در سال ۱۹۴۵، بخش اعظم آلمان در ویرانی به سر می‌برد. میزان این تخریب در مناطق مختلف متفاوت بود، اما شهرهای بزرگ و مناطقی که به شدت با ایدئولوژی نازیسم مرتبط بودند، بیشترین خسارات را متحمل شدند. در ادامه نگاهی خواهیم داشت به مناطقی که هدف این حملات قرار گرفتند.
برلین
برلین که یکی از اهداف اصلی متفقین بود، به ویرانه‌ای تبدیل شد. خیابان‌ها پر از خرابه‌ها بود و بناهای نمادین این شهر، از جمله وزارت روشنگری عمومی و تبلیغات رایش (Ordenspalais) که تحت کنترل یوزف گوبلس بود، به طور کامل تخریب شد.
هتل کایسرهوف و ساختمان رایشستاگ که نماد مقاومت ارتش سرخ در نبرد برلین بود، از جمله ساختمان‌هایی بودند که به شدت آسیب دیدند. فورربونکر یا «پناهگاه پیشوا» نیز که آخرین مرکز فرماندهی هیتلر بود، پس از جنگ تخریب شد.
مونیخ
مونیخ، به عنوان پایگاه سنتی حزب نازی، به شدت بمباران شد. بناهایی مانند کلیسای فراوئن‌کیرشه و میدان معروف مارین‌پلاتس دچار ویرانی گسترده شدند.
همچنین، مکان تاریخی بورگر بروکِلر، جایی که کودتای نافرجام هیتلر در سال ۱۹۲۳ رخ داده بود، پس از بمباران به خرابه‌ای تبدیل شد.
کلن
در کلن، کلیسای جامع با معجزه‌ای از تخریب‌های جنگ جهانی دوم جان سالم به در برد، اما ساختمان‌های اطراف به طور کامل نابود شدند. این کلیسا، بزرگ‌ترین کلیسای گوتیک شمال اروپا، امروزه یکی از محبوب‌ترین جاذبه‌های گردشگری آلمان است.
ایستگاه راه‌آهن کلن، یکی از مهم‌ترین مراکز حمل‌ونقل آلمان در زمان جنگ جهانی دوم، هدف استراتژیک نیروهای هوایی ایالات متحده و نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا بود. این ایستگاه نقش کلیدی در جابه‌جایی نیروها، تجهیزات و تدارکات نازی‌ها ایفا می‌کرد و به همین دلیل در عملیات بمباران گسترده متفقین برای تضعیف زیرساخت‌های آلمان و مختل کردن توان جنگی آن، بارها هدف حملات قرار گرفت.
هامبورگ
در تاریخ ۳ مه ۱۹۴۵، روزی که مدافعان هامبورگ تسلیم شدند، این شهر بندری تقریباً به‌طور کامل ویران و خالی از سکنه شده بود. در تصاویر آن زمان، بخش‌های تخریب‌شده بندر و راه‌آهن به وضوح دیده می‌شوند.
مرکز شهر هامبورگ نیز در نتیجه بمباران متفقین در ۲۳ ژوئیه ۱۹۴۳ به یک آتش‌سوزی گسترده تبدیل شد که به «طوفان آتش» شهرت یافت. این حمله منجر به کشته شدن حدود ۴۳,۰۰۰ غیرنظامی شد و ضربه‌ای جبران‌ناپذیر به یکی از پررونق‌ترین بنادر آلمان وارد کرد که تا مدت‌ها نتوانست به وضعیت قبلی خود بازگردد.
یکی از معدود ساختمان‌های باقی‌مانده پس از این حمله، کلیسای سنت کاترین بود که به‌شدت آسیب دید اما بین سال‌های ۱۹۵۰ تا ۱۹۵۷ بازسازی شد و به یکی از نمادهای مقاومت و احیای شهر تبدیل گشت.
نورنبرگ
شهر نورنبرگ که مرکز اصلی تجمعات حزب نازی بود، هدف بمباران‌های گسترده‌ای قرار گرفت. بیش از نیمی از بخش قدیمی شهر ویران شد.
پس از سقوط شهر در آوریل ۱۹۴۵، سربازان ارتش هفتم ایالات متحده از سکوی لویتپولدآرنا بالا رفته و پرچم‌های آمریکایی را برای دوربین تکان دادند.
در مرکز بمباران‌شده نورنبرگ، غیرنظامیان در کنار نیروهای متفقین تردد می‌کردند. در دوردست، دو برج بلند کلیسای سنت لورنز قرون‌وسطی هنوز پابرجا بودند؛ و در سمت راست، در میان آوار، مجسمه کایزر ویلهلم اول قرار داشت.
درسدن
شهر درسدن یکی از قربانیان بزرگ حملات هوایی متفقین بود. در بمبارانی که بین ۱۳ تا ۱۵ فوریه ۱۹۴۵ انجام شد، حدود ۲۵,۰۰۰ نفر جان باختند. خرابه‌های کلیسای فرائوئن‌کیرشه به مدت ۵۰ سال به عنوان یادبودی از جنگ باقی ماندند تا اینکه پس از اتحاد مجدد آلمان در سال ۱۹۹۴ بازسازی شدند. در پس‌زمینه، گنبد اسکلت‌مانند آکادمی هنرهای زیبا در درسدن دیده می‌شود.
تخریب درسدن یکی از بحث‌برانگیزترین بمباران‌های هوایی متفقین در جنگ جهانی دوم باقی مانده است. در حالی که متفقین این عملیات را بمباران مشروع یک هدف نظامی و صنعتی توصیف کردند، اکثر قربانیان زنان و کودکان بودند.
کیل
شهر بندری کیل به دلیل اهمیت نظامی و تولید کشتی‌های جنگی به شدت بمباران شد. موفقیت متفقین در هدف‌گیری دقیق، این شهر را به “گورستان نیروی دریایی آلمان” تبدیل کرد.
مهمات و اژدرهایی که زیر دریایی‌های آلمانی هرگز فرصت استفاده از آن‌ها در برابر کشتی‌های متفقین را پیدا نکردند، در آوریل ۱۹۴۵ به طور کامل از کار افتاده و پوسیده شدند.
اشتوتگارت
اشتوتگارت در طول جنگ جهانی دوم به عنوان یکی از مراکز مهم تولید خودرو شناخته می‌شد و شرکت‌های بزرگی همچون فولکس واگن و دایملر در این شهر مقر داشتند. اما تا سال ۱۹۴۴، مرکز شهر به‌طور کامل به دلیل بمباران‌های متفقین به ویرانه تبدیل شده بود.
بیش از ۵۰٪ از ساختمان‌های اشتوتگارت یا ویران شدند یا به صورت خرابه باقی ماندند. عکسی که در ژوئن ۱۹۴۵ از این شهر ویران‌شده گرفته شده، کلیسای تاریخی اشتیتس‌کیرشه را نشان میدهد که در دهه ۱۹۵۰ به‌طور عمده بازسازی شد.
فرانکفورت آم ماین
شهر فرانکفورت با ویرانی‌های گسترده مواجه شد. کلیسای جامع سنت بارتولومیو و تالار تاریخی رومر در این تخریب‌ها آسیب دیدند، اما بعدها بازسازی شدند.
