آیا نسل جدید کارمندان، با انتظارات و ارزش‌های متفاوتشان، نظم کاری را مختل می‌کنند یا فضای سازمان‌ها را به سمت تحول و نوآوری سوق می‌دهند؟ شاید جواب این سؤال پیچیده‌تر از چیزی باشد که فکر می‌کنید.
نسلی که قواعد کار را زیرورو کرده است
نسل زد، دهه هشتاد و اواخر دهه هفتاد به دنیا آمدند، با اینترنت و فناوری‌های دیجیتال رشد کرده‌اند و نگرش‌های کاملاً متفاوتی نسبت به کار و محیط کاری دارند. آن‌ها به دنبال آزادی در انتخاب زمان و مکان کار هستند و تمایلی به چهارچوب‌های سخت‌گیرانه سنتی ندارند. برای نسل زد، ابزارهای دیجیتال تنها ابزار کار نیستند؛ بلکه زبان ارتباطی آن‌ها با دنیای پیرامون محسوب می‌شوند.
بنابر گزارش مک‌کینزی، بیش از ۷۰ درصد این نسل به محیط‌های کاری انعطاف‌پذیر و امکان دورکاری تمایل دارند. این نگاه چالش‌برانگیز برای سازمان‌هایی است که هنوز به ساختارهای ثابت و حضور فیزیکی کارکنان پایبندند.
این نسل به سرعت با تغییرات سازگار می‌شود و انتظار دارد که محیط کاری نیز چنین قابلیتی داشته باشد. در عین حال، آن‌ها تمایل دارند که صدایشان شنیده شود و نقش فعال‌تری در تصمیم‌گیری‌های سازمانی ایفا کنند.
چالش کارفرمایان سنتی؛ نسل هزاره چه کنند؟
برای کارفرمایان نسل هزاره (یعنی دهه شصتی‌ها تا اوایل دهه هفتاد) که به قوانین و نظم سنتی عادت دارند، مدیریت این نسل جدید می‌تواند مثل کشتی گرفتن با موجی خروشان باشد. نسل زد نمی‌پذیرد که بهره‌وری به ساعت کاری ثابت یا جلسات حضوری محدود شود.
از سوی دیگر، این نسل به ارزش‌های اجتماعی اهمیت زیادی میدهد؛ از تنوع‌پذیری گرفته تا مسئولیت‌پذیری محیط‌زیستی. برای آن‌ها مهم است که در محیط کاری به مسائل اجتماعی توجه شود و سازمان‌ها نیز به مسئولیت‌های اجتماعی خود عمل کنند.
این تفاوت‌ها گاهی برای مدیران نسل هزاره نگران‌کننده و حتی تهدیدآمیز است. چرا که این مدیران به بهره‌وری تحت ساختارهای مشخص و مدیریت سلسله مراتبی عادت کرده‌اند. در حالی که نسل زد به دنبال فضایی آزادتر و کم‌تر سلسله مراتبی است.
اولین گام برای سازگاری با حضور نسل زد در محیط کار، بازنگری در ساختارهای کاری و ایجاد سیاست‌های منعطف است. فراهم کردن امکان دورکاری و ترکیب سیاست‌های کاری سنتی و نوآورانه می‌تواند به کاهش تنش کمک کند.
بهره‌گیری از ابزارهای دیجیتال مانند پلتفرم‌های مدیریت پروژه نیز می‌تواند ارتباطات و همکاری میان کارکنان را بهبود دهد. این ابزارها به نسل زد اجازه می‌دهند تا به شیوه‌ای پویا و کارآمدتر فعالیت کنند.
ایجاد محیطی که هر دو نسل احساس راحتی کنند، کلید موفقیت است. شرکت‌هایی که به فرهنگ سازمانی خود انعطاف می‌بخشند و فضایی برای شنیدن نظرات مختلف ایجاد می‌کنند، می‌توانند از پتانسیل این نسل بهره بیشتری ببرند.
آموزش مهارت‌های بین‌نسلی؛ پلی برای آینده
یکی از بهترین راه‌ها برای تقویت همکاری بین نسل‌ها، برگزاری دوره‌های آموزشی مهارت‌های نرم است. این آموزش‌ها می‌تواند شامل مدیریت تعارض، ارتباط مؤثر و آشنایی با فناوری‌های نوین باشد.
برنامه‌های آموزشی که در آن کارکنان نسل هزاره تجربیات خود را به نسل زد انتقال دهند، فرصتی برای یادگیری متقابل ایجاد می‌کنند. این برنامه‌ها علاوه بر کاهش شکاف نسلی، باعث افزایش همکاری و همدلی میان کارکنان می‌شوند.
از چالش به فرصت
حضور نسل زد در محیط کار، اگرچه ممکن است در ابتدا چالشی پرتنش به نظر برسد، اما با رویکردی درست می‌تواند به فرصتی برای رشد و نوآوری سازمان‌ها تبدیل شود. این نسل با نگرش‌های تازه خود می‌تواند به سازمان‌ها کمک کند تا به شیوه‌های نوآورانه‌تری فعالیت کنند و پاسخگوی نیازهای متغیر بازار باشند.
شرکت‌هایی که به دنبال حفظ رقابت‌پذیری خود هستند، باید به تغییرات فرهنگی و نسلی توجه کنند. پذیرش دیدگاه‌ها و انتظارات نسل زد نه تنها به بهبود فرهنگ سازمانی کمک می‌کند، بلکه می‌تواند به جذب و حفظ استعدادهای برتر نیز منجر شود.
در نهایت، حضور نسل زد در محیط‌های کاری یک واقعیت اجتناب‌ناپذیر است. سازمان‌هایی که بتوانند با این نسل سازگار شوند و فضای همکاری مثبتی ایجاد کنند، از مزایای بی‌شماری بهره‌مند خواهند شد. این مزایا شامل افزایش نوآوری، بهبود فرهنگ سازمانی و پاسخگویی بهتر به تغییرات محیطی است.
بنابراین، به جای مقاومت در برابر تغییرات ناشی از حضور نسل زد، بهتر است با اتخاذ رویکردی باز و منعطف به استقبال این تحول نسلی رفت و از این فرصت برای ساخت آینده‌ای درخشان‌تر بهره برد.
