بسیاری از افراد به گوشی‌های هوشمند خود وابسته‌اند و عادت دارند هر لحظه با گوشی به اینترنت وصل شوند. در سال‌های اخیر، این اتفاق آنقدر فراگیر شده که برای آن واژه‌های مختلفی مثل «شوم‌گردی» یا Doomscrolling نیز ساخته شده است اما تأثیر استفاده از اینترنت بر مغز همچنان از لحاظ علمی مبهم است و در پژوهش جدید محققان به آن پرداختند.
براساس گزارش Medical News، محققان دانشگاه آلبرتا کانادا و دانشگاه تگزاس آمریکا برای بررسی تأثیر اینترنت بر مغز آزمایشی انجام دادند که در آن شرکت‌کنندگان باید 2 هفته تمام دسترسی خود به اینترنت گوشی را کامل مسدود می‌کردند. البته آنها می‌توانستند تماس تلفنی و پیامک معمولی داشته باشند و با کامپیوتر به اینترنت وصل شوند. اگرچه مدت آزمایش کوتاه بود، نتایج شگفت‌انگیزی در زمینه رفاه ذهنی و افزایش تمرکز و توجه کاربران مشاهده شد.
«آدریان وارد» (Adrian Ward)، یکی از محققان پژوهش حاضر می‌گوید: «گوشی‌های هوشمند طی 15 سال گذشته زندگی و رفتار ما را به‌شدت تغییر داده‌اند اما ذات روان‌شناسی انسانی ما ثابت مانده است. سؤال اصلی این بود که با اتصال پیوسته به اینترنت سازگاریم؟ داده‌ها نشان می‌دهد اینطور نیست.»
این آزمایش شامل 467 شرکت‌کننده با میانگین سنی 32 سال بود که تصادفی انتخاب شدند. آنها برای پژوهشی یکماهه به 2 گروه تقسیم شدند: گروهی که در 2 هفته اول ماه اینترنت روی گوشی هوشمند خود نداشتند و گروهی که در 2 هفته دوم ماه اینترنت نداشتند. در وسط ماه نیز این 2 گروه نقش خود را عوض کردند و به محققان این امکان را دادند تا اثرات بازگرداندن اینترنت را روی شرکت‌کنندگان بررسی کنند.
همچنین اپلیکیشنی روی گوشی آنها برای مسدودکردن دسترسی به اینترنت نصب شد. شرکت‌کنندگان برای ارزیابی تغییرات وضعیت روانی خود، نظرسنجی‌های متعددی را تکمیل کردند. محققان نیز آزمایش‌های کامپیوتری برای پیگیری عینی‌تر عواملی مانند دامنه توجه آنها انجام دادند.
از نظر آماری تقریباً همه شرکت‌کنندگان (91 درصد) حداقل در یکی از این 3 مقوله سلامت روان، رفاه ذهنی و دامنه توجه بهبود یافتند اما نکته قابل‌توجه این است که گستره توجه به درجه‌ای رسید که می‌توان آن را با 10 سال جوان‌تر شدن انسان مسن و مبتلا به زوال شناختی مقایسه کرد.
یافته‌ها نشان می‌دهد 2 هفته قطع‌کردن اینترنت روی بهبود علائم افسردگی نیز اثر دارد.
چه چیزی باعث شده شرکت‌کنندگان به این اندازه بهبود یابند؟ محققان می‌گویند ساده‌ترین توضیح این است که این آزمایش شرکت‌کنندگان را مجبور کرد زمان بیشتری را صرف کارهایشان در دنیای واقعی بکنند. شرکت‌کنندگان بیشتر در دنیای واقعی با مردم صحبت می‌کردند، به طبیعت می‌رفتند، بیشتر می‌خوابیدند و کنترل بیشتری بر تصمیماتشان داشتند.
یافته‌های این پژوهش در ژورنال PNAS Nexus منتشر شده است.
