الیران مِزراحی ۴۰ ساله، یکی از این افراد است که به گفته اعضای خانودهاش، پس از بازگشت از اولین ماموریت خود در غزه که از هشت اکتبر سال گذشته آغاز شد، فردی دیگر بود. او شش ماه پس از اینکه برای اولین بار برای حضور در جنگ فرستاده شد در خانه با اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) دست و پنجه نرم میکرد. مزراحی قبل از اینکه بخواهد دوبراه اعزام شود، خودکشی کرد.
او پس از بازگشت از جنگ به خانوادهاش گفت که فقط کسانی که در غزه با او بودند میتوانستند، بفهمند که بر او چه میگذرد.
مادر مزراحی در گفتوگو با شبکه خبری سیانان درباره وضعیت روانی پسرش گفت: او از غزه خارج شد، اما غزه هرگز از او دست برنداشت و پس از آن، به دلیل ضربه روحی پس از سانحه و تروما جان خود را از دست داد.
ارتش صهیونیستی مدعی است که برای هزاران سربازی که از ضربه روحی پس از سانحه یا بیماریهای روانی ناشی از تروما در طول جنگ رنج میبرند، مراقبتهای لازم فراهم میکند اما معلوم نیست که چند نفر تاکنون جان خود را گرفتهاند، زیرا ارتش هرگز آمار رسمی درا ین باره ارائه نمیکند.
این، طولانیترین جنگ رژیم صهیونیستی است که تاکنون به شهادت بیش از ۴۲ هزار و ۵۰۰ فلسطینی منجر شده است. طبق آمارهای سازمان ملل اغلب آنها را زنان و کودکان تشکیل میدهند. اکنون، با گسترش جنگ به لبنان، برخی از سربازان میگویند که از اعزام شدن به یک جنگ دیگر میترسند.
گزارشهای آنها دریچهای کوچک از وحشیگری و خشونتی را در مقابل چشمان مخاطب میگشاید که منتقدان آن را «جنگ همیشگی» بنیامین نتانیاهو، نخستوزیر رژیم صهیونیستی میخوانند و نشان دهنده تلفات نامشهودی است که بر سربازان در جنگ وارد میشود.
به گزارش سیانان، مقامات اسرائیلی، به استثنای موارد نادر، غزه را به روی خبرنگاران خارجی بستهاند، مگر اینکه تحت اسکورت ارتش باشند و این شرایط، ثبت کامل رنج فلسطینیان یا تجربیات سربازان در آنجا را دشوار میکند. سربازان اسرائیلی که در این منطقه میجنگیدند و خواستند نامشان فاش نشود، گفتند که شاهد شرایط وحشتناکی بودهاند که جهان خارج هرگز نمیتواند آن را واقعاً درک کند.
به سربازان صهیونیست گفته شده باید به هر وسیلهای پیروز شوند اما این نبرد عوارض روانی نیز دارد که به دلیل بدنامی، تا حد زیادی از دیدگان پنهان مانده است. مصاحبه با این سربازان، گفتوگو با یک پزشک و خانواده مزراحی واقعیات مربوط به بار روانی که جنگ بر جامعه اسرائیل وارد میآورد، فاش میکند.
یک پزشک ارتش صهیونیستی که به شرط ناشناس ماندن با سیانان گفتوگو کرد، خاطر نشان کرد که بهویژه درابتدای جنگ، یک نگرش جمعی بسیار قوی در میان سربازان اسرائیلی مبنی بر این وجود داشت که تمام فلسطینی ها در غزه بد هستند. اما حالا ، بسیاری از این سربازان وقتی با افراد غیر نظامی مواجه میشوند، در برابر یک دوراهی اخلاقی قرار میگیرند.
جنگ غزه دهها هزار غیرنظامی فلسطینی را حتی زمانی که در نقاطی که ارتش صهیونیستی آنها را بهعنوان «مناطق امن» اعلام کرده پناه گرفتهاند ، کشته است.
آسیبهای حوزه سلامت روان در غزه بسیار زیاد است. گروههای امدادی و سازمان ملل بارها درباره پیامدهای فاجعهبار سلامت روانی جنگ بر غیرنظامیان غزه هشدار دادهاند، مردمی که بسیاری از آنها قبلاً به دلیل محاصره ۱۷ ساله رژیم صهیونیستی و چندین جنگ با اسرائیل آسیب دیده بودند.
سازمان ملل در گزارشی در ماه اوت گفت که تجارب مردم غزه با تعریف سنتی «اختلال روانی پس از سانحه» (PTSD)، با توجه به اینکه چیزی بهعنوان «پس از» در غزه وجود ندارد، متفاوت است.
پس از اینکه مزراحی جان خود را گرفت، ویدئوها و عکسهایی در رسانههای اجتماعی از این سرباز ذخیره که خانهها و ساختمانها را در غزه با بولدوزر تخریب میکند و در مقابل ساختمانهای تخریب شده عکس میگیرد، منتشر شد. برخی از این تصاویر که ظاهراً در حسابهای شبکههای اجتماعی حذف شده او منتشر شده بود، در مستندی که براساس مصاحبه کانال ۱۳ اسرائیل تهیه شده بود، به نمایش درآمد.
آرون برگمن، دانشمند علوم سیاسی در کینگز کالج لندن که به مدت شش سال در ارتش صهیونیستی خدمت کرده، از جمله در طول جنگ لبنان در سال ۱۹۸۲ تاکید کرد که جنگ غزه شبیه هیچ جنگ دیگری نیست که اسرائیل در آن بوده است.
او تصریح کرد: این، یک جنگ خیلی طولانی و شهری است، یعنی سربازان در میان انبوهی از مردم میجنگند که اکثریت قریب به اتفاق آنها غیرنظامی هستند.
برگمن گفت که اپراتورهای بولدوزر از جمله کسانی هستند که مستقیماً در معرض خشونت جنگ قرار دارند. برای بسیاری از آنها، انتقال از میدان جنگ به زندگی عادی میتواند بسیار طاقت فرسا باشد، بهویژه پس از جنگ شهری که شامل مرگ زنان و کودکان میشود.
او یادآور شد: چطور میتوانید بچههایتان را در رختخواب بخوابانید وقتی میدانید بچههایی را در غزه کشتهاید؟
گای زاکن، دوست میزراحی و کمک راننده بولدوزر، داستان یشتری از غزه ارائه کرد. زاکن به سی ان ان گفت: «ما چیزهای بسیار، بسیار، بسیار سختی دیدیم. چیزهایی که پذیرفتن آنها دشوار است.
زاکن در شهادتی در کنست، پارلمان رژیم صهیونیستی در ماه ژوئن گفت که در بسیاری از مواقع، سربازان مجبور بودند «صدها نفر از فلسطینیها را مرده و زنده با بولدوزر زیر بگیرند».
او افزود: «همه چیزشان بیرون میزد. دیگر نمیتوانم گوشت بخورمد، چون من را یاد صحنههای وحشتناکی میاندازد که از بولدوزر خود در غزه دیدهام، شبها به سختی میخوابم، صدای انفجار در سرم میپیچد.
او با اشاره به اجساد به سیانان گفت: «وقتی زیاد جسد و خون میبینید… هم مال ما و هم مال آنها، وقتی غذا میخورید واقعاً روی شما تأثیر میگذارد.
خانواده مزراحی پس از آن تصمیم گرفتند با رسانهها درباره چگونگی مرگ او و شرایط روانیاش پس از بازگشت از غزه صحبت کنند که دولت صهیونیستی از اینکه او را بهعنوان یک نیروی نظامی دفن کند، سر باز زد.
روزنامه صهیونیستی هاآرتص چندی پیش گزارش داد که بر اساس اطلاعات نظامی به دست آمده توسط این رسانه، ۱۰ سرباز بین هفت اکتبر تا ۱۱ مه خودکشی کردهاند.
اوزی بچور، روانشناس و فرمانده واحد واکنش رزمی ارتش رژیم صهیونیستی در پاسخ به سوال سیانان در مورد تعداد خودکشیها در ارتش از زمان جنگ گفت که سازمان پزشکی مجاز به ارائه آمار نیست و مدعی شد که ارتش نرخ خودکشی را تا حد زیادی بدون تغییر میبیند.
سیانان ادامه داد: با این حال، بیش از یک سوم افرادی که از جنگ غزه بازگشتهاند، مشکلات سلامت روانی دارند. در بیانیهای در ماه اوت، بخش توانبخشی وزارت جنگ اسرائیل اعلام کرد که هر ماه بیش از ۱۰۰۰ سرباز مجروح جدید برای معالجه از جنگ خارج میشوند که ۳۵ درصد از آنها از وضعیت روحی خود شکایت دارند و ۲۷٪ مبتلا به استرس یا اختلال روانی پس از سانحه هستند.
این سازمان افزود که تا پایان سال (میلادی)، احتمالاً ۱۴ هزار مجروح جنگی برای مداوا بستری خواهند شد که انتظار میرود حدود ۴۰ درصد از آنها با مشکلات روانی روبرو باشند.
خودکشی پیش از این نیز در میان ارتش رژیم صهیونیستی عددی قابل توجه بوده است. روزنامه تایمز اسرائیل به استناد به آمارهای رسمی گزارش داد که در سال ۲۰۲۱، خودکشی عامل اصلی مرگ در میان سربازان ارتش بوده است.
اوزی بچور گفت: ارتش اسرائیل همواره تلاش میکند از طریق عادی جلوه دادن آنچه سربازان در جنگ تجربه کردهاند و با یادآوری حمله هفت اکتبر (طوفان الاقصی) به مداوای ترومای آنها بپردازد. اما این وضعیت برای انسان عادی نیست.
به گزارش سیانان، با این حال، برخی از سربازان نمیتوانند وحشیگری و خشونتی را که دیده و انجام دادهاند، توجیه کنند.
مادر الیران مزراحی گفت که وقتی پسرش از غزه برگشت، اغلب به خانوادهاش میگفت که احساس میکند «خون» از دستان او بیرون میزند.