۰۷:۰۱ – ۱۳ دی ۱۴۰۳
باشگاه خبرنگاران جوان؛ مریم سادات بهادر ـ هر کجا که نام «حاج قاسم» می‌آید، بغضی در گلو می‌نشینَد. انگار هنوز هم صدای قدم‌هایش در گوش زمین و زمان می‌پیچد و سایه‌ای از نگاه مهربانش بر دل‌ها بی قراری می‌کند. نبودش، جراحتی است که هیچ مرهمی برایش نیست. پنج سال گذشت و هنوز دل‌هایمان به یاد او خون است. در نبودش، هر روز بیش از پیش می‌فهمیم که چقدر زنده بودن بی‌او سخت است.
«حاج قاسم» نه فقط یک سردار، که یک نماد از شجاعت، انسانیت، و عشق به وطن بود. او نه در میدان جنگ، بلکه در دل‌های مردم زنده بود. در قلب‌های پُر از امید و در ذهن کسانی که او را همچون یک پدر می‌دیدند. همیشه در بین ما بود و مانند یک چراغ راهنما مسیر را روشن می‌کرد.
یاد «حاج قاسم»، فراتر از مرز‌ها و زمان‌ها
اگر چه امروز نیست، اما در این نبود، چیزی که از «حاج قاسم» بیشتر از همیشه در یاد‌ها می‌ماند، همان روح بلند و مردمی اوست. هر بار که یادش می‌کنیم، قلب‌هایمان پر از حس بی‌پایانی از افتخار و دلتنگی می‌شود. در گوشه و کنار این سرزمین، هنوز صدای ذکر الله‌اکبر از لب‌های کسانی که او را دیده‌اند و تجربه کرده‌اند، به گوش می‌رسد. این صدای اوست که در دل‌های مردم زندگی می‌کند.
چیزی در دل این بزرگ مرد بود که او را متفاوت می‌ساخت: یک اشتیاق بی‌پایان برای خدمت به مردم، به وطن و به آرمان‌هایی که باور داشت. او هیچ‌گاه خود را بالا نمی‌دید و هرگز برای چیزی جز خدمت به مردم نمی‌جنگید. «حاج قاسم»، نمادِ ایثار، فداکاری، و صداقت بود؛ و این حقیقت، حتی پس از شهادتش، همچنان در میان مردم زنده است.
چقدر سخت است بدون او روز‌ها را سپری کردن. «حاج قاسم»، یک ملت بود و در نبودش، هیچ چیزی مثل قبل نخواهد بود. اما به یادش باید ایستاد، باید همچنان مسیر را ادامه داد، همچنان که او با خون خود مسیری تازه برای آزادی و استقلال ملت ایران ساخت.
ما به «حاج قاسم» سوگند خورده‌ایم، که راهش را ادامه دهیم. راهی که با خون و عرق او نوشته شده است. راهی که در آن هیچ چیزی جز خدا، و خدمت به مردم ارزش ندارد. «حاج قاسم» رفت، اما هر لحظه‌ای که به یادش می‌آوریم، او دوباره در قلب‌های ما زنده می‌شود.
داغی که هیچ‌گاه از دل‌ها پاک نخواهد شد
شهادت «حاج قاسم سلیمانی»، در دی ماه ۱۳۹۸، نه تنها یک ضایعه برای ایران، بلکه یک زخم بزرگ برای قلب‌های کسانی بود که به او باور داشتند. ولی همان‌طور که یک گل که از خاک بیرون می‌آید، از خود بوی خوش را به جای می‌گذارد، یاد و آثار «حاج قاسم» همواره در دل مردم خواهد ماند. میراث او، نه تنها در عرصه‌های نظامی، بلکه در دل‌های تک تک ایرانیان باقی است؛ همان‌طور که هیچ‌گاه نمی‌توان خاطرات یک معلم مهربان یا یک پدر فداکار را از ذهن کودکانش پاک کرد.
در روز‌های پس از شهادت او، در میان غم و اندوهی که از فقدانش بر دل‌ها نشست، یک نکته روشن‌تر از همیشه مشخص شد: «حاج قاسم سلیمانی» فقط یک فرمانده نظامی نبود، بلکه یک فرمانده دل‌ها بود. او در میانه طوفان‌ها، همیشه به مردم امید می‌داد و به آنان می‌آموخت که در برابر سختی‌ها سر خم نکرده و بر اصولشان استوار بمانند.
پیامی از یک بزرگ مرد
«حاج قاسم سلیمانی»، تا لحظه آخر عمرش، نشان داد که انسان‌ها اگر از دل و جان برای آرمان‌های خود مبارزه کنند، حتی مرگ هم نمی‌تواند آنها را شکست دهد. او به ما آموخت که باید برای حقیقت و عدالت ایستاد، باید به دنیای بهتر اندیشید و در برابر ظلم و بی‌عدالتی، هرگز سکوت نکرد.
این یاد‌ها و این درس‌ها، هر روز بیشتر از دیروز در دل مردم ایران و آزادی‌خواهان جهان جاودانه خواهد ماند.
