وبگاه شبکه الجزیره نوشت: «سرحان که پیش‌تر معاون وزارت عمومی و مسکن غزه بوده، توضیح داد که اشغالگران حدود ۱۵۰ هزار واحد مسکونی را تخریب کرده‌اند. وی تأکید کرد که اکثر مناطق شمال به ویرانه‌هایی بدون امکانات زندگی تبدیل شده‌اند و حجم خرابی‌ها به حداقل ۵۰ میلیارد دلار می‌رسد. او خواستار تشکیل صندوق بین‌المللی بازسازی و ورود فوری مواد ساختمانی شد».
این مقام دولتی در گفتگوی اختصاصی با شبکه الجزیره افزود که اشغالگران در اجرای توافقات انسانی تعلل می‌کنند و اجازه ورود چادرها، خانه‌های پیش ساخته و ماشین‌آلات سنگین داده نشده است که این امر بر رنج مردم می‌افزاید.
وی همچنین به بحران شدید حمل و نقل به دلیل تخریب ۸۰ درصد خودروها و کمبود سوخت اشاره کرد که مردم را مجبور می‌کند ساعت‌ها برای دسترسی به نیازهای اساسی خود پیاده‌روی کنند.
وی افزود: «در شهر غزه و بخش شمالی این منطقه (شمال وادی غزه) انتظار می‌رود که حدود ۱۵۰ هزار واحد مسکونی به طور کامل تخریب شده باشند. از این تعداد، حدود ۸۰ هزار واحد در شهر غزه و بین ۷۰ تا ۸۰ هزار واحد در شمال قرار دارند و اردوگاه جبالیا و بخش عظیم بیت حانون و بیت لاهیا و بخش‌های بزرگی از شهر جبالیا نیز تخریب شده‌اند».
این مقام دولتی در مورد زیرساخت‌ها گفت که تقریباً همه چیز ویران شده است. در بخش شمالی تخریب تقریباً کامل است که شامل جاده‌ها، شبکه‌های آب و فاضلاب، چاه‌های آب و شبکه‌های برق می‌شود. هیچ چیز و هیچ نشانه‌ای از زندگی در آنجا باقی نمانده است.
او گفت: «در شهر غزه، خیابان‌های اصلی و فرعی به طور کامل تخریب شده‌اند، به‌خصوص محله‌های شرقی، جنوبی و غربی شهر که متحمل ویرانی گسترده‌ای شده‌اند و بیشتر زیرساخت‌های آنها تخریب شده است».
از او سوال پرسیده شد که آیا اطلاعاتی در مورد زمین‌های کشاورزی تخریب شده، کارخانه‌ها و کارگاه‌ها وجود دارد؟ وی پاسخ داد: «ما در حال جمع‌آوری اطلاعات هستیم اما تاکنون اطلاعات کاملی به دست نیامده و کمیته‌هایی کار خود را برای برآورد خسارات آغاز کرده‌اند. اما زمین‌های کشاورزی در شمال و شمال شرق این منطقه به‌طور کامل تخریب شده‌اند. برآوردهای اولیه ما نشان میدهد که خسارات بخش کشاورزی، از جمله بخش شیلات، حداقل ۳ میلیارد دلار است».
وی افزود: «بخش صنعت، بیشتر کارخانه‌ها در منطقه صنعتی شرق غزه قرار دارند که به طور کامل تخریب شده‌اند».
مشکل بزرگی در حمل و نقل وجود دارد. علت آن چیست؟
اشغالگران اکثر اتومبیل‌های شخصی شهروندان را تخریب کرده‌اند. ما تخمین می‌زنیم که ۸۰ درصد آنها از بین رفته‌اند. اتومبیل‌هایی که اکنون در حال کار هستند، اخیراً از جنوب آمده‌اند اما سوخت کافی برای کارکردن اتومبیل‌ها وجود ندارد و این باعث تشدید مشکل حمل و نقل می‌شود.
اکثر شهروندان عادت کرده‌اند که یک یا دو ساعت پیاده‌روی کنند تا به بیمارستان، بازار یا هر جای دیگری که نیاز دارند، برسند. با توجه به تخریب اتومبیل‌ها، ما اکنون به شدت به وسایل نقلیه عمومی، به‌خصوص مینی‌بوس نیاز داریم و صدها مینی‌بوس برای شمال منطقه به صورت فوری لازم است تا رنج شهروندان کاهش یابد.
حدود ۱ میلیون و ۲۰۰ هزار نفر در شمال وادی غزه زندگی می‌کردند. تقریباً نیمی از آنها در طول جنگ به جنوب مهاجرت کردند. ما تخمین می‌زنیم که حدود ۱۰۰ هزار نفر سفر کرده‌اند و حدود نیم میلیون نفر از جنوب این منطقه به شمال بازگشته‌اند
تعداد بازگشت‌کنندگان از جنوب پس از آتش‌بس چقدر برآورد می‌شود؟
حدود ۱ میلیون و ۲۰۰ هزار نفر در شمال وادی غزه زندگی می‌کردند. تقریباً نیمی از آنها در طول جنگ به جنوب مهاجرت کردند. ما تخمین می‌زنیم که حدود ۱۰۰ هزار نفر سفر کرده‌اند و حدود نیم میلیون نفر از جنوب این منطقه به شمال بازگشته‌اند.
یافتن مسکن یکی از مهم‌ترین مشکلاتی است که بازگشت‌کنندگان با آن روبرو هستند. دلیل آن چیست؟
اشغالگران تاکنون در اجرای بخش انسانی توافق آتش‌بس، یعنی ورود چادرها و خانه‌های پیش ساخته، تعلل می‌کنند. تاکنون چادرها به میزان کافی وارد نشده‌اند و هنوز هیچ خانه پیش ساخته‌ای وارد نشده است.
چادرها نیز راه حل نیستند، آنها یک وسیله موقت برای اسکان هستند و ما امیدواریم که اهداکنندگان برای وارد کردن خانه‌های پیش ساخته که کرامت انسانی را حفظ می‌کنند، به‌عنوان یک محل اسکان موقت مناسب برای شهروندان به جای چادرها، سرعت عمل بیشتری به خرج دهند.
علاوه بر موارد ذکر شده، چه چیزهای دیگری با وجود اینکه در توافقنامه آتش‌بس گنجانده شده‌اند، اما اشغالگران از ورود آنها جلوگیری می‌کنند؟
وارد کردن تجهیزات سنگین که در توافقنامه ذکر شده است، انجام نشده است. این تجهیزات برای بازگشایی جاده‌های مسدود و پاکسازی آوارها بسیار مهم هستند. ما به بیل مکانیکی، لودر و بولدوزر نیاز داریم، زیرا ساختمان‌های تخریب‌شده جاده‌های اصلی را مسدود کرده‌اند و برای حذف آنها به ماشین‌آلات سنگین نیاز است.
ما همچنین به این ماشین‌آلات سنگین برای ایجاد فضاهای بزرگ برای برپایی مراکز اسکان نیاز داریم تا شهروندان بتوانند در نزدیکی مناطق خود ساکن شوند و مجبور نباشیم آنها را به مناطق دور منتقل کنیم.
شهروندان از مشکل آب آشامیدنی و آب مورد نیاز برای نظافت رنج می‌برند. دلیل این امر چیست و آیا امیدی برای حل آن وجود دارد؟
اشغالگران اکثر چاه‌های آب را تخریب کرده‌اند و شهرداری‌ها تلاش بسیار زیادی برای رساندن آب به شهروندان از طریق تعمیر چاه‌ها انجام می‌دهند. در حال حاضر، پمپ‌های آب داخل چاه‌ها برای رساندن آب به شهروندان تعمیر می‌شوند و آب آشامیدنی نیز از طریق برخی از مؤسسات به آنها می‌رسد.
بار کاری بسیار سنگین است و نشانه‌های زندگی در شمال غزه از بین رفته است، اما مردم به زندگی عشق می‌ورزند و از سرزمین خود دست نمی‌کشند و با وجود کمبود امکانات، تلاش می‌کنند تا زندگی جدیدی را بنا کنند.
ما کار خود را برای حل مشکل آب آغاز کرده‌ایم و انتظار داریم که اوضاع روز به روز بهبود یابد، اما بدون شک موانع زیادی وجود دارد، مثلاً قطعات یدکی، شیلنگ‌ها، لوله‌های آب و فاضلاب موجود نیستند و همچنین ژنراتورها و سوخت مورد نیاز برای پمپاژ آب و راه‌اندازی چاه‌ها در دسترس نیست و امکان حفر چاه‌های جدید نیز وجود ندارد.
آیا شما در حال تدوین برنامه‌هایی برای بازسازی آنچه که توسط اشغالگران ویران شده است، هستید؟ و برآورد اولیه شما از هزینه آن چقدر است؟
ما تجارب قبلی داریم، به ویژه اینکه در سال‌های گذشته ۵ جنگ را پشت سر گذاشته‌ایم و بازسازی آنچه را که توسط اشغالگران ویران شده بود، انجام داده‌ایم، اما این جنگ متفاوت است زیرا ویرانی گسترده است.
برآورد اولیه ما این است که بازسازی به حدود ۵۰ میلیارد دلار، و شاید بیشتر، نیاز دارد و این به تلاش بین‌المللی بزرگی نیاز دارد. تصور ما این است که یک تیم ملی بازسازی مسئولیت این کار را بر عهده بگیرد و یک صندوق بین‌المللی وجود داشته باشد که در آن وجوه کشورهای کمک‌کننده قرار گیرد.
بازسازی به زمان نیاز دارد، زیرا ویرانی و مقدار آوارها بسیار زیاد است و به ۵۰ میلیون تن می‌رسد و باید حذف شوند. به هر حال، حذف آوارها و ساخت‌وساز به صورت موازی انجام می‌شوند و پشت سر هم نیستند، به این معنی که ما می‌توانیم همزمان آوارها را حذف کنیم و بسازیم.
اگر بودجه تأمین شود، می‌توانیم بلافاصله شروع کنیم و در این زمینه تجربیاتی داریم، اما حجم زیاد کارها نیاز به برنامه‌ریزی مجدد برخی از مناطق و شرکت‌های بزرگ بین‌المللی دارد.
