آنزیم‌هایی مانند “لیزوزیم و لاکتوفرین” که در مخاط بینی ما ساکن هستند نیز دارای خواص ضد میکروبی هستند. آنها دیواره‌های سلولی باکتری را می‌شکنند و به محدود کردن رشد باکتری کمک می‌کنند. این نقش محافظتی، مخاط را به یک سپر دفاعی حیاتی تبدیل می‌کند، حتی زمانی که حالمان خوب نیست.
هنگامی که ما بیمار می‌شویم، مخاط تغییر می‌کند، غلیظ‌تر، بیشتر و گاهی اوقات با رنگی متفاوت‌تر ظاهر می‌شود. این تغییرات نحوه پاسخ سیستم ایمنی شما را برجسته می‌کند.
مخاط سفید
مخاط سفید اغلب نشانه احتقان است و به طور معمول شروع یک عفونت، مانند سرماخوردگی را نشان می‌دهد.
مخاط زرد
مخاط زرد نشان می‌دهد که سیستم ایمنی بدن شما به طور فعال با عفونت مبارزه می‌کند. گلبول‌های سفید خونی که برای حمله به عفونت فرستاده میشوند، می‌میرند و آنزیم‌هایی آزاد می‌کنند که رنگ زرد دارند. این مشخصه پاسخ بدن به بسیاری از عفونت‌های ویروسی از جمله سرماخوردگی، آنفلوآنزا و “ویروس سنسیشیال تنفسی” (RSV) است.
مخاط سبز
مخاط سبز از تشدید پاسخ ایمنی ناشی می‌شود. رنگ سبز از آنزیمی به نام “میلوپراکسیداز” می‌آید که از سوی “نوتروفیل‌ها” (نوعی گلبول سفید خون) تولید می‌شود. این آنزیم یک مولکول خاص تولید می‌کند که پاتوژن‌ها را از بین می‌برد. مخاط سبز اغلب نشان‌دهنده ابتلا به یک عفونت باکتریایی است.
مخاط قرمز یا صورتی
رنگ صورتی یا قرمز در مخاط به معنای وجود خون است و اغلب زمانی اتفاق می‌افتد که بافت‌های بینی تحریک، خشک یا آسیب دیده باشند. مقادیر کم خون معمولاً دلیلی برای نگرانی نیست.
مخاط قهوه‌ای یا نارنجی
مخاط قهوه‌ای یا نارنجی ممکن است از مخلوط شدن خون خشک‌شده با مخاط یا استنشاق آلودگی‌های محیطی مانند دود یا گرد و غبار ایجاد شود. اگرچه این مخاط به طور معمول بی‌ضرر است، اما ممکن است نشان‌دهنده التهاب طولانی‌مدت باشد.
مخاط سیاه
مخاط سیاه نادر است و ممکن است نشان‌دهنده مشکلات جدی از جمله عفونت قارچی (به ویژه در افراد دارای نقص ایمنی) یا قرار گرفتن در معرض شدید آلاینده‌هایی مانند دود سیگار باشد. مخاط سیاه نیاز به مراجعه به پزشک دارد.
