مقصود فراستخواه در میزگرد «وفاق پایدار» که دیگر مدعوهای آن داریوش رحمانیان و حسین میرزایی بودند، به تعریف توسعه به معنای آن که افق انتخاب های یک جامعه زیاد باشد، پرداخت و گفت: ما افق انتخاب هایمان زیاد نیست و گزینه های زیادی برای انتخاب نداریم. از این نظر دچار استرس هستم. برای وفاق، به سطح میانی جامعه یعنی زندگی جاری جامعه و دولت یعنی کارشناسان و مدیران بیشتر نیاز داریم تا بتوانند ترجمه دقیقی از وفاق و گفتمان این حکومت به عمل بیاورند. در ایران این ناصرالدین شاه نبوده که همیشه مساله را فیصله می داد، بلکه در سطح میانی میرزاحسین مشیرالدوله، یا میرزا یوسف مستشارالدوله یعنی روشنفکران و روزنامه نگاران، و مدیران و کارشناسان بودند که امور را فیصله می دادند.
همچنین وفاق باید شمول کافی داشته باشد به نحوی که معلوم شود زنان، اهل سنت، دیدگاه های متکثر، در کجای وفاق قرار دارند. و دیگر این است که باید برنامه ای قوی برای وفاق داشته باشیم که به نظر می رسد برنامه کنونی ضعیف باشد. برای مثال وفاق، وحدت کلمه ای نیست که در 40 سال گذشته مطرح شده است، با جامعه جدید و متکثر، جامعه جهانی شده و ارتباطات امروزی وحدت کلمه مکانیکی جواب نمی دهد و در نتیجه فرصت های بزرگی دارد از دست می رود.
بیشتر ببینید:
ببینید| نقد فراستخواه به نگاه امنیتی درباره ان جی اوها / با ضریب جینی 40، فقر زنانه شده / دولت چقدر قدرت تغییر سیاست ها را دارد؟ مردم منتظرند
ببینید| فراستخواه: برخی در سیستم، زندگی را مستعمره کردند الآن هم این میل وجود دارد / قبلا سیستم ناشنوایی سیستماتیک داشت الآن شنوایی فانتزی دارد
ببینید| حرف‌های صریح فراستخواه با پزشکیان / مردم می‌گویند در بالا وفاق شده پس حق و حقوق ما چه می‌شود؟ / راه حل چیست؟
ببینید| فراستخواه:تعادل سنتی میان قدرت جامعه و دولت به هم…
216216
