در ۲۰۰ روز معاملاتی اخیر، این دو شاخص در ۵۰ مورد در مسیرهای مخالف حرکت کرده‌اند؛ رقمی که از نظر تاریخی بی‌سابقه است. این شکاف حتی از واگرایی‌هایی که در بحران‌های مالی گذشته، از جمله سقوط بازار اوراق قرضه در سال ۱۹۹۴ و فروپاشی حباب دات‌کام در سال ۲۰۰۰ دیده شده بود، فراتر رفته است.
یکی از عوامل کلیدی این واگرایی، تسلط سهام شرکت‌های بزرگ فناوری در شاخص S&P 500 است. تقریباً یک‌سوم این شاخص به شرکت‌هایی اختصاص دارد که از رشد هوش مصنوعی سود می‌برند، در حالی که داوجونز، که وابستگی کمتری به فناوری دارد، در دو سال گذشته ۱۷ درصد از S&P 500 عقب مانده است. چنین شکاف‌هایی در تاریخ بازارهای مالی نادر بوده‌اند و معمولاً نشانه‌ای از تغییرات بزرگ در بازار هستند که اغلب به اصلاح‌های قیمتی منجر می‌شوند.
این وضعیت باعث شده است که بحث درباره اهمیت شاخص داوجونز دوباره داغ شود. برخی تحلیل‌گران معتقدند که این شاخص به دلیل شامل بودن تنها ۳۰ سهم و روش محاسبه قیمت‌محور آن، دیگر نمی‌تواند نمایانگر روند کلی بازار باشد، در حالی که S&P 500 با ترکیب فناوری‌محور خود، دید بهتری از شرایط بازار ارائه میدهد.
کارشناسان هشدار داده‌اند که اگر ارزش‌گذاری سهام فناوری بیش از حد باشد، این اختلاف ممکن است نشان‌دهنده یک اصلاح جدی در بازار باشد. در عین حال، اگر سرمایه‌ها از بخش فناوری به صنایع دیگر مانند صنعت و مالی منتقل شوند، ممکن است داوجونز بهبود یابد، اما رشد S&P 500 کندتر شود.
اقتصاددان هنریک سیبرگ هشدار داده است که با وجود رکوردشکنی‌های S&P 500، این شاخص می‌تواند در آستانه یک سقوط جدی باشد. نوسانات اخیر و جابجایی گسترده سرمایه، نگرانی‌ها را درباره یک سقوط قریب‌الوقوع بازار افزایش داده است.
