این ها بخشی از اظهارات زن ۲۲ ساله ای است که فقط بعد از 4 ماه زندگی مشترک، تصمیم به طلاق گرفته بود. این زن که مدعی بود از چنگ کتک های وحشتناک شوهرش گریخته است، درباره سرگذشت خود به مشاور و مددکار اجتماعی کلانتری معراج مشهد گفت: مادرم در ۱۱ سالگی با پدرم ازدواج کرد که آن زمان ۳۵ ساله بود ولی با آن که در باغ ها کارگری می کرد، درآمد زیادی نداشت.
از سوی دیگر نیز پدرم کرولال بود و به همین دلیل مورد بی مهری قرار می گرفت. خلاصه پدرم در 84 سالگی در حالی از دنیا رفت که2 خواهرم مطلقه بودند و ۴ برادرم نیز اعتیاد شدیدی به مواد مخدر داشتند. در این زندگی آشفته و نابسامان روزی با یکی از برادرانم به خاطر پول موادمخدر درگیر شدم که او دستم را شکست و مادرم مرا به خانه خواهرم «نازیلا» فرستاد که از من مراقبت کند.
حدود یک هفته بعد درحالی که دستم درگچ بود، خواهرم مرا به منزل «اردشیر» برد که قصد ازدواج با یکدیگر را داشتند. آن شب «نازیلا» و «اردشیر» در کنار یکدیگر قلیان کشیدند و مشروبات الکلی مصرف کردند. اما وقتی خواهرم برای دقایقی به بیرون از خانه رفت، «اردشیر» به سمت من آمد و با رفتارهای محبت آمیز ابراز علاقه کرد. او گفت: «نازیلا» را دوست ندارد و زیبایی چهره من بر دلش نشسته است! به همین دلیل هم قصد ازدواج با مرا دارد!
من که از حرف های «اردشیر» شوکه شده بودم، وقتی به خانه بازگشتیم همه ماجرا را برای خواهرم بازگو کردم و گفتم که«اردشیر» قصد اذیت و آزار مرا داشت. «نازیلا» هم خیلی ناراحت شد و روز بعد به تعمیرگاه «اردشیر» رفت و همه شیشه های مغازه او را شکست! چند روز بعد از این ماجرا، «اردشیر» مرا درخیابان دید و دوباره از من خواستگاری کرد. من هم که تحت تأثیر حرف های عاشقانه و محبت های او قرار گرفته بودم، به طور ناگهانی تصمیم به ازدواج با او گرفتم که ۳ فرزند پسر و دختر داشت.
اگرچه مادر و خواهرم «نازیلا» به شدت مخالف این ازدواج بودند اما من توجهی نکردم و با «اردشیر» ازدواج کردم. وقتی از محضر به خانه بازگشتیم ناگهان به پرخاشگری پرداخت و با کتک مرا به خلوتگاه خودش برد! به طوری که دیگر از رفتارهای وحشتناک او می ترسیدم اما چاره ای جز تحمل نداشتم.
از سوی دیگر هم او به بهانه های مختلف مانند این که چرا لباس های فرزندانش را نشسته ام یا چرا فرزندانش شب ادراری دارند، مرا زیر مشت و لگد می گرفت و بدنم را کبود می کرد تا جایی که بعد از مصرف مشروبات الکلی دیگر حال خودش را نمی فهمید. یک روز وقتی «نازیلا» به خانه ما آمده بود قصد داشت با او نیز ارتباط پنهانی داشته باشد که من متوجه شدم و او باز هم مرا تا سرحد مرگ کتک زد.
هنگامی که چشمانم را گشودم روی تخت بیمارستان طالقانی بودم .کارکنان بیمارستان هم با دیدن وضعیت وخیم من با کارشناسان اورژانس اجتماعی تماس گرفته بودند اما من حاضر نشدم به بهزیستی بروم! البته وقتی به خانه بازگشتم چند روز رفتار شوهرم خوب بود اما باز هم رفتارهای وحشتناک خود را شروع کرد و این بار سرم را شکست.
در همین حال کارشناسان اورژانس اجتماعی که برای پیگیری وضعیت من به در منزل آمده بودند با دیدن این شرایط، مرا برای ۷۵ روز به بهزیستی بردند اما شوهرم تلفنی از من خواست که به خانه بازگردم و قول داد دیگر اذیتم نمی کند.
من هم قبول کردم و به خانه بازگشتم ولی او شب هنگام باز هم به یک بهانه واهی، به قدری کتکم زد که از هوش رفتم و این بار تصمیم گرفتم که دیگر به آن خانه ترسناک بازنگردم اما ای کاش…
با صدور دستوری از سوی سرگرد امیر رضا فعال رئیس کلانتری معراج مشهد بررسی های کارشناسی و قانونی این ماجرا در دایره مددکاری اجتماعی کلانتری آغاز شد.
