تحقیقات « کمیسیون روانپزشکی لنست » درمورد سلامت روان جوانان نشان داد که پرداختن به این عوامل محرک و بهبود درمان‌های سلامت روان برای جلوگیری از مرگ‌های زودرس، ناتوانی و پتانسیل‌های از دست رفته ضروری است. همچنین همه این عوامل در دو دهه گذشته افزایش یافته‌اند.
پروفسور مطالعه جدید، « پاتریک مک گوری » گفت: «این جدی‌ترین مشکل بهداشت عمومی است که ما داریم. اگر وخامت سلامتی در هر حوزه بهداشتی دیگری؛ مانند دیابت یا سرطان رخ می‌داد، اقدامات چشمگیری از سوی دولت‌ها انجام می‌شد.»
آمار نگران‌کننده از میزان رسیدگی به بهداشت سلامت روان
این گزارش نشان می‌دهد درحالی‌که بیماری‌های روانی حداقل 45 درصد از بار کلی بیماری را در افراد 10 تا 24 ساله تشکیل می‌دهند، تنها 2 درصد از بودجه بهداشت جهانی به مراقبت‌های بهداشت روان اختصاص می‌یابد!
در این گزارش آمده است که حتی در ثروتمندترین کشورها نیز کمتر از نیمی از نیازها برطرف شده است.
مک گوری اذعان داشت که تأکید جهانی بر فردگرایی باعث می‌شود پیوندهای اجتماعی، رفاه عمومی و خدمات از بین بروند و صنایع و شرکت‌های مضر را توانمند می‌کند.
وی افزود: «ممکن است در ظاهر به نظر برسد که نسل‌های قبلی با توجه به جنگ‌های جهانی و تهدیدات هسته‌ای، شرایط سخت‌تری داشته‌اند. اما درواقع، امنیت و امید به آینده پیرامون نسل کنونی کمتر از همیشه وجود دارد. چالش‌هایی که نسل جوان امروز با آن مواجه است بی‌سابقه، ویران‌کننده و بدتر از همیشه است.»
اهمیت محیط دیجیتال در بیماری‌های روانی
مک گوری گفت در بسیاری از کشورها، قیمت یک خانه چندین برابر میانگین حقوق سالانه است. او افزود: «علاوه‌بر این، رسانه‌های اجتماعی و پلت‌فرم‌های دیجیتالی که دارای مقررات ضعیف هستند، باعث دوقطبی‌سازی سیاسی می‌شوند و جوانان احساس انزوا می‌کنند. اتفاقات مضر زیادی روی پلتفرم‌ها اتفاق می‌افتد که غول‌های فناوری مسئول آن هستند. این جوانان نیستند که مشکل دارند. ما باید محیط دیجیتال را مکانی امن برای حضور آنان قرار دهیم.»
مقاله کمیسیون، که توسط روانپزشکان، روانشناسان، محققان و جوانان تهیه شده است، توضیح می‌دهد که چگونه جوانان بالاترین کاربران اینترنت هستند. آنها به‌طور مداوم آنلاین هستند و این پتانسیل آسیب رساندن به سلامت روان را دارد.
این کمیسیون هشدار می‌دهد؛ «بیماری روانی که دهه‌ها موضوع اصلی سلامت و اجتماعی تأثیرگذار بر زندگی و آینده جوانان بوده است، وارد مرحله خطرناکی شده است. این یک تهدید بزرگ برای زندگی و آینده جوانان است. شواهد هشداردهنده نیز نشان می‌دهد که شیوع و تأثیر آن در بسیاری از محیط‌ها به‌طور پیوسته درحال افزایش است.»
فراگیری بیماری‌های روانی، بزرگ‌تر از آنچه تصور می‌شود
یک تحلیل همراه نیز اذعان می‌کند که بسیاری از شواهد زیربنای گزارش کمیسیون، از کشورهایی با درآمد بالا آمده است که گزارش را مشکل‌سازتر می‌کند. زیرا 90 درصد از کودکان و نوجوانانی که در کشورهای کم درآمد و با درآمد متوسط زندگی می‌کنند بیشترین بار بیماری روانی را دارند.
« کارلا دریسدیل »، سخنگوی سازمان جهانی بهداشت (WHO) گفت: «در کشورهای کم درآمد و با درآمد متوسط، سطح نیاز برآورده نشده به خدمات بهداشت روان می‌تواند به نزدیک 100 درصد برسد. همه کشورها، بدون توجه به محدودیت منابع، می‌توانند اقداماتی را برای بهبود پیشگیری از سلامت روان و مراقبت از جوانان انجام دهند.»
او گفت که حتی ایجاد یک نیروی کار غیرمتخصص که شامل مشاوران مدرسه، کارگران جامعه محور و همسالان باشد، بسیار مهم است.
سازمان WHO از تلاش‌های کشورها برای ایجاد مراقبت‌های بهداشت روانی، طراحی خدمات و مسیرهای مراقبت به گونه‌ای که آنها را در دسترس جوانان قرار دهد، حمایت می‌کند.
خودکشی عامل اصلی مرگ در بین افراد 15 تا 44 ساله در استرالیا، 15 تا 19 ساله در نیوزیلند و 15 تا 39 ساله در هند است.
دکتر « پل دنبرو »، روانپزشک کودک و نوجوانی که در گزارش کمیسیون دخالتی نداشت، مقاله لنست را این‌گونه توصیف کرد: «جامعه‌ای که در آن نابرابری و حاشیه‌نشینی بیشتر وجود دارد، بسیار مخرب است.»
او گفت: «سیاست‌های دولت‌ها واقعاً به نفع جوانان نیست. جوانان از بی‌عدالتی بین نسلی در سیاست‌ها آگاه هستند. آنها می‌گویند شما بزرگترها درمورد ما حرفی نمی‌زنید.
دنبرو گفت که شناخت عوامل استرس‌زای متعددی که جوانان با آن مواجه هستند و رسیدگی به علل اصلی آن ناراحتی مهم است، نه اینکه به‌طور خودکار به جوانان برچسب بیماری روانی بزنند. او افزود: «نابرابری، فقدان مسکن مقرون به صرفه، اشتغال ناامن و سیاست‌هایی که باعث این امر می‌شوند، اغلب علت اصلی وضعیت فعلی هستند.»
