در سال‌های نخست شکل‌گیری جمهوری اسلامی ایران، روابط میان جوامع دینی مختلف که قرن‌ها در کنار یکدیگر زیسته بودند، وارد مرحله‌ای تازه و حساس شد. یکی از اسناد گویای این روند، اطلاعیه شورای خلیفه‌گری ارامنه تهران در تیرماه ۱۳۵۹ است؛ هم‌زمان با آغاز ماه مبارک رمضان ۱۴۰۰ قمری و در دوره‌ای است که اجرای دستورات و نمادهای اسلامی در حوزه عمومی و ادارات به شکلی جدی‌تر دنبال می‌شد.
این اطلاعیه مثالی روشن از تعامل سازنده و احترام دوجانبه میان جامعه ارمنی و اکثریت مسلمان است. در این سند، شورای خلیفه‌گری ارامنه با دعوت هم‌کیشان خود به رعایت پوشش و پرهیز از جشن و شادی در اماکن عمومی طی ایام رمضان، تلاش می‌کند تا ضمن حفظ هویت و آزادی دینی ارامنه، احترام به مناسک و ارزش‌های دینی اکثریت را نیز پاس بدارد.
متن اطلاعیه یادشده که روز پنجشنبه ۱۹ تیر ۱۳۵۹ در صفحه آخر روزنامه کیهان منتشر شد به این شرح بود:
همان‌طوری که استحضار دارید ماه مبارک رمضان که ماه عبادت و روزه هم‌میهنان مسلمان ما می‌باشد قریبا فرامی‌رسد. انتظار دارد عموم هم‌کیشان ارمنی در طی ماه مزبور انجام و اجرای هرگونه برنامه جشن، سرور و شادمانی را در اماکن عمومی متوقف نمایند.
در رابطه با فرمایشات امام خمینی بنیان‌گذار جمهوری اسلامی ایران در مورد رعایت پوشش اسلامی زنان شاغل در ادارات دولتی و بخش خصوصی، بدیهی است که زنان ارمنی طرف تکلیف استفاده از پوشش اسلامی نیستند؛ ولی به پاس احترام فرمایشات امام خمینی و با نظر مشورتی اعضای شورای خلیفه‌گری ارامنه و هیأت‌مدیره و عفت و وقار زنان ارمنی ضروری می‌داند که خواهران هم‌کیش به مسئله پوشش خود توجهی خاص معطوف و در ادارات و مراکز کار از لباس آستین‌بلند و روسروی استفاده کنند.
