حاشیه نگاری از دیدار نوروزی اقشار مختلف مردم با رهبرانقلاب / از کف‌دست نویسی تا تکبیر محکم هنگام سیلی به آمریکا

به گزارش خبرفوری، دیدار نوروزی اقشار مختلف مردم با رهبر معظم انقلاب روز جمعه اول فروردین برگزار شد. این سخنرانی موضوعات مختلفی را در برمی‌گرفت اما در حاشیه نگاری خبرنگار ما، جزئیاتی متفاوت از این دیدار مورد توجه قرار گرفته است.

یک جهان در یک حسینیه

از چند روز قبل نوید مسرت بخش دیدار نوروزی را دریافت می کنم، اینطور وقت‌ها خبرنگاران مدام به دنبال سوژه و کلیدواژه هایی هستند برای شکار لحظات. اول فرودین از راه می رسد و بعد از نماز صبح عازم دفتر رهبر انقلاب می‌شوم و خوشحالم که پس از چند سال بازهم در این مراسم حضور دارم. تجربه سال‌هایی که در این مراسم حضور داشتم اینجا به کارم می آید تا زودتر وارد حسینیه شوم. طبق معمول از گیت های مختلف بازرسی و کنترل های معمول عبور کرده و به سمت حسینیه می روم.

پس از گذر از صف طولانی، به حسینیه امام خمینی‌ می‌رسم؛ در بدو ورود حسی عجیبی و البته تکرار نشدنی آدمی را فرامی گیرد. انگار در مغناطیسی منحصر به فرد قرار گرفته ای، هرچقدر از قبل با خودت مرور کرده ای که حواست به همه چیز باشد اما باز مجذوب و مقهور این فضای دل انگیز می شوی. اینجا صرفا یک حسینیه نیست، اینجا در طول سال ها رهبری آیت‌الله العظمی خامنه‌ای با هر سخنرانی ایشان خاطره‌ساز‌ و البته منشاء بسیاری از تحولات‌ مهم شده است. زیراندازهای حسینیه اما همان زیلوهای آبی رنگ ساده و زیبای همیشگی است. اقشار مختلف مردم از اقوامی مانند آذری، لر، اصفهانی، کرد، فارس، شمالی، خوزستانی و سیستانی در اینجا حضور دارند.

انتظاری جذاب و شورانگیز

هنوز حدود سه ساعت به آغاز رسمی مراسم باقی مانده و هر کسی برای بهره‌گیری از فرصت، مشغول کاری است؛ عده‌ای قرآن می‌خوانند، تعدادی در حال گپ و گفت هستند و عده‌ای دیگر نماز می‌خوانند.

آقای میانسالی را می بینم که به پهنای صورت می گرید و دایم به در و دیوار حسینیه می نگرد. با اشک و لبخند می‌گوید: بالاخره قسمت شد بیایم… 

در قسمت خانم‌ها اما ماجرا جالب‌تر است. تعدادی از بانوان با نوزادان خود آمده‌اند، یکی فرزندش را در آغوش گرفته و دیگر سعی در خواباندن نوزداش دارد. خلاصه اینجا همه منتظرند برای دیدار حضرت عشق.

من اینجا هستم، مقابل نور

حالا عقربه‌های ساعت هشت صبح را نشان می دهد. سه قاری ممتاز در جایگاه مستقر می شوند تا با یک ساعت تلاوت کلام الله مجید، فضای حسینیه را عطرآگین کنند. در اوج خوش شانسی در همان ردیف های جلو و دقیقا مقابل جایگاه جلوس حضرت آقا، جایی برای نشستن نصیبم می شود. بهتر از این نمی‌شود. اشراف به همه طرف و مهمانان داری و حالا فقط چشم و گوشت را تیز می کنی برای شکار لحظات.

بازار داغ کف نویسی 

اکثر بچه ها و حتی بزرگترها در کف دستان خود شعار جانم فدای رهبر را نوشته اند و آنهایی هم که کف نویسی را فراموش کرده‌اند، دست به دامان خبرنگاران می شوند برای گرفتن خودکار. برخی هم با عکس شهدا آمده اند. خلاصه اینجا هرکسی نشانی از عشق به همراه دارد. 

خبرنگاران فعال

خبرنگاران اما فعال ترین ها در حسینیه هستند. از یوسف سلامی خبرنگار صداوسیما گرفته تا خبرنگاری از یمن که با دوربین و میکروفون بین صفوف به دنبال سوژه هستند. جوان تر ها با دیدن سلامی ذوق زده می شوند و دوست دارند در قاب تصویرش باشند و از ذوق حضور و وفاداری شان به آقا بگویند. عکاسان نیز خسته نمی شوند از به دوش گرفتن سه دوربین همزمان، سوژه های نزدیک، سوژه های نسبتا دور و سوژه هایی دورتر.

گرم و گرم تر، صمیمی و صمیمی تر

به تدریج مسئولان هم وارد حسینیه می‌شوند: رئیس قوه قضاییه، شهردار تهران، فرمانده کل سپاه، رییس هلال احمر، دکتر چمران، سردار حاجی زاده، سردار رادان و خیلی های دیگر… 

راستی اینجا بازار دیده بوسی داغ است. از آرزوی قبولی طاعات تا تبریک سال نو.

این را هم بگویم، فوتبالی ها هم اینجا نماینده دارند. مهدی تاج رییس فدراسیون فوتبال و حسین عبدی سرمربی تیم ملی جوانان.

به حوالی ساعت نه صبح می رسیم. حسینیه پرتر و پرتر می شود و هیجان ها بیشتر برای لحظه موعود. انگار انرژی ها بالاتر می رود و جنب و جوش ها بیشتر.

حالا نوبت نجم الدین است

بعد از تلاوت قرآن، نجم الدین شریعتی را می بینیم که پشت تریبون قرار می گیرد و به حضار خوش‌آمدگویی می کند. اشعاری می خواند در مدح مولا علی (ع) و از شب قدر می گوید. گروه تواشیح و بعد از آن، گروه سرود نوجوانان شهرری هم از شاه مردان و تقارن شب های قدر با نوروز می خوانند. محسن عرب خالقی اما با اشعاری سیاسی توجه همگان را به خود جلب می کند. شعرهایش یادآور یاران مختار و فریب وعده دشمن است. او نهیب می زند بر وعده آمریکایی ها و روباه صفتی آنها در دعوت به مذاکره.

در نهایت صوت حاج مهدی سماواتی و مناجات خوانی اش دلها را آماده می کند برای دیدار با آقای جانمان.

حالا ماییم و آقای‌مان 

همهمه ای حسینیه را فراگرفته، تپش قلب ها بالا می رود. ساعت ده صبح که می‌شود، رهبر انقلاب دقیقاً سر موعد اعلام شده‌ وارد حسینیه می‌شوند و جمعیت مملو از شور و شعار می‌شود: “این همه لشکر آمده، به عشق رهبر آمده… حیدر، حیدر…” نجم الدین سریعتی به نمایندگی از همه حضار به آقا سلام می کند و از پدر امت تقاضایی دارد، آقاجان برایمان صحبت کنید که همواره قوت قلب مایید. 

آقا با همان نگاه نافذ همیشگی به کل جمعیت احاطه دارند و شروع می کنند به سخنرانی. کم کم سکوت حضار را فرامی گیرد و توجه ها می رود سمت آقا.

خوش آمدید

طبق معمول این اولین جمله آقاست، خیلی خوش آمدید، الحق که رسم میزبانی را از ایشان می آموزیم. ایشان ابتدا اشاره دارند به تقاران آغاز سال نو و شب های متبرک قدر و تذکری به همه، شب قدر را قدر بدانید به خصوص جوانان. این فرصت مغتنم است، با دعا سرنوشت خود و کشور را می توان تغییر داد. دعا برای دنیا و آخرت و حتی کارهای بزرگ.

آقا می گویند این تقارن بهانه خوبی است برای شناخت بیشتر امیرالمؤمنین، ایشان فعالان فرهنگی را دعوت می کنند به توسعه و فراگیر کردن آموزش ها مبتنی بر نهج البلاغه.

سال سخت

آقا اشاره دارند به سال سختی که پشت سر گذاشتیم، از شهادت آیت الله رئیسی و سرداران جبهه مقاومت تا بلایای طبیعی مثل معدن طبس و بعد اشاره به نقش آفرینی مردم در بزنگاه ها. از بدرقه رئیس‌جمهور فقید گرفته تا انتخابات پرشور و نماز جمعه نصر و راهپیمایی عظیم بیست و دوم بهمن ماه.

آقا یادآور می شوند که این نقش آفرینی بی بدیل مردم در اوج مشکلات اقتصادی آنها بوده و مردم هیچگاه از نظام دلسرد نشده اند.

مرور شعار سال

آقا به شعار سال اشاره دارند و اینکه در سالهای اخیر اقتصاد و تولید همواره کلیدواژه بوده اند. ایشان تاکید می کنند برای اینکه رونق تولید مقدمه ای دارد به نام سرمایه گذاری. از یک کارگاه مرغداری کوچک تا یک کارخانه بزرگ که می تواند با سرمایه مردم رونق بگیرد و تاکید بر دولتمردان که زمینه را فرهم کنند.

آقا متذکر می شوند بر اینکه سرمایه گذاری امنیت می خواهد. گوشزد می کنند که نهادهای نظارتی غایب نباشند در امور یا سخت گیری بی مورد نکنند که هر دو غلط است. 

ایشان برای تحقق شعار سال به موضوع کنترل واردات و استفاده بهینه از ظرفیت رسانه اشاره می کنند. 

استکبارستیزی

آقا در پایان اشاره دارند به بحث مذاکره با آمریکا و تحلیل هایی که در این باره مطرح می شود، خیلی رک و صاف و پدست کنده نکته اول و مهم را می فرمایند: اولا آمریکایی ها بدانند در مواجهه با ایران هرگز با با تهدید به جایی نخواهند رسید! 

بانگ تکبیر بلند می شود… 

آقا مثل کوه و با صلابت برای نکته دوم می فرمایند: اگر خباثتی از دشمن سر بزند، سیلی محکم خواهند خورد!

بازهم تکبیر حضار و اینبار محکم تر..‌.

جمهوری اسلامی محکم ایستاده

آقا می فرمایند ما نیاز به نیروی نیابتی نداریم و دشمن به اشتباه از این واژه استفاده می کند. جمهوری اسلامی محکم ایستاده و از جبهه مقاومت حمایت می کند. این برای همه روشن است. و برای سومین بار تذکر می دهند: ما هیچگاه آغازگر جنگ نبوده و نیستیم ولی اگر دشمن جسارت کند، سیلی های سختی خواهد خورد!

حسینیه در حد انفجار بالا می رود. غریو تکبیر از عمق جان حضار می جوشد… 

و دعای خیر آقا که پایان بخش بیانات ایشان است. هنوز دعا ادامه دارد که جوان‌ترها صدایشان به گوش می رسد: آقا انگشتر… همه خود را به زیر جایگاه و پایین پای آقا می رسانند. حالا در نزدیکترین فاصله می‌توان به چشمان حضرت عشق نگریست… 

فال نیک و باران بهاری

بعد از اتمام بیانات مسولان به دیدار هم می روند و خوش و بشی می کنند. مردم در حال خروج از حسینیه شگفتانه ای دارند. باران بهاری می بارد و همه این را به فال نیک می گیرند. خیابان های اطراف بیت، حال و هوای خاصی دارد. انگار که همه با قوت قلب و امید به اندازه یک سال شارژ شده باشند و بی شک این جریان به وسعت ایران اسلامی در کالبد همه دمیده شده است.

نویسنده: اکبر کریمی