در حالی که صنعت ارزهای دیجیتال تلاش می‌کند خود را در مرکز توجه سیاسی قرار دهد، مناظره اخیر بین کامالا هریس (Kamala Harris) و دونالد ترامپ (Donald Trump) نشان داد که این موضوع چقدر برای رأی‌دهندگان و سیاستمداران کم‌اهمیت است. این گزارش به بررسی دلایل این بی‌توجهی و تأثیر آن بر آینده صنعت ارزهای دیجیتال می‌پردازد.
ارزهای دیجیتال: غایب بزرگ مناظرات انتخاباتی
مناظرات ریاست جمهوری معمولاً به موضوعاتی می‌پردازند که نظرسنجی‌ها آن‌ها را مهم‌ترین دغدغه‌های مردم نشان می‌دهند؛ مسائلی مانند مهاجرت، بهداشت و درمان، اقتصاد و تغییرات اقلیمی. اما چرا در مناظره اخیر، حتی یک بار هم به ارزهای دیجیتال اشاره نشد؟
پاسخ ساده است: نه مردم آمریکا و نه نامزدهای ریاست جمهوری، اهمیت چندانی برای ارزهای دیجیتال قائل نیستند. این مناظره به خوبی این واقعیت را نشان داد. علی‌رغم اینکه روایت صنعت ارزهای دیجیتال به طور فزاینده‌ای سیاسی شده است، بسیاری از رأی‌دهندگان به این حقیقت ساده توجه نمی‌کنند که افراد خارج از این حباب، اهمیتی برای این موضوع قائل نیستند.
سیاستمداران و اولویت حفظ قدرت
اکثر سیاستمداران، فارغ از حزب سیاسی، بیش از هر چیز به حفظ جایگاه خود اهمیت می‌دهند. این موضوع را می‌توان یک واقعیت پذیرفته شده دانست. افرادی که به دنبال مناصب انتخابی هستند، معمولاً تمایلی به کنار رفتن از صحنه قدرت ندارند. نمونه بارز این موضوع، اصرار طولانی مدت جو بایدن (Joe Biden) برای عدم کناره‌گیری از این دوره انتخابات است.
بیشتر بخوانید: تأثیر ریاست جمهوری ترامپ بر آینده قیمت بیت کوین
جیب‌های عمیق: نقش پررنگ کمک‌های مالی
برای ماندن در قدرت، سیاستمداران به کمک‌های مالی نیاز دارند. درست است که دونالد ترامپ (Donald Trump) در کنفرانس بیت کوین ۲۰۲۴ در نشویل حضور یافت و سخنرانی کرد. او وعده‌های بزرگی داد و حتی به طور عجیبی ادعا کرد که تمام بیت کوین‌ها باید در آمریکا تولید شوند. اما این به معنای اهمیت واقعی این موضوع نیست.
هدف اصلی او از حضور در این رویداد، شرکت در یک شام برای جمع‌آوری کمک مالی بود که در آن از شرکت‌کنندگان تا ۸۴۴,۶۰۰ دلار برای نشستن بر سر میز با او دریافت می‌شد، حداکثر مبلغ مجاز برای کمک به کمپین تحت قانون. سایر شرکت‌کنندگان ۶۰,۰۰۰ دلار تنها برای گرفتن یک عکس با رئیس جمهور سابق پرداخت کردند. در مقایسه، یک شام جمع‌آوری کمک مالی کاملا هریس در سان فرانسیسکو، که مدت کوتاهی پس از رویداد نشویل برگزار شد، از شرکت‌کنندگان بین ۳,۳۰۰ تا ۵۰,۰۰۰ دلار دریافت کرد و ۱۲ میلیون دلار برای او به ارمغان آورد.
شور و هیجان غیرمنطقی
از زمان صدور حکم شهروندان متحد در سال ۲۰۱۰، که راه را برای ایجاد کمیته‌های اقدام سیاسی یا Super PACها (کمیته‌هایی که از طرف نامزدها کمک‌های مالی دریافت می‌کنند) هموار کرد، تنها یک صنعت بیشتر از ارزهای دیجیتال برای کسب نفوذ در دولت هزینه کرده است.
طبق تحلیل اخیر کمک‌های مالی کمپین‌ها توسط سازمان غیرانتفاعی شهروند عمومی (Public Citizen)، از سال ۲۰۱۰، شرکت‌های فعال در عرصه سوخت فسیلی ۱۷۶ میلیون دلار به کمک‌های سیاسی اختصاص داده‌اند، که ۷۳ میلیون دلار آن از سوی صنایع کوک (Koch Industries) بوده است که بسیاری آن را نماد پول‌های تاریک در خرید انتخابات می‌دانند. تنها در سال جاری، کوک نزدیک به ۳۰ میلیون دلار از طریق دو Super PAC به چرخه انتخابات کمک کرده است و هیچ کس دیگری حتی نزدیک به این مقدار نیست، به جز صنعت ارزهای دیجیتال.
صنعت دارایی‌های دیجیتال مبلغ شگفت‌انگیز ۱۱۹ میلیون دلار را به این چرخه انتخاباتی اهدا کرده است، که تقریباً نیمی از کل کمک‌های شرکتی در سال ۲۰۲۴ را تشکیل می‌دهد و در مجموع به ۲۴۸ میلیون دلار می‌رسد. این مقدار تقریباً برابر با مبلغی است که صندوق رهبری سنا، یک Super PAC وابسته به حزب جمهوری‌خواه که از شرکت‌های سوخت فسیلی، دخانیات، اسلحه و زندان‌های خصوصی پول دریافت می‌کند، از سال ۲۰۱۴ دریافت کرده است.
به سوی ماه … یا نه؟
با توجه به اینکه کمک‌های مالی شرکتی صنعت ارزهای دیجیتال در سه چرخه انتخاباتی گذشته از ۱۲۹ میلیون دلار فراتر رفته است که ۱۵ درصد از کل کمک‌های شرکتی از زمان حکم شهروندان متحد را تشکیل می‌دهد و ۹۲ درصد از آن‌ها امسال انجام شده است، جای تعجب نیست که سیاستمداران ناگهان شروع به صحبت با این مخاطبان کرده‌اند.
بسیاری در صنعت ارزهای دیجیتال، طرفداران سرسخت جامعه، روایت و قابلیت تبدیل شدن به میم هستند. برای آن‌ها، ترامپ نامزد ایده‌آل است و احتمالاً معتقدند که با ریختن پول به سمت میم مناسب، نگرانی‌های خود را مستقیماً به کاخ سفید خواهند رساند، به قله سیاسی، اما این اتفاق نخواهد افتاد.
نیک بیوچمپ (Nick Beauchamp)، استاد دانشیار علوم سیاسی دانشگاه نورث‌ایسترن، در گفتگو با روزنامه دانشگاه گفت:
بلوک رأی‌دهی ارزهای دیجیتال، رأی‌دهندگان نیستند بلکه اهداکنندگان هستند. ارزهای دیجیتال تقریباً در هیچ فهرستی از مسائل مهم قرار ندارند و اکثر مردم یا از آن بی‌اطلاع هستند یا نظرات ابتدایی دارند.
او افزود:
با این‌حال، تعدادی از اهداکنندگان مرتبط با ارزهای دیجیتال وجود دارند که بسیار به این موضوع اهمیت می‌دهند و این افراد تنها دلیلی هستند که کمپین‌ها در مورد ارزهای دیجیتال اظهار نظر می‌کنند و احتمالاً تنها دلیلی که بسیاری از جمهوری‌خواهان و برخی دموکرات‌ها مانند چاک شومر (Chuck Schumer) در برابر قانون‌گذاری مقاومت می‌کنند. سیاستمداران ارزهای دیجیتال را به عنوان اهداکننده می‌بینند نه رأی‌دهنده. امیدوارم برخی از شما این را درک کنید.
بیشتر بخوانید: مناظره ترامپ و هریس؛ سرمایه‌گذاران ارزهای دیجیتال منتظر چه باشند؟
جمع‌بندی
علی‌رغم تلاش‌های گسترده صنعت ارزهای دیجیتال برای خرید نفوذ، این واقعیت ساده تغییر نخواهد کرد، ارزهای دیجیتال در حال رشد هستند، اما مسیر آن‌ها به سمت اهمیت در جریان اصلی همچنان طولانی و پرپیچ و خم است. مناظره اخیر بار دیگر این موضوع را نشان داد.
بسیاری از بنیانگذاران محترم امسال با جنجال‌های سیاسی و تلاش برای جلب حمایت از یک نامزد نسبت به دیگری، به شدت به اعتبار خود آسیب زده‌اند. اگرچه این حق آن‌هاست، اما باید دید سال‌ها بعد چه احساسی نسبت به اقدامات خود و پیامدهای آن خواهند داشت.
اگر هر یک از افراد فعال در این حوزه که قول داده‌اند رأی‌دهندگان تک موضوعی باشند و معتقدند یک نامزد بهتر از دیگری از بلاک چین و دارایی‌های دیجیتال حمایت می‌کند، برای پنج دقیقه از رسانه‌های اجتماعی فاصله بگیرند، نفس عمیقی بکشند و به یاد بیاورند که قبل از افتادن در چاله خرگوش بیت کوین (BTC) چه کسی بودند، ممکن است انتخاب منطقی‌تری در مورد رأی دادن داشته باشند، صرف نظر از نامزدی که انتخاب می‌کنند.
این مناظره نشان داد که علی‌رغم تلاش‌های صنعت ارزهای دیجیتال برای جلب توجه سیاسی، این موضوع هنوز در اولویت رأی‌دهندگان و سیاستمداران قرار ندارد. برای رسیدن به جایگاه مهم در عرصه سیاسی، این صنعت باید راهی طولانی را طی کند و تنها با تزریق پول به کمپین‌ها نمی‌توان به این هدف رسید.
