تیم فوتبال استقلال در شرایطی مقابل الریان به پیروزی رسید و راهی مرحله حذفی لیگ نخبگان آسیا شد که قبل از این دیدار، با انبوهی از مشکلات مواجه بود.
بعد از تساوی پرسپولیس مقابل النصر، حساسیت بازی با الریان برای استقلالی‌ها بیشتر از آن چیزی شد که پیش‌تر تصورش را می‌کردند. آن‌ها برای عبورِ موفق از کُری‌های هواداری و اینکه نشان بدهند می‌توانند بالاتر از پرسپولیس قرار بگیرند و به مرحله بعد بروند، راه سختی پیش رو داشتند. مسیری که خیلی از هواداران استقلال، نا امید و مستأصل به آن نگاه می‌کردند؛ مسیری شبیه به یک بن‌بست.
استقلال قبل از بازی با الریان با مشکلات عدیده‌ای دست و پنجه نرم می‌کرد. در فوتبال، وقتی یک سرمربی می‌داند که به طور موقت روی نیمکت یک تیم نشسته است، ناخودآگاه انگیزه و تمرکز خود را از دست می‌دهد. یک سرمربی موقت، با توجه به نامش آگاه است که با کوچک‌ترین اشتباه، شغل خود را از دست می‌دهد. پس دیگر انگیزه‌ای برایش باقی نمی‌ماند و این یکی از مشکلاتِ بزرگ استقلال، قبل از تقابل با الریان بود.
مسئولان استقلال طی هفته‌های اخیر و به طور علنی، با والتر ماتزاری مذاکره کردند و حتی نماینده‌های او راهی تهران شدند تا از امکانات بازدید کنند. این یعنی ادامه حضور سهراب بختیاری‌زاده به مو بند بود؛ یعنی بدترین اتفاق ممکن برای یک سرمربی که مشخص نیست تا چه زمانی می‌تواند به فعالیتش ادامه بدهد؛ چیزی شبیه به اینکه شما از فردایت هم خبر نداری.
سهراب اما بی‌اعتنا به تمام این مشکلات، تمرکز خود را روی موفقیت استقلال گذاشت. کار سخت و مشکلی که بختیاری‌زاده از پسِ آن برآمد و توانست استقلال را با کوهی از مشکلات که بخشی از آن به مصدومیت بازیکنان کلیدی ارتباط داشت، به موفقیت برساند. این، تعریف و تمجید از بختیاری‌زاده نیست بلکه تشریح مسیر دشواری است که او پیمود و پایان خوشی را تجربه کرد. سهراب با وجود غایبین پرشمار، به بهترین شکل ممکن از ابزار خود استفاده و ترکیب مناسبی را انتخاب کرد. نمونه‌اش انتقال آرمین سهرابیان به دفاع چپ و تعویض کوشکی با مسعود جمعه.
حالا تصورش را کنید که استقلال برابر الریان شکست می‌خورد؛ چه اتفاقی برای بختیاری‌زاده رخ می‌داد؟ او تبدیل می‌شد به سیبلی بزرگ که همه نشانه‌اش می‌گرفتند. با انواع و اقسام کنایه‌ها و انتقادها. «حتماً» می‌گفتند که او در حد سرمربیگری استقلال نیست و نیمکت را باید به یک مربی بزرگ سپرد. البته دومی چندان بیراه نیست و قطعاً در درازمدت، مربی سرشناس خارجی گزینه بهتری در قیاس با بختیاری‌زاده است.
بختیاری‌زاده در دیداری که حکم مرگ و زندگی را برای او داشت، به پیروزی رسید. او با تصمیماتی که اتخاذ کرد، نوشدارو را قبل از اینکه به متهم اصلی شکست و حذف استقلال تبدیل شود، نوشید و تا حدودی از موقعیت یک «سرمربی موقت» خارج شد. حالا بخش زیادی از هواداران و پیشکسوتان استقلال معتقدند که بختیاری‌زاده باید تا پایان فصل نفر اول کادر فنی باشد. موضوعی که باز هم در درست یا اشتباه بودنِ آن، شک و شبهات بسیاری وجود دارد. موضعی که کمی تا قسمتی احساسی هم هست اما باید یک بار برای همیشه تکلیف را مشخص کرد؛ یا بختیاری‌زاده بدون پسوند «موقت» یا توافق با یک سرمربی خارجی.
