای تعیین تعداد امکانات غذایی و تغذیه ای مورد نیاز برای شرایط اضطراری پس از زلزله با بزرگای ۷ در تهران، عوامل متعددی باید در نظر گرفته شود. این موارد شامل جمعیت، مدت زمان مورد انتظار شرایط اضطراری، قابلیت‌های لجستیکی و انواع خدمات غذایی مورد نیاز (غذای سرد و گرم) است. تهران حدود ۹.۸ میلیون نفر جمعیت دارد و ۷.۵ میلیون نفر دیگر در شهرهای اطراف آن ساکنند. در یک سناریوی اضطراری، بسیار مهم است که تخمین بزنیم چند نفر به کمک غذایی فوری نیاز دارند. طرح‌های واکنش اضطراری معمولاً جمعیت‌ها را بر اساس نیازهایشان به گروه‌های مختلف دسته‌بندی می‌کنند مثلا جمعیت عمومی شامل افرادی که به دلیل آسیب زیرساخت ها یا اختلالات زنجیره تامین به غذا دسترسی نداشته باشند و گروه‌های آسیب‌پذیر شامل کودکان، افراد مسن، زنان باردار و کسانی است که نیازهای غذایی خاصی دارند.
