یافته‌های پژوهشگران بر اساس اندازه‌گیری‌های لرزه‌ای از فضاپیمای رباتیک سطح‌نشین مریخ ناسا به نام «مارس این‌سایت» (Mars InSight) است که بیش از ۱۳۰۰ مریخ‌لرزه را، پیش از این که دو سال پیش برای همیشه از کار بیافتد، شناسایی کرده بود.
واشان رایت، محقق در موسسه اقیانوس‌شناس دانشگاه کالیفرنیا سن‌دیگو که هدایت این تحقیق را برعهده داشت، در این باره می‌گوید: «این آب که گمان می‌رود در عمق ۱۱.۵ تا ۲۰ کیلومتری در پوسته مریخ قرار داشته باشد به احتمال زیاد میلیاردها سال پیش زمانی که مریخ رودخانه‌ها، دریاچه‌ها و احتمالا اقیانوس‌ها را در خود جای داده بود از سطح به اعماق آن رفته است.»
وی اضافه کرد: «البته فقط به این دلیل که ممکن است آب همچنان در درون مریخ محبوس شده باشد به این معنی نیست که در آن‌جا الزاما حیات وجود دارد. در واقع یافته‌های ما می‌گویند محیط‌هایی زیرزمینی وجود دارند که احتمالاً قابل حیات هستند.»
تیم محققان مدل‌های کامپیوتری را با خوانش‌های فضاپیمای این‌سایت شامل سرعت مریخ‌لرزه‌ها ترکیب کرد و دریافت که وجود آب زیرزمینی محتمل‌ترین توضیح برای داده‌های به دست آمده است.
آقای رایت می‌گوید اگر موقعیت کاوشگر در منطقه «الیسیوم پلانیتیا» (Elysium Planitia) در نزدیکی خط استوای مریخ معرف بقیه سیاره سرخ باشد، آب زیرزمینی موجود برای پر کردن یک اقیانوس سرتاسری به عمق یک تا دو کیلومتر کافی است.
دانشمندان می‌گویند برای تایید وجود آب و جستجوی نشانه‌های بالقوه حیات میکروبی، نیاز به مته‌ها و سایر تجهیزات است.
اگرچه فرودگر «این‌سایت» دیگر کار نمی‌کند، با این حال پژوهشگران به تجزیه و تحلیل داده‌های جمع‌آوری شده از سال ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۲ ادامه می‌دهند تا اطلاعات بیشتری را در مورد سطح داخلی مریخ به دست آورند.
بیش از ۳ میلیارد سال پیش، مریخ آب‌های سطحی خود را با نازک شدن جو از دست داد و این سیاره به دنیای خشک و غبارآلود امروزی تبدیل شد.
دانشمندان بر این باورند که بیشتر آب‌های باستانی تبخیر شده یا در زیر سطح مدفون مانده‌اند.
نتایج مطالعات تازه در نشریه علمی «پیشرفت‌های آکادمی ملی علوم» آمریکا منتشر شده است.
