بحث تخریب باغ های رویایی شیراز سال هاست نقل محافل گوناگون است. داستانی دنباله دار که گویا انتهایی ندارد در این بین در پی گذشت سال ها و تجویز نسخه های گوناگون اما میزان این باغات تنها در چند دهه اخیر از بیش از ۳هزار هکتار به کمتر از هزار هکتار کاهش یافته است، رقمی که روز به روز نیز از میزان آن کاسته می شود که یکی از دلایل آن را می توان حضور برخی سوداگرانی دانست که به طمع سود بیشتر آتش بر جان باغات شیراز می اندازند. یکی از آسیب هایی که چند سالی است این بهشت سبز شیراز را تهدید می کند ساخت برخی اماکن عمومی در دل این باغات با استفاده از برخی ارتباطات از گذشته تا حال است که اگر جلوی پیشروی این به ظاهر مراکز خدمات عمومی گرفته نشود تا کمتر از چند دهه آینده تنها از این باغ ها داستانی شیرین و شاید چند پارک کوچک به عنوان نمونه ای از آن باغ های رویایی بر جا بماند.
یکی از آسیب هایی که چند سالی است این بهشت سبز شیراز را تهدید می کند ساخت برخی اماکن عمومی در دل این باغات با استفاده از برخی ارتباطات از گذشته تا حال است که اگر جلوی پیشروی این به ظاهر مراکز خدمات عمومی گرفته نشود تا کمتر از چند دهه آینده تنها از این باغ ها داستانی شیرین و شاید چند پارک کوچک به عنوان نمونه ای از آن باغ های رویایی بر جا بماند.
یکی از پروژه‌هایی که با عنوان پروژه ای سلامت محور در حوزه باغات قصردشت اجرا و خود مسبب تخریب بخش های زیادی از ریه شیراز شد، ساخت چندین بیمارستان بود که در دل متمرکزترین فضای سبز شیراز از زمین سر بیرون آوردند. مراکزی به نام سلامت اما بیشتر به منظور درآمدزایی برای سهامدارانی خاص ،این نکته درست که شیراز پایتخت پزشکی کشور است و قطعا باید چنین مراکزی برای رونق گردشگری گسترش یابد اما بهای آن نباید با تخریب ارزشمندترین باغ ها و نگین سبز شیراز پرداخت شود، آن هم شیرازی که باغ های زیبایش در سراسر کشور مشهور بود و همواره این سوال را در ذهن مردم باقی می گذارد که آیا جز باغات قصردشت جایی برای ساخت بیمارستان و اینچنین مراکزی وجود نداشت؟ در این بین اما چند وقتی است که صداهایی از اطراف بیمارستان دنا و برخی اهالی خیابان رادفر به گوش می رسد که خبر از اتفاقاتی ناخوشایندتر از ساخت این بیمارستان در دل باغهای قصردشت در سال ها قبل می دهند، خبرهایی که تا خبرنگار ما به آنجا سر نزد قابل باور نبود و آن ساخت بیمارستان دوم و یا درمانگاه فوق تخصصی در پشت این بیمارستان، البته این بار به بهانه ساخت پارکینگ است.
زمینی به مساحت ۳۵۰۰متر دیگر از عرصه گروه یک باغات که به عمق ۱۵ متر حفاری آن انجام و حتی فونداسیون آن اجرا شده و کارگران با سرعت در حال ساخت ساز هستند و همین باعث شد تا نگارنده این گزارش خود را ملزم بداند در این زمینه تحقیقاتی را به انجام رساند که در آن به اسنادی مربوط به برخی تخلفات ساخت و ساز غیر قانونی در این مرکز درمانی خصوصی که منافع آن به عده ای خاص می رسد دست یافت.
اما داستان بیمارستان دنا از کجا شروع شد،حوالی سال ۱۳۷۳ بود که مجوز ساخت بیمارستانی در دل باغات قصردشت صادر شد که از همان ابتدا وصله ای ناجور بود در میانه نگین سبز شهر و باغ های متراکم آن. به هر صورت به رغم مخالفت های طرفداران محیط زیست کلنگ ساخت این مرکز در محل فوق به زمین زده شد،اما در ادامه و پس از تکمیل بیمارستان مشخص شد که مسئولین این بیمارستان در تخلفی آشکار اقدام به حذف قریب به ۲۰۰ پارکینگ پیش بینی شده تا برخی ساخت و سازهای اضافه و تبدیل گذر عمومی جلو بیمارستان کرده اند. در این بین حوالی سال ۸۷ بود که این تخلفات از جانب شهرداری منطقه پیگیری شد و در نامه ای به مسئولین این بیمارستان اعلام شد که ضمن حفظ درختان شناسنامه دار و جلوگیری از قطع آنها محل پارک خودروهایی که خارج از بیمارستان در معبر عمومی است حذف و پارکینگ را به درون بیمارستان به محلی که برای پارکینگ تعیین شده بود، منتقل کنند که تا کنون نه تنها به این دستور عمل نشده بلکه شناسنامه بسیاری از درختان این محل نیز توسط این مرکز باطل شده و دیگر درختی وجود ندارد که بخواهد قطع شود. در این بین ۱۹ خرداد ۱۴۰۰در دویست و شصت و نهمین نشست کمیسیون ستاد آبادگری باغات قصردشت درخواست مالک مبنی بر ساخت پارکینگ ۶طبقه و تعریض گذر موجود مورد بررسی قرار گرفت و با ساخت پارکینگ ۶طبقه در زیر زمین و سه طبقه روی زمین موافقت شد.
حوالی شهریور سال ۱۴۰۱ بود که موضوع تخلفات این مرکز درمانی به ویژه در خصوص حذف پارکینگ های پیش بینی شده در طبقات زیرین این مرکز و تبدیل آنها به کاربری های دیگر پایشان را به کمیسیون ماده صد وقت کشید. گزارشی شامل ۳۱ مورد تخلف منتسب به این مرکز از اضافه بنا و تبدیل بنا گرفته تا اجرای پارکینگ‌هایی که تبدیل به بخش های دیگر شده است که برای برخی از آنها رای بازگشت به کاربری اولیه تایید شده که این آرا هنوز که هنوز است اجرا نشده اند.
این پایان کار نبود این را میشود از نامه ۳۰آبان شهردار شیراز به مدیر کل دفتر امور شهری و شوراهای استانداری فارس دریافت، نامه ای که در بخشی از آن به صراحت به سوابق زمینی که تا سال ۹۳ به عنوان گروه یک باغات مطرح و تغییرکاربری درآن غیر مجاز بود ذکر شده، اما پس از رایزنی‌های متعدد بیمارستان برای اجرای پارکینگ، برای رفع مشکل، درخرداد ماه سال ۱۴۰۳ در کارگروه امور زیربنایی با تغییر کاربری آن موافقت شد.
در بخش دیگری از نامه شهردار به این نکته نیز اشاره شد که بر طبق مصوبه شورای شهر این مرکز مشمول پرداخت عوارض ارزش افزوده عرصه، ناشی از تغییر و تعیین کاربری حوزه باغات بوده و مالک حاضر به پرداخت آن نمی شود و با پیگیری های بسیار مقرر می شود که مدیریت بیمارستان این هزینه را پرداخت کند. در راستای کمک به این مرکز هم پیشنهاد می شود که عوارض ارزش افزوده فوق الذکر به صورت تهاتر از محل پروژه با واگذاری بخشی از سهام پارکینگ پرداخت شود.
شهردار شیراز اما در حالی حتی حاضر به تهاتر مبلغ پرداختی با بخشی از پارکینگی که قرار است در این محل ساخته شود، شد که نه تنها هنوز مسئولین این بیمارستان با این درخواست موافقت نکرده اند بلکه شنیده ها حاکی از آن است که گویا قصد دارند محل پارکینگ فعلی را نیز به یک بخش درمانی و درمانگاهی تخصصی و درآمدزای دیگر تبدیل کنند و حتی شاید تنها طبقات زیرین را به پارکینگ تبدیل کنند که آن هم تنها کفاف کارکنانی را می دهد که در واحدهای درمانی طبقه روی آن فعالیت می کنند نه عموم مردم!
اما در ادامه این مخالفت ها چند سوال به ذهن متبادر می کند: اول اینکه که چرا بیمارستان حتی حاضر به مشارکت در ساخت پارکینگ با شهرداری نشده است؟ و چرا بیمارستان با پیشنهاد مالکیت منافع شهرداری از تعداد محدود پارکینگ در هر طبقه بابت ضمانت اجرایی پارکینگ مخالفت کرد؟ و آخرین سوال اینکه شهرداری چه ضمانت اجرایی از بیمارستان دریافت کرده است که بعد از ساخت، پارکینگ تغییر کاربری پیدا نکند؟
این در حالی است که ساخت چنین درمانگاه تخصصی در کنار این بیمارستان تنها به بیشتر شدن مشکلات این معبر و افزایش مشکلات ترافیکی که سال هاست مردم اطراف بیمارستان دنا را کلافه کرده، می انجامد.
از ۳۵۰۰متر از اراضی گروه باغات گروه یک در ضلع شرقی بیمارستان که بگذریم شاید بیشترین درخواست این باشد که حداقل محلی که با کاربری آن به عنوان پارکینگ موافقت شده، با همین کاربری تثبیت و اجرا شود و با سفارش هر فرد و نهادی به کاربری دیگری تغییر نیابد تا شاید کمی از مشکلات این محل نیز کاسته شود.
حال جادارد شهرداری شیراز جهت ضمانت اجرایی شدن پارکینگ و جلوگیری از تغییر کاربری از پارکینگ به درمانگاه تخصصی مانند برخی از پارکینگ های عمومی شهر یکی از سهامدار پارکینگ باشد چرا که پس از تغییر کاربری پارکینگ دیگر اعتراض، شکوه و شکایت سودی ندارد، اما اگر مالکیت ملک به صورت مشروط به نام شهرداری انتقال داده شود این بهترین ضمانت برای جلوگیری از تغییر کاربری است.
پایان پیام
