تینا مزدکی_ منظومه شمسی که از زمان شکل‌گیری تاکنون دستخوش تغییرات عمده‌ای نشده‌است، بسیار نادر است، اما ستاره‌ای وجود دارد که کمی بیش از صد سال نوری از زمین فاصله دارد. در مدار آن شش سیاره است که رازهای آن توسط علم آشکار می‌شود.
ستاره HD۱۱۰۰۶۷، در صورت فلکی شمالی کما برنیکس، قبلا شناخته شده بود، اما سیارات فراخورشیدی آن شناخته شده نبودند. تیمی به رهبری رافائل لوک، اخترفیزیکدان اسپانیایی، از دانشگاه شیکاگو (ایالات متحده آمریکا)، اکتشافات خود را در مورد این منظومه خاص در مجله Nature منتشر کردند که چشم اندازی غیرمعمول از شکل گیری و تکامل سیاره ها ارائه می‌دهد.
به عبارت دیگر، ستارگان زیادی وجود دارند که سیاراتی به دور آنها می‌چرخند، اما سیارات فراخورشیدی که به دور HD۱۱۰۰۶۷ می‌چرخند، این کار را همزمان انجام می‌دهند. از این رو نادر هستند. این پدیده به عنوان تشدید مداری شناخته می‌شود که نشان می‌دهد این سیستم در طول میلیون‌ها میلیون سال عمر خود دچار تغییرات عمده‌ای نشده‌است. محققان بر این باورند که این یافته ممکن است به درک بهتر شکل گیری سیاره‌ها کمک کند.
این نوع تشدید در ابتدای شکل‌گیری یک منظومه اتفاق می‌افتد، اما در میلیون سال اول معمولاً برخی فرآیندهای آشفته رخ می‌دهد، برای مثال برای یک سیاره بسیار پرجرم، برخورد با یک ستاره نزدیک یا برخورد غول‌پیکر می‌تواند این تعادل دقیق را بر هم بزند. در این مورد، شش سیاره آن با پیروی از یک ریتم دقیق و ردیابی یک الگوی منحصر به فرد برای هر جفت، آن رزونانس را حفظ می‌کنند، که نشان دهنده یک مورد استثنایی است.
انریک پاله، از مؤسسه اخترفیزیک جزایر قناری (IAC) و امضاکننده این مطالعه توضیح می‌دهد که در ۹۹ درصد موارد، سیارات در مدارهای «تا حدی تصادفی» توزیع می‌شوند و رزونانس خود را از دست می‌دهند. به گفته پاله، سیستم مورد بحث «فوق‌العاده» است، زیرا پیکربندی خود را از زمان شکل‌گیری حفظ کرده است، که نشان می‌دهد از زمان پیدایش خود، که تخمین زده می‌شود حدود یک میلیارد سال پیش است، دستخوش تغییرات عمده‌ای نشده است.
منبع: en.as.com
۲۲۷۲۲۷
