نام این مرد که هم‌اکنون فاصله زیادی با چوبه دار ندارد، ساعت چهار صبح یکی از روزهای آبان سال ۱۴۰۰ در پرونده مربوط به قتل در شعبه دوم بازپرس امور دادسرای جنایی تهران ثبت شد. آن روز به بازپرس کشیک قتل پایتخت اطلاع داده شد مرد میانسالی در خانه‌اش در جنوب تهران زخمی و با جراحات ناشی از ضربه‌های چاقو و قمه به بیمارستان برده شده و در آنجا فوت کرده است.
با شروع تحقیقات جنایی از همسر مقتول، این زن گفت: من و شوهرم با هم اختلاف و درگیری داشتیم. برادرم به نام فرهاد متوجه ماجرا شده بود و آن شب با دو نفر از دوستانش به خانه ما آمد و با شوهرم دعوایش شد. برادرم به هواخواهی از من با شوهرم درگیر شد و او را زخمی کرد. چهارنفری شوهرم را به بیمارستان بردیم و آنها فرار کردند.
در ادامه تحقیقات، پلیس دنبال متهمان بود و در نهایت چند روز بعد آنها دستگیر شدند. برادرزن مقتول و دو نفر از دوستانش به اتهام خود اعتراف کردند. فرهاد گفت: خواهرم از مدت‌ها قبل با شوهرش اختلاف و درگیری داشت. شب حادثه خواهرم دوباره تلفن کرد و گفت با شوهرش دعوا کرده است. خیلی ناراحت بود. من هم عصبانی شدم و به همراه دوستانم راهی خانه خواهرم شدیم. وقتی به آنجا رسیدیم دامادمان همچنان با خواهرم درگیر بود و من از دیدن این صحنه عصبانی شدم و با قمه‌ای که مال خود مقتول بود به او چند ضربه زدم و فرار کردم. پس از آن سرگردان بودیم تا اینکه دستگیر شدیم.
با اعتراف فرهاد و دو همدستش تحقیقات ادامه یافت و در پایان تحقیقات، پرونده برای محاکمه به شعبه ۱۰ کیفری یک استان تهران ارجاع شد. اولیای دم که دختر و والدین مقتول بودند درخواست قصاص کردند. در پایان محاکمه برادرزن و دو دوستش، فرهاد حکم قصاص گرفت و دو متهم دیگر هر کدام به ۱۰ سال حبس محکوم شدند. پس از آن پرونده در شعبه ۴۸ دیوان عالی کشور بررس و آرای صادره تایید شد، تا برای اجرای حکم به شعبه دوم اجرای احکام دادسرای جنایی تهران ارجاع شود.
