ورزشگاه آزادی و یک دنیا ابهام؛ ۱۹۰۰ میلیارد برای آبروریزی ایران

مسئولانی داریم از این جهان فارغ؛ زندگانی ساخته‌اند  با یک جهان چالش. مردمی که آبرومندانه به زندگی ادامه می‌دهند، اما انگار آبروی ایران برای هیچ مسئولی اهمیت ندارد. اگر اهمیت داشت، ورزشگاه آزادی پس از چند دوره بازسازی باعث بی آبرویی برای ایران نمی‌شد.

در واپسین ساعت‌های ۳۰ اسفندماه ۱۴۰۳ و چند ساعت پس از تحویل سال نو، درست در ساعت‌هایی که مردم ایران با شادباش سخن از امید، تحول و نیکویی در سال جدید می‌کردند، ایران و امارات در مسیر جام جهانی ۲۰۲۶ کانادا، مکزیک و ایالات متحده آمریکا در ورزشگاه آزادی به مصاف هم رفتند. دیداری که به دقیقه ۱۰ نرسیده با قطع شدن برق یکی از نورافکن‌ها منجر به متوقف شدن بازی شد و از سرگیری مسابقه، ۲۹ دقیقه زمان برد که این زمان به ۴۵ دقیقه نیمه نخست اضافه شد.

مهدی تاج، رئیس فدراسیون فوتبال در خصوص قطع برق نورافکن ورزشگاه آزادی حین دیدار تیم ملی مقابل امارات گفت: «بارندگی شدید باعث این اتفاق شد. داور دو کار می‌توانست انجام دهد، یکی اینکه داور دو تیم را به رختکن ببرد که تصمیم خوبی برای فوتبالی‌ها نیست. دوستان صحبت کردند و گفتند این اتفاق در اختیار ما نبوده است. با این حال، ورزشگاه آزادی باید پیش‌بینی‌های لازم را می‌کرد. آقای دنیامالی، وزیر ورزش از این اتفاق خیلی ناراحت بود و در حال پیگیری هستند که این موضوع خطای انسانی بوده یا نه. به ناظر بازی اما گفتیم اشکال برق از جای دیگری بوده است!»

رئیس فدراسیون فوتبال می‌گوید علت قطع شدن نورافکن ورزشگاه، بارندگی بوده و ارتباطی به ناترازی برق ندارد‌؛ حالا مگر چه فرقی می‌کند که چه چیزی باعث آبروریزی شده؟ فدراسیون فوتبالی که چند سالی می‌شود کارگروه استانداردسازی ورزشگاه‌ها را با کلی خدم و حشم راه انداخته، استاندارد ورزشگاه‌ها را با پروتکل‌های AFC تأیید می‌کند، ورزشگاه آزادی را با کدام پروتکل به تأیید رسانده که اینگونه باعث آبروریزی شده؟ اتفاقاً ای کاش برعکس صحبت‌های مهدی تاج، تاترازی برق باعث قطع نورافکن ورزشگاه آزادی می‌شد، نه اینکه پس از چند دوره بازسازی و هزینه‌های هنگفت، این بار برای بازسازی اساسی ورزشگاه ۱۹۰۰ میلیارد تومان بودجه در نظر گرفته شود و کوچک‌ترین استانداردی رعایت نشود.

از زمان بازگشایی مجدد ورزشگاه آزادی تا به الان، در کدام بخش از بازسازی‌ها، استانداردی رعایت داشته؟ خبرنگاران از فضای جایگاه رسانه شکایت دارند، گزارشگران صداوسیما می‌گویند دیدشان مناسب نیست و نسبت به پیش از بازسازی وضعیت بدتر شده، توانیابان از جایگاهی که دارند شکایت کردند و جایگاه قبلی را دارای استاندارد بیشتری می‌دانستند و این داستان نارضایتی قطعاً ادامه‌دار است. از چکه کردن جایگاه مصاحبه بازیکنان در تونل ورزشگاه گرفته تا سقف آبدارخانه‌ای که برای پذیرایی از میهمانان ویژه است.

آنطور که مهدی طارمی گفته، انگار وضعیت رختکن‌ها هم چندان مناسب نیست. وقتی مهاجم تیم ملی می‌گوید رختکن‌ها فقط ظاهر زیبایی دارد: «جز تأسف چیز دیگری نمی‌توان گفت، چون دو سال اینجا را درست کردند. پولشویی یا پول‌خوری بگویم یا نه؛ اما مشخص است امکاناتی که استفاده کردند با چیزی که بود، زمین تا آسمان فرق می‌کند. کسی که در این کار باشد، بیشتر می‌داند که متریالی که استفاده کرده‌اند، فقط در نما قشنگ شده است.»

واقعاً جای پرسش دارد که چگونه ورزشگاه آزادی در دست بازسازی بوده و شرایطش نسبت به پیش از بازسازی بدتر شده است؟ چگونه صدای همه درآمده و در یک بازی بین‌المللی اینگونه آبروریزی شده است، اما هیچ مسئولی برای توضیح دادن وجود ندارد. تنها پاسخ به این خرابی‌ها و آبروریزی، توجیه مهدی تاج با بهانه بارندگی است و در عین حال از فریب دادن نماینده AFC سخن می‌گوید که به او گفته‌اند ایراد برق از جای دیگری بوده!