خورشید به تدریج با نزدیک شدن به بالاترین میزان فعالیتش، یعنی حداکثر انرژی خود، در طول چرخه تقریباً ۱۱ ساله، قدرت می‌یابد و با شدت لکه‌های خورشیدی قابل مشاهده در سطح خود شناخته می‌شود.
دانشمندان تا حداقل هفت ماه بعد نمی‌توانند تایید کنند که آیا حداکثر انرژی خورشیدی رخ داده است یا خیر.
کارشناسان حوزه انرژی خورشیدی در مرکز هماهنگی هوای فضایی آژانس فضایی اروپا (SSCC) دلیل این اتفاق را فاش کردند و گفتند: محاسبه حداکثر انرژی خورشیدی با استفاده از شماره لکه‌های خورشیدی صاف شده در مدت ۱۳ ماهه انجام می‌شود. به این معنی که برای هر ماه، ۶ ماه قبل و شش ماه بعد محاسبه می‌شود. آن‌ها اضافه کردند: مقدار دقیق این کمیت برای زمان T تنها پس از ۶ ماه مشخص می‌شود.
دانشمندان همچنین می‌دانند که آیا حداکثر انرژی خورشیدی در یک ماه معین تنها در صورتی به دست آمده است که تعداد لکه‌های خورشیدی در ماه بعد کمتر باشد و بنابراین نمی‌توان هفت ماه قبل از این کاهش، این موضوع را دانست.
برای مثال، فرض کنید حداکثر انرژی خورشیدی در فوریه ۲۰۲۴ رخ داده است، دانشمندان به داده‌های شمارش لکه‌های خورشیدی از شش ماه قبل، فوریه ۲۰۲۴ و شش ماه بعد که ما را به آگوست ۲۰۲۴ می‌برد، نیاز دارند، بنابراین باید تا سپتامبر ۲۰۲۴ صبر کنیم. تا در نهایت اعلام شود که حداکثر انرژی خورشیدی در فوریه ۲۰۲۴ رخ داده است.
دانشمندان حوزه خورشیدی در آژانس فضایی اروپا اضافه می‌کنند که گاهی اوقات خورشید می‌تواند ما را فریب دهد. حتی زمانی که فکر می‌کنیم به حداکثر خورشیدی رسیده ایم، افزایش فعالیت فقط یک حداکثر محلی است و کل چرخه را نشان نمی‌دهد.
چرخه‌های لکه‌های خورشیدی همچنین می‌توانند یک “حداکثر دو برابری” را تجربه کنند که شکاف ژنویچف نامیده می‌شود که به این معنی است که اولین قله انرژی ممکن است بالاترین آن نباشد و می‌تواند قله بزرگ دیگری را دنبال کند.
در حال حاضر، پیش‌بینی مرکز داده جهانی برای شاخص لکه‌های خورشیدی و رصد‌های بلند مدت خورشیدی (SILSO) در رصدخانه سلطنتی بلژیک، حداکثر بین اواسط سال ۲۰۲۴ تا پایان سال ۲۰۲۵ را نشان می‌دهد.
در همین حال، مرکز پیش بینی هوای فضایی اداره ملی اقیانوسی و جوی (NOAA) تخمین می‌زند که حداکثر خورشیدی می‌تواند بین اواخر سال ۲۰۲۴ و اوایل سال ۲۰۲۶ رخ دهد.
این انرژی خورشیدی زمانی که ذرات فعال باد خورشیدی توسط میدان مغناطیسی سیاره ما به سمت قطب‌های زمین منحرف می‌شوند، شفق قطبی ایجاد می‌کند، به گونه‌ای که ذرات فعال با اتم‌ها و مولکول‌های جو ما تعامل دارند.
این مسئله منجر به رسوب انرژی و باعث درخشش رنگ‌ها در جو ما می‌شود. رنگ‌های مختلف شفق با ترکیب شیمیایی جو زمین تعیین می‌شود، اما آنچه در این مورد نگران کننده است تداخلی است که ممکن است با سیگنال‌های رادیویی و ماهواره‌ای ایجاد و بر شبکه‌ها وسیستم برق رسانی تاثیر بگذارد.
منبع: الیوم السابع
