سوراخ کردن خانگی گوش با سوزن‌های معمولی و نخ‌های غیرجراحی و یا مراجعه به مراکز غیردرمانی یا درمانی بدون مجوز که در شرایط غیراستریل و با وسایل غیرمجهز اقدام به پیرسینگ گوش می‌کنند می‌تواند سبب انتقال عفونت‌های خطرناک همچون ایدز، هپاتیت B و C و کزاز یا بروز التهاب، قرمزی، تراوش چرک و دردناک شدن موضع شود.
شاید دیده باشید افرادی را که از نرمه تا غضروف بالای گوش شان را چندین سوراخ می‌کنند تا بتوانند به واسطه تزیین گوش با انواع پیرسینگ‌ها و گوشواره‌های نگینی و حلقه ای، بهتر به نظر برسند. این افراد باید بدانند که سوراخ کردن گوش باید در مراکز درمانی معتبر به وسیله دستگاه‌های مخصوص و در شرایط استریل و با رعایت اصول بهداشتی انجام شود و بیماران دیابتی، افرادی که کورتون استفاده می‌کنند و کسانی که خون شان منعقد نمی‌شود و مبتلایان به ایدز و هپاتیت باید تحت نظر پزشک اقدام به سوراخ کردن گوش نمایند.
عفونت، مهم‌ترین عارضه پیرسینگ
مهم‌ترین عارضه سوراخ کردن گوش، عفونت این موضع است. در نتیجه پیش از سوراخ کردن، این موضع را با الکل یا محلول‌های مشابه، ضدعفونی کنید. در روزهای پس از سوراخ کردن گوش، روزانه دو بار گوشواره را تمیز و چندین بار به وسیله پدهای ضدعفونی کننده ناحیه بین گوش و گوشواره را استریل کنید. در طی روز گوشواره را در موضع خود بچرخانید و با این کار مانع چسبیدن آن به زخم سوراخ گوش شوید. قبل از این کار دستتان را با آب و صابون بشویید. جهت بسته نشدن سوراخ گوش، ۴ تا ۶ هفته گوشواره به گوش باشید. بهترین جنس گوشواره طلا و نقره است و در صورت حساسیت به این دو فلز نخ بخیه را در سوراخ گوش‌تان گره بزنید.
با این نشانه‌ها گوشواره را خارج کنید
بارزترین نشانه حساسیت به فلزات به خصوص انواع گوشواره‌های بدلی ایجاد یک بافت برجسته در ناحیه نرمه گوش در موضع سوراخ است و قرمزی، التهاب و خارش از علایم دیگر است که به محض مشاهده این نشانه‌ها باید گوشواره را خارج کنید. اگر یک روز پس از سوراخ کردن، گوش تان تراوشات زرد یا سفید رنگ چرکی داشت و قرمز و دردناک شده بود و بوی چرک احساس می شد به پزشک مراجعه کنید.
برای ضدعفونی از این محلول‌ها استفاده نکنید
برخی افراد با این تصور که چون عطر، ادکلن، افشانه‌های ضدعرق و برخی از انواع خوشبو کننده‌ها حاوی الکل هستند پس برای ضدعفونی کردن زخم‌ها و سوراخ گوش مناسبند. برخلاف باور عامه مردم، این ترکیبات و محلول‌ها علاوه بر بروز حساسیت در موضع، روند بهبودی زخم و ترمیم را به تاخیر می اندازند. در نتیجه به هیچ عنوان از این ترکیبات استفاده نکنید و با مراجعه به داروخانه محلول‌های ضدعفونی کننده مخصوص زخم تهیه کنید.
بخش غضروفی گوش کمترین خونرسانی را دارد
برخی زنان و مردان، علاوه بر نرمه گوش، بخش غضروفی بالای گوش را هم سوراخ می‌کنند که بهتر است از سوراخ کردن این ناحیه اجتناب شود. در این ناحیه رگ‌های خونی برای خونرسانی و ترمیم سریع زخم وجود ندارد و التهاب ناشی از سوراخ شدن با تاخیر زیاد بهبود یافته و بسیار آزار دهنده است و حتی تا یکماه احتمال ایجاد عفونت در این موضع وجود دارد.
