دکتر مهدی مطهرنیا در پاسخ به این سوال که روند مذاکرات ایران و آمریکا را چطور ارزیابی می کنید اظهار داشت: این دور از مذاکرات چندمین دوره مذاکرات بین ایران و آمریکا در پرونده های هسته ای و دیگر موارد برای واشنگتن است که اوج آن در پرونده هسته ای است.
وی افزود: در این چارچوب ما شاهد دور جدیدی از مذاکرات هستیم که داری یک نوع بافت ویژه است که برگرفته از یک نوع ادبیات رییس جمهور ترامپ در دور دوم ریاست جمهوری خود است که با قدرت وارگی تهاجمی برگزیده است و نه تنها برای تهران که برای پایتخت های کشورهایی مثل اوکراین و روسیه و حتی اسرائیل آن را دیکته می کند و لذا این اتوریته تهاجمی یا قدرت وارگی در پی تثبیت نظم نوین جهانی با قرائت آمریکایی و با بازخوانی آن توسط پست نئوکان هایی که در اطراف ترامپ هستند شکل می گیرد. این اولین بار است که آمریکا در مذاکرات کاملا اعلام موضع می کند اگرچه می گویند که هویدا نیست که آمریکا از ایران چه می خواهد اما در عمل به طور وضوح و آشکارا حتی در زمان پمپئو در دور اول ریاست جمهوری ترامپ شرایط خود را بیان کرده اند. بعضی از این شروط در حال عملیاتی شدن و حتی عملیاتی شده است.
مساله ایران و آمریکا اتمیزه شده است به گونه ای که در لایه درونی خود دچار بحران مفاهیم است
وی تصریح کرد: آمریکا در این دور مذاکرات تلاش کرده است گفتمان انقلابی در تهران که همواره با محور مقاومت بیان می کرده محدود سازی کند و زمینه های دیکته اراده خود را در میز مذاکرات فعال کند لذا می بینیم نماینده ترامپ نه یک شخصیت حقوقی تعریف شده در ساختار سیاسی دولت فدرال آمریکا در مذاکرات شرکت می کند، وزیرخارجه آمریکا با وزیرخارجه ایران هم دیدار نکرده است این در آیین قدرت و در عرصه دیپلماسی معنادار است. اینکه به مذاکره خوش بین نبوده ام دلیل آن باز می گردد به ۳ دهه مذاکراتی که ایران و آمریکا در پرونده های گوناگون حتی قبل از پرونده هسته ای داشته اند و ماجرای سفارت آمریکا در تهران، گفت وگوهای الجزایر و مربوط به آن همه آنها در این سابقه وجود دارد و بر اساس این سابقه همواره یک اوج رسانه ای در آغاز هر دور مذاکرات دیده می شود و بعد از انجام مذاکره گره کارها در پایان بیشتر دیده می شود به گونه ای که من سال ها پیش عرض کردم اینکه مساله ایران و آمریکا اتمیزه شده است به گونه ای که در لایه درونی خود دچار بحران مفاهیم است.
آمریکا به دنبال آن است که بتواند ایران را در قرن آتی به یک شریک استراتژیک تبدیل کند
مطهرنیا ادامه داد: ما از مذاکره سخن می گوییم آمریکایی ها هم از مذاکره سخن می گویند ما اعلام مواضع می کنیم آمریکایی ها هم اعلام مواضع اما محتوایی که از مذاکره و مواضع و سیاست و استراتژی برداشت می شود با یکدیگر از مرزهای تمایز می گذرد و تفاوت پیدا می کند. اتفاقا اکنون از جهتی نزدیک شده است ایران از مذاکره از سازمان های بین المللی از تریبون های گوناگون به عنوان تریبونی برای اعلام مواضع خود سود برده است و به روشنی اعلام می کرده است به طرف مقابل اعتماد ندارد و اکنون ترامپ هم با همین ادبیات سخن می گوید، ددلاین مشخص می کند، درخواست های خود را می گوید و در عین حال می گوید می توانیم در چارچوب این معنا امتیازاتی هم به تهران بدهیم این نیز به دلیل آن است که ترامپ و گهواره قدرتی که در آمریکا تکان می خورد به دنبال آن است که بتواند ایران را در قرن آتی به یک شریط استراتژیک تبدیل کند و لذا آنچه در مذاکرات عمان دیده می شود از آن جهت خوشبینانه است که در حال ایجاد یک نظام ادبیاتی و زبان گفت وگوی همراه و همدل در جهت مشخص کردن تکلیف مساله ایران و آمریکاست.
اینکه ما بخواهیم از مذاکرات مانند دوره های قبلی انتظارات بالایی داشته باشیم می تواند مخاطره انگیز باشد
وی تصریح کرد: تا هر دو طرف به یک نتیجه ای در جهت بستن این پرونده و رفتن روبه جلو باشد این امر تا حدود زیادی امیدوارکننده است چرا که یا آمریکا در چند سال آینده باید با ایران به یک نفاهم معنادار و تعریف شده برای استقرار نظم نوین جهانی نائل آید یا اینکه شکست را پذیرا خواهد بود و نخواهد توانست آنچه را به عنوان سناریو شاسیته در این زمینه می بینید دنبال کند یا اینکه ایران باید بپذیرد نه تنها در مورد پرونده هسته ای در نظام بین الملل بلکه بسیاری از پرونده های موجود در نظم منطقه ای و حتی در حوزه برخوردهای داخلی با مخالفان را از منظر قوانین بین اللملی پذیرا باشد؛ این منطق اکنون از این جهت پیش روی افکار عمومی است و افکار عمومی از این جهت احساس می کند که شروع مذاکرات می تواند زمینه ساز گذار از وضع موجودی باشد که تکرار مکررات را در برهه های گوناگون تاریخی به وجود آورده است اما اینکه ما بخواهیم از این مذاکرات مانند مذاکرات قبلی انتظارات بالایی داشته باشیم و سطح توقعات مردم را بالا ببریم این می تواند مخاطره انگیز باشد.
