مرضیه برومند مدیرعامل خانه سینما در رابطه با سخنانش در مراسم تشییع داریوش مهرجویی و همسرش بیانیه‌ای صادر کرد.
در مراسم تشییع هنرمند بزرگ کشورمان داریوش مهرجویی، من‌هم مثل همه دوستان و همکارانم بسیار غمگین و آشفته و پریشان بودم و تمرکز کافی برای حرف زدن نداشتم، اما به حکم جایگاه حقوقی‌ام و به درخواست همکارانم در خانه سینما بی‌آنکه متنی را از پیش آماده کرده باشم روی صحنه رفتم و درباره جایگاه آقای مهرجویی و تاثیر اجتماعی آثارش صحبت کردم.
پس از آن روی سخنم بیشتر با مسئولین فرهنگی بود، ابتدا از ایشان بابت همراهیشان در برگزاری مراسم و همچنین مراسم تشییع زنده‌یاد آتیلا پسیانی که هفته گذشته برگزار شده بود تشکر کردم و گفتم قدر هنرمندان را باید تا زنده هستند بدانند، روح حساس و زودرنج ان‌ها را درک کنند و بگذارند اثرشان را دور از تنش و در آرامش خلق کنند.
درباره فیلمسازان جوان هم صحبت کردم و تاکید کردم که باید آن‌ها را دریابند و قدر استعداد‌های درخشانشان را بدانند، زیرا آن‌ها بذر سینماگران به‌نام گذشته در جانشان در حال جوانه زدن است و باید شرایط بالندگیشان فراهم شود. گفتم ما همه، مردم این سرزمین هستیم، به مردم و کشورمان عشق می‌ورزیم و به همین دلیل مانده‌ایم و ترک وطن نکرده‌ایم.
ناگهان به یاد فجایع غزه افتادم، می‌خواستم بگویم اگر رفتار مسئولین با هنرمندان و آثارشان جز این بود که متاسفانه هست، بدون شک آن‌ها هم آنچه را که در دل داشتند به زبان می‌آوردند، حوادث غمبار غزه و آنچه را که سال‌هاست بر ملت بی‌پناه فلسطین می‌گذرد محکوم و در آثارشان ثبت می‌کردند، اما متاسفانه به اشتباه واژه جنگ را به کار بردم.
من هم مثل همه هنرمندان از جنگ و خونریزی و کشتار بیزارم، هنرمندان همواره مدافع صلح و آرامش بوده‌اند و هر جنایتی را از سوی هر جنایتکاری در هرجای جهان محکوم کرده و می‌کنند، هیچ انتظاری هم از هیچ کس ندارند جز احترام به هنرشان و آثاری که خلق می‌کنند، هنری که اصلی‌ترین هدفش نفی خشونت، جنگ، نابرابری و بی‌عدالتی است.
و، اما آنچه مرا به نوشتن این متن واداشته است احترام به افکار سینماگران، هنرمندان و مردم ایران است نه پاسخ به واکنش‌های مغرضانه و جعلی که به راه افتاده و پیش از این هم آن‌را تجربه کرده بودم.
آن‌ها که آثار مرا دیده‌اند و با کار‌های من بزرگ شده‌اند می‌دانند که من چگونه می‌اندیشم.
به عنوان مدیرعامل خانه سینما باز هم تأکید می‌کنم و از مدیران و مسئولان فرهنگی می‌خواهم که در رفتار خود با سینما و سینماگران تجدیدنظر کنند.
