به نقل از دیلی‌میل، بسیاری از محبوب‌ترین غذاهای آماده متشکل از برنج و گوشت گاو است. اکنون، دانشمندان در کره موفق شده‌اند سلول‌های گوشتی را در داخل دانه‌های برنج رشد دهند تا یک غذای آماده همه جانبه ایجاد کنند.
سوهیئون پارک (Sohyeon Park)، از دانشگاه یونسی (Yonsei)، کره جنوبی، می‌گوید: تصور کنید که تمام مواد مغذی مورد نیاز خود را از برنج پروتئینی بدست آوریم.
برنج در حال حاضر سطح مواد مغذی بالایی دارد، اما افزودن سلول‌های دامی به آن می‌تواند آن را بیشتر تقویت کند. ما معمولا پروتئین مورد نیاز خود را از گوشت به دست می‌آوریم، اما تولید گوشت، منابع و آب زیادی مصرف و گازهای گلخانه‌ای زیادی آزاد می‌کند.
گوشت گاو پرورشی معمولا از سلول‌های گاو که در یک «داربست بیولوژیکی» ساخته شده از ژلاتین یا کلاژن قرار داده شده است، رشد می‌کند که به آن اجازه می‌دهد شبیه برش‌های واقعی گوشت باشد.
مطالعات قبلی نشان داده است که می‌توان محصولاتی را در آزمایشگاه ایجاد کرد که تقریبا شبیه استیک‌ها و همبرگرهای واقعی هستند.
در این مورد، دانشمندان کشف کردند که دانه‌های متخلخل برنج، که مملو از گوشه و شکاف هستند، داربستی طبیعی و کامل را برای رشد سلول‌های گوشت گاو فراهم می‌کنند.
برای ایجاد این غذا، پژوهشگران ابتدا برنج را با ژلاتین ماهی پوشاندند که یک ماده خوراکی ایمن و خوراکی است که به سلول‌ها کمک می‌کند بهتر روی برنج بچسبند. سپس سلول‌های بنیادی ماهیچه و چربی گاو در برنج کاشته شدند و به مدت ۹ تا ۱۱ روز در ظرف آزمایشگاه کشت شدند. پژوهشگران می‌گویند محصول نهایی یک برنج صورتی لطیف با طعمی خامه‌ای و گوشتی با رایحه‌هایی از روغن بادام و نارگیل است.
پارک می‌گوید: انتظار نداشتم سلول‌ها به این خوبی در برنج رشد کنند. اکنون من دنیایی از ممکن‌ها را برای این غذای ترکیبی مبتنی بر غلات می‌بینم. یک روز این غذا می‌تواند به عنوان غذایی کمکی برای قحطی، جیره نظامی یا حتی سفرهای فضایی باشد.
به ازای هر ۱۰۰ گرم پروتئین تولید شده، برنج هیبریدی کمتر از ۶.۲۷ کیلوگرم دی اکسید کربن آزاد می‌کند در حالی که گوشت گاو ۴۹.۸۹ کیلوگرم از این گاز ایجاد می‌کند. قیمت هر کیلو برنج ترکیبی حدود ۱.۵ پوند است، در حالی که قیمت گوشت گاو ۱۵ پوند است.
صنعت جهانی دام مسئول بیش از ۱۴ درصد از انتشار گازهای گلخانه‌ای ساخته دست بشر است، تقریبا به اندازه مجموع حمل و نقل جاده‌ای، هوانوردی و کشتیرانی.
پروفسور نیل وارد (Neil Ward)، از بخش تحقیقات و نوآوری انگلستان، این مطالعه را امیدوارکننده توصیف کرد.
او گفت: در حالی که داده‌ها در مورد هزینه و تأثیر بر آب و هوا بسیار مثبت به نظر می‌رسند، یک موضوع مهم، اشتهای عمومی برای این نوع غذاهای آزمایشگاهی است که باید در نظر گرفته شود.
محصولات گوشتی تولید شده در آزمایشگاه هنوز نمی‌توانند به طور قانونی در بریتانیا فروخته شوند.
