اگر شما هم تا به حال احساس کرده‌اید که در روابط، شغل یا زندگی خود به کمتر از آنچه لیاقت دارید رضایت داده‌اید، این مطلب راهنماتو را تا انتها بخوانید. در اینجا به ۷ ویژگی مشترک این افراد می‌پردازیم که با تکیه بر روان‌شناسی، به ما نشان می‌دهند چگونه می‌توانیم از این الگو پیروی کنیم و زندگی‌ای را که شایسته آن هستیم، بسازیم.
۱. آنها ارزش خود را می‌دانند
اولین ویژگی این افراد، داشتن یک احساس قوی از ارزشمندی و عزت‌نفس است. این موضوع به این معنی نیست که آنها خودخواه یا مغرورند، بلکه آنها دقیقاً می‌دانند چه چیزی به زندگی اضافه می‌کنند و حاضر نیستند برای کمتر از آنچه شایسته‌اش هستند سازش کنند، چه در روابط، چه در شغل و چه در سایر جنبه‌های زندگی.
روان‌شناسی نشان می‌دهد که این سطح از اطمینان به خود، معمولاً از خودآگاهی قوی نشأت می‌گیرد. این افراد وقت گذاشته‌اند تا نقاط قوت، ارزش‌ها و مرز‌های خود را بشناسند. آنها اجازه نمی‌دهند تأیید یا عدم تأیید دیگران، احساسشان نسبت به خودشان را تغییر دهد.
اگر باور نداشته باشید که لیاقت‌تان بیشتر از موقعیتی که در آن قرار دارید است، بار‌ها و بار‌ها در موقعیت‌هایی قرار می‌گیرید که خوشحال‌تان نمی‌کند. اما اگر روی شناخت خودتان کار کنید، طرز فکرتان تغییر می‌کند.
۲. آنها مرز‌های مشخصی دارند
یادگیری مرز‌های شخصی، نقطه عطف زندگی‌تان خواهد شد که زندگی‌تان را به قبل و بعد از این مرز‌ها تقسیم می‌کند. اگر سال‌هاست که اجازه می‌دهید دیگران از وقت، انرژی و احساسات‌تان سوءاستفاده کنند، وقتش رسیده که مرزگذاری در روابط‌تان را یاد بگیرید. اگر بیش از حد برای شغل‌تان وقت صرف می‌کنید، برای برنامه‌های اجتماعی‌ای الویت قائل می‌شوید که بیش از اندازه از شما انرژی می‌گیرند یا بیش از حد در روابطی می‌مانید که به شما آسیب می‌زنند. وقتش رسیده که مرز‌های مشخص‌تری داشته باشید.
فکر نکنید که اینها یعنی سازگاری و انعطاف که باعث می‌شود مورد علاقه همگان قرار گیرید. شما نیازی به علاقه همگان ندارید. اگر این بار سنگین را به خودتان تحمیل کنید، فقط خستگی و دلخوری برایتان می‌ماند و بس.
خودتان را در وضعیتی قرار ندهید که باعث شود دلخوری‌تان از دیگران زیاد شود و تبدیل به فردی منفعل پرخاشگر شوید. وقتی برای خودتان مرز تعیین می‌کنید، حتی ساده‌ترین «نه»هایی که به دیگران می‌گویید – چه در ذهن و چه در عمل – زندگی‌تان را بهبود می‌بخشد. ممکن است دیگران ابتدا از این صراحت شما رنجیده شوند، اما کم‌کم یاد می‌گیرند که به مرز‌های شما احترام بگذارند.
۳. با احساس ناراحتی کنار می‌آیند
زمانی که از منطقه امن خود خارج می‌شوید، رشد واقعی آغاز می‌شود. اگر سال‌هاست که از موقعیت‌های چالش‌برانگیز فرار می‌کنید، چون ماندن در ناحیه امن احساس آرامش بهتری به شما می‌دهد، وقتش رسیده که تغییری در خودتان ایجاد کنید. بسیاری از چیز‌های خوب و باکیفیتی که در زندگی‌مان می‌خواهیم – چه پیشرفت شغلی و چه روابط معنادار – در خارج از ناحیه امن‌مان قرار دارند.
مثلاً فرض کنید که از صحبت کردن در جمع واهمه دارید و روزی از شما درخواست می‌شود که این کار را بکنید. اگر بخواهید مثل همیشه در ناحیه امن‌تان باقی بمانید، ممکن است بگویید «نه، ترجیح می‌دهم امروز صحبت نکنم.» با این جمله شما همچنان در ناحیه امن‌تان باقی خواهید ماند و بعید است که پیشرفتی حاصل شود. اما اگر با وجود همه ترس‌ها، اضطراب‌ها و شرمی که از سخنرانی در جمع دارید، تصمیم بگیرید این کار را انجام دهید، یعنی از ناحیه امن‌تان خارج شده‌اید و آن‌وقت باید منتظر پیشرفت‌های بیشتر باشید.
روان‌شناسی می‌گوید رشد در آن نقطه‌ای رخ می‌دهد که حد متعادلی از «معذب بودن بهینه» را قبول کنید. خروج از ناحیه امن قطعاً شما را معذب می‌کند، اما این ناراحتی برای پیشرفت لازم است.
۴. با خودشان مهربان هستند
اگر سال‌هاست که منتقد سرسخت خودتان هستید و با خودتان نامهربانانه رفتار می‌کنید، وقتش رسیده که با خودتان همانطوری رفتار کنید که نیاز داشتید یک دوست مهربان با شما رفتار کند. مهربان بودن با خود ارتباطی با تنبلی یا سهل‌انگاری ندارد، مهربان بودن با خود یعنی پذیرش خود که برای رشد واقعی ضروری است.
تحقیقات روان‌شناختی نشان داده است که افرادی که با خود مهربان‌اند، انگیزه‌ی بیشتری برای پیشرفت دارند و کمتر دچار اضطراب و افسردگی می‌شوند. به خودتان فرصت آزمون و خطا بدهید. به خودتان فرصت تجربه کردن بدهید. به خودتان فرصت شناخت آدم‌ها را بدهید و اگر اشتباه کردید، این اشتباهات را به خودتان ببخشید.
۵. به پیشرفت بیشتر از کمال اهمیت می‌دهند
یکی از بزرگ‌ترین موانع موفقیت، کمال‌گرایی است. اگر کار‌های مهم را به تعویق میندازید، چون فکر می‌کنید که همه چیز در ابتدای کار باید عالی باشد، شما گرفتار کمال‌گرایی هستید. اما اگر تمرکز را از روی کمال و عالی بودن در ابتدا بردارید و سعی کنید که در طی همان روز‌هایی که دارید تلاش می‌کنید، رفته‌رفته پیشرفت کنید، مطمئن باشید که موفقیت‌های بیشتری کسب می‌کنید.
مثلاً اگر رویای نویسنده شدن دارید، اما نوشتن را به امید روزی که همه چیز را درباره نویسندگی یاد گرفته باشید، به تعویق میندازید، بهتر است که دست از این کار بردارید. سعی کنید با همه نقص‌هایی که دارید روزی ۲۰۰ کلمه بنویسید. اگر می‌خواهید زبان یاد بگیرید و فکر می‌کنید همین ابتدای کار باید همه چیز را درباره آن یاد بگیرید، هیچ‌وقت پیشرفت نمی‌کنید. بهتر است که هر روز سعی کنید ۱۰ واژه و یک نکته گرامری یاد بگیرید.
حواس‌تان باشد که یادگیری انباشتی است و در طی سالیان به دست می‌آید.
۶. به شهود خود اعتماد دارند
اگر همیشه تصمیمات‌تان را بیش از حد تحلیل کرده‌اید، شاید وقتش رسیده باشد که به شهود‌تان، به عنوان قوی‌ترین ابزار تصمیم‌گیری، اعتماد کنید.
مثلاً ممکن است به شما شغلی عالی پیشنهاد شود. همه چیز به لحاظ نظری عالی است. اما صدایی از درون‌تان فریاد می‌زند که «این مسیر تو نیست.» به این ندای درونی لازم است که گوش کنید. برعکس آن نیز هست. گاهی ندای درونی شما با صدای بلند فریاد می‌زند که این آدم، آدم توست. این مسیر، مسیر توست. به این ندا توجه کنید.
اگر بار‌ها شهود شما درست از آب درآمده، می‌توانید بیشتر به آن اعتماد کنید. اما اگر متوجه شده‌اید که این صدا شما را به سمت پشیمانی یا تصمیمات اشتباه کشانده، بهتر است دوباره آن را بررسی کنید.
گاهی اوقات، برای شنیدن صدای واقعی درون‌مان باید کمی سکوت کنیم. مراقبه، نوشتن افکار یا حتی قدم زدن در طبیعت می‌تواند به شما کمک کند تا تشخیص دهید کدام صدا از درون واقعی شما می‌آید و کدام فقط نتیجه استرس و شرطی‌شدگی‌های ذهنی است.
۷. شکست را بخشی از مسیر می‌دانند
این افراد از شکست نمی‌ترسند. شکست برای آنها ابزاری برای موفقیت است. شما از شکست تجربه کسب می‌کنید. هر تجربه‌ای، حتی اگر نتیجه‌ای که می‌خواهید را در پی نداشته باشد، برای پیشرفت مفید است.
