گیدئون لوی تحلیلگر اسرائیلی هاآرتص در یادداشتی که اخیرا نوشته به مساله نسل کشی در غزه و لبنان پرداخته است. عنوان گزارش لوی این است: «اینگونه بود که پاکسازی قومی و نسل کشی به یک ارزش در اسرائیل تبدیل شد.»
لوی در ابتدای گزارش خود می نویسد: مشکل فقط این نیست که اسرائیل تمام حس شرمندگی خود را از دست داده است، بلکه مشکل بزرگتر این است که اسرائیلی ها حتی دیگر به جنگ به عنوان یک «شرارت ضروری» نگاه نمی کنند، بلکه اکنون جنگ به یک «الگو» و «دستورالعمل» برای آنها تبدیل شده است. جنگ برای آنها مملو از ارزش ها شده است و سربازان گمان می کنند در حال آفرینش حماسه هستند نه جنایت. این در حالی است که آوارگی و نابودی تبدیل به یک واقعیت شده است.
گیدئون لوی با این جملات – در ستون خود در روزنامه هاآرتص – به مساله تغییر جامعه اسرائیل می پردازد. نویسنده به این پرسش می پردازد که «چگونه ارزش ها در اسرائیل بدتر شده اند؟» لوی تاکید دارد که فردی مانند نفتالی بنت روزگاری از جنگ بد می گفتند و سعی می کردند آن را نقد کنند اما حالا از سربازانی که در غزه می جنگند تمجید کرده و آنها را نسلی از شیرهایی که در اسرائیل ظهور می کنند، توصیف می کنند.
لوی می نویسد:«حتی اگر احساسات اخیرا ابراز شده توسط رهبر راست‌گراهای میانه‌رو را نادیده بگیریم، باز نمی توانیم از هرج و مرجی که در مقابل چشمان حیرت زده ما آشکار می شود وحشت نکنیم. نمی توانیم نگران تغییر اوضاع و رسیدن به نقطه ای که پاکسازی قومی و نسل کشی در آن اتفاق می افتد، نباشیم. اکنون کشتار و نسل کشی به یک «آرمان» تبدیل شده است.»
لوی ادامه می دهد: در اسرائیل 2024، هیچ اشاره ای به بررسی کارهایی که ارتش اسرائیل در غزه و لبنان انجام داده و می دهد، وجود ندارد. اکنون جنایات و وحشیگری ها به آرمان تبدیل شده اند و «درس های مدنی» چگونگی کشتار ده ها هزار زن و کودک را مورد بحث قرار می دهند.
به گفته گیدئون لوی، نسل کشی در غزه و لبنان در حال تبدیل به یک «کارگاه آموزشی» است و درس های مربوط به آن به صورت آکادمیک ارائه می شود.
بنابراین – همانطور که نویسنده می گوید – هرکسی که انتظار احساس گناه و پاسخگویی اخلاقی از جانب اسرائیلی ها را دارد، ناامید خواهد شد و دقیقاً با اتفاقی برعکس مواجه خواهد شد و هرکسی که انتظار داشته و دارد که نسلی که به دلیل جنایات مختلف و کشتار مردم دچار شوک و کابوس شده باشد، اکنون، با کسانی مواجه خواهد شد که متاسفانه احساس «غرور ملی» می کند. این در حالی است که جنایت هولناکی در غزه در حال رخ دادن است؛ جنایتی که باید در دادگاه های بین المللی تعریف شود، جنایتی که تمام جهان را وحشت زده کرده است.
گیدئون لوی در انتهای یادداشتش به این نتیجه می رسد که این نسل از “اسرائیلی ها” حتی برای یک لحظه به آنچه انجام داده اند نگاه نخواهند کرد. عمل اسرائیلی ها بسیار بزدلانه است. عمل روس ها در اوکراین به مراتب از عمل اسرائیلی ها در غزه شرافتمندانه تر است، چرا که تلویزیون روسیه تا کنون جرات پخش صحنه هایی شرم آور از جنایت در اوکراین را نداشته و از آن «شرمگین» می شود اما در اینجا (اسرائیل) هیچ نوع احساس شرمندگی وجود ندارد.
