حبیب‌الله موسوی‌بهار با اشاره به هفته ملی سلامت مردان ایرانی که از ابتدای اسفندماه برگزار میشود، اظهار کرد: پروستات از اندام‌های مردانه است که بعد از سنین ۲۵ تا ۳۰ سالگی شروع به رشد کرده و به مرور بزرگ‌تر میشود و این رشد تا اواخر عمر ادامه دارد اگرچه بیشترین رشد در همان سنین میانسالی رخ می‌دهد با این حال، علائم بیماری در سنین سالمندی و بعد از ۶۰ سالگی بروز می‌کند.
وی تصریح کرد: مجرای ادرار از وسط پروستات عبور می‌کند بنابراین وقتی این اندام مردانه شروع به رشد می‌کند مسیر مجرای ادرار دچار تنگی شده و دفع ادرار را با مشکلاتی مواجه می‌کند و به علت سستی و ضعف در دفع ادرار، به دفعات بیشتری برای رفتن به دستشویی نیاز پیدا می‌کند به ویژه در شب‌ها، زندگی شغلی و خانوادگی فرد را تحت تأثیر قرار می‌دهد که شایع‌ترین علت این اتفاقات، بزرگی خوش‌خیم پروستات است نه سرطان پروستات.
این فلوشیپ جراحی کلیه و مجاری ادراری ادامه داد: در بیش از ۸۰ درصد بزرگی خوش‌خیم پروستات نیازی به عمل جراحی نیست و شاید در هر ۱۰ مرد سالمند یک نفر به جراحی پروستات نیاز داشته باشد.
وی افزود: بزرگی پروستات، راه مشخصی برای پیشگیری ندارد اما می‌توان با اقداماتی مشکلات ناشی از بزرگی پروستات را که در برخی مردان کمتر و در برخی دیگر بیشتر است به حداقل رساند از جمله اینکه از نگه داشتن ادرار و تحت فشار گذاشتن مثانه اجتناب کنیم حتی اگر فرد جوانی نیاز به دفع ادرار داشت باید بدون فشار و کامل دفع صورت گیرد زیرا ممکن است با نگه داشتن مکرر ادرار، بعدها نتواند ادرار خود را کامل دفع کند و حتی دچار احتباس ادرار شود.
موسوی بهار خاطرنشان کرد: دومین نکته در حفظ سلامت مثانه و پروستات، کارکرد روده است زیرا روده باید به ملایمت و مرتب کار کند و دفع سخت یا ناقص آن می‌تواند پروستات را هم دچار مشکل کند.
وی بیان کرد: در تغذیه باید از مصرف غذاهای تند، ترش و شور اجتناب شود و کسانی که دچار بزرگی خوش خیم پروستات هستند شب‌ها تا حد امکان از خوردن آب زیاد یا میوه‌های پرآب مثل هندوانه پرهیز کنند تا مثانه هنگام خواب افراد دچار پُری و سنگینی نشود.
عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی همدان تبیین کرد: در سنین ۵۰ و ۶۰ سالگی افراد باید در صورت بروز علائمی نظیر سختی دفع ادرار یا تکرر و مشکلاتی از این دست، در اولین فرصت به پزشک متخصص مراجعه کنند که با ارائه راهکارهای دارویی و رعایت سبک مسائل مرتبط، سلامت فرد حفظ شود و در صورت پیشرفت بیماری و نیاز به جراحی برای این عمل اقدام شود.
