رحمت‌الله بیگدلی نوشت: برخی را تصور بر این است که ظاهر اظهارات اخیر رهبری در باره مذاکره با آمریکا پزشکیان را در وضعیت دشواری قرار داده و با توجه به‌خبر‌های مطرح در باره FATF، رفع ناقص فیلترینگ، تعلیق نصفه نیمه قانون موسوم به حجاب، پزشکیان به انتهای خط رسیده و طبق وعده باید استعفا دهد!
نخست باید در پس‌زمینه اظهارات رهبری تأمل کرد. برخلاف سخنان رئیس مجلس ظاهرا نامه‌ای تحت عنوان خواسته‌های ترامپ در کار نیست، اما اگر واقعا چنان خواسته‌هایی مطرح شده باشد آن وقت پاسخی به‌جز واکنشی که رهبری به‌صورت هوشمندانه ابراز کرد باقی نمی‌ماند.
البته در حالت سومی ممکن است ترامپ با طرح مذاکره با محوریت «پرونده هسته‌ای»، بی‌میل نباشد که در خصوص توان موشکی و جبهه مقاومت هم امتیازاتی بگیرد، اما در شرایط فعلی این دو خواسته فرعی است و در حد پرونده هسته‌ای جدی نخواهد بود.
مواضع رهبری را هم باید در ادامه پاسخ به این سؤال تفسیر کرد: آیا ترامپ حاضر است از خیر توافق هسته‌ای به‌خاطر عدم توافق در باره توان موشکی و جبهه مقاومت بگذرد؟ اگر جواب نه است، پس بیانات رهبری کاملا دقیق و به‌جا بوده و به‌منظور فشار برای محصور کردن توافق در موضوع هسته‌ای قابل تأویل است.
اما اگر در آینده خواسته‌های واقعی ترامپ از آنچه قالیباف برشمرده کم‌تر شد، عجالتا یک پیروزی قبل از مذاکره را به سبد نظام و رهبری می‌توان نوشت.
البته خواسته‌های ترامپ از دولت‌های هم‌پیمان آمریکا مثل کانادا و دانمارک گستاخانه‌تر از خواسته‌های او از ایران بود. حتی اگر همه آنچه قالیباف گفت واقعیت داشته باشد، حاصل تفریق آنچه ترامپ از ایران خواهد خواست با آنچه از دانمارک و کانادا خواسته در دنیای سیاست استقلال نامیده می‌شود!
برخی در این ایام کوشیدند چنین بنمایند: حال که شعار‌های پزشکیان به بن‌بست خورده است، پس پزشکیان باید تصمیم نهایی را برای استعفا بگیرد. هرچند از ظاهر برخی وقایع نیز همین استنباط می‌شود، اما این تحلیل یک ایراد اساسی دارد. شخصیت فردی پزشکیان در این تحلیل نادیده گرفته شده است. شاید اگر به‌جای پزشکیان فرد دیگری رئیس‌جمهوری بود، چه بسا این پیشنهاد صحیح می‌نمود، اما من که بیش از دو دهه است پزشکیان را می‌شناسم، گواهی می‌دهم پزشکیان انسانی به‌غایت صبور، دورنگر و آینده‌بین است و همه رفتار‌های امروزش را با نگاه به آینده تنظیم می‌کند. با این حال وقتی اوضاع به اوج بحران می‌رسد، آن‌گاه سخت بی‌پروا وارد عمل می‌شود به‌طوری که همگان را غافلگیر می‌کند. این مشی دقیقا همان مشیی است که پزشکیان در حوادث ۲۰ تیر دانشگاه تبریز به نقل از دانشجویان حاضر در صحنه از خود بروز داده است. پزشکیان همین مشی را در انتخابات سال ۸۸ و ماجرای مهسا امینی هم داشته است. مواضع شجاعانه او در دفاع از حقوق مردم در آرشیو‌های رسانه‌ها موجود است.
پزشکیان خویشتنی دارد که به هنگام بازگشت به آن تماشایی‌تر می‌شود. او در بحران‌ها در قامت یک شیعه علوی که دکتر علی شریعتی توصیف می‌کرد ظاهر می‌شود؛ شجاع در دفاع از مردم، نترس در برابر هر سرنوشتی برای خود و خانواده‌اش، و بیش از آن‌که به‌راحتیِ امروز خود بیاندیشد به سرنوشت تاریخی مردمی فکر می‌کند که به او اعتماد کرده‌اند.
من به اعتبار آنچه با چشم خود از دکتر پزشکیان دیده‌ام می‌گویم: پزشکیان تا انتها در کنار مردم خواهد ماند، او ممکن است عزل و حتی محاکمه شود، اما مردمی را که به او اعتماد کرده‌اند رها و آنان را از انتخابشان پشیمان نمی‌کند. نه رسالت تاریخی‌اش را فراموش می‌کند و نه استعفا می‌دهد. او تا انتها و تا هر جا که مردم همراهی‌اش کنند در کنار مردم می‌ایستد و حسرت استعفا را در دل عربده‌جویان چهار درصدی و اپورتونیست‌های به‌ظاهر همراه می‌گذارد. یقین دارم همان‌طور که در ماجرای حمله به دانشگاه در کنار دانشجویان ایستاد، در قامت رئیس‌جمهوری نیز در کنار مردم خواهد ایستاد.
بدون تردید، پزشکیان به‌خاطر اعتماد متقابل بین رهبر و ایشان می‌تواند اقتدار مورد نیاز برای مذاکره را فراهم سازد و ترامپ را وادار به اتخاذ مواضع منطقی کند و این در گرو اتصال بدنه اجتماعی و سیاسی به رأس هرم قدرت است و پزشکیان حلقه این اتصال است.
متاسفانه جریانی متنعم از تحریم با همدستی دشمنان ایران کار را به‌این‌جا کشانده و امروز هم در صدد زمین زدن دولت پزشکیان یا استعفای اوست.
ضمن حفظ کیفرخواست بانیان وضع موجود بر روی میز، امروز نه زمان ملامت کسانی است که کشور را به این نقطه رسانده‌اند و نه می‌توان ذره‌ای خلل در اراده ملی راه داد و همه ما باید با همبستگی ملی به‌دنبال عقب نشاندن ترامپ باشیم.
به کاسبان تحریم و دشمنان ایران می‌گویم: اگر ستار خان تسلیم استبداد شد پزشکیان هم تسلیم کاسبان تحریم می‌شود و استعفا می‌دهد!
