یحیی گل محمدی در دوره حضورش در پرسپولیس نتایجی فوق‌العاده گرفت و بر روی پیش‌بینی‌ها پس از برانکو و کال درون خط بطلان کشید.
به گزارش “ورزش سه”، اینکه چرا باشگاه پرسپولیس برای جانشینی گل‌محمدی خیلی سریع از گزینه‌های داخلی عبور می‌کند و مدیران باشگاه تنها به مربی خارجی رای می‌دهند برای تمام اعضای سابق این تیم و هواداران می‌تواند یک پرسش و هشدار جدی باشد.
در شرایطی که بعد از برانکو و کالدرون، یحیی گل‌محمدی یک مربی داخلی موفق برای پرسپولیس بود و دورانی درخشان در تاریخ باشگاه رقم زد اما حالا این باشگاه هیچ رویکردی نسبت به گزینه‌های داخلی ندارد.
یکی از مدیران باشگاه پرسپولیس بعد از قطعی شدن استعفای یحیی گل‌محمدی و برنگشتنش می‌گفت متأسفانه در بین پیشکسوتان پرسپولیس مربی‌ای که دارای شرایط سرمربیگری در مقطع فعلی باشد، نداریم و بعید است برای جانشینی یحیی گزینه داخلی داشته باشیم! درحالی‌که حتی اگر افشین قطبی را گزینه خارجی حساب کنیم پرسپولیس حداقل چهار، پنج گزینه مناسب برای نیمکتش دارد.
در پرسپولیس تعداد زیادی از پیشکسوتان بعد از حضور ناگهانی در کادر فنی تیم اصلی خیلی زود از عرصه مربیگری محو شدند یا آنهایی که خواستند پروسه مربیگری در باشگاه‌شان را به‌صورت کامل طی کنند اصلا آنقدر بالا نیامدند تا چهره شوند.
از بین بسیاری از پیشکسوتان دهه‌های مختلف که مربی شدند بسیاری در سطح پایه باقی ماندند یا مدارس فوتبالی به نام‌شان است. ضیا عربشاهی یکی از برجسته‌ترین چهره‌های دهه 60 پرسپولیس همیشه می‌گوید بالاترین مدرک مربیگری را دارد اما غیر از مقطعی حضور در تیم‌های پایه پرسپولیس مربیگری نکرده. پیشکسوتانی مثل رحیم یوسفی، مرتضی فنونی‌زاده، سعید نعیم‌آبادی، منوچهر عبدالله‌نژاد، محمود کلهر، محمد برزگر و … از ستاره‌های دهه 60 و 70 فقط در تیم‌های پایه باشگاه مربیگری کرده‌اند. بهزاد داداش‌زاده در فوتبال ساحلی مربیگری کرده، محمود شافعی حالا در فوتبال ترکیه مربیگری می‌کند، اسماعیل حلالی در تیم‌های پایه و لیگ‌های پایین‌تر حضور داشته، جمشید شاه‌محمدی و مرتضی کرمانی‌مقدم همینطور و… اما از بین این همه چهره‌ای که در باشگاه پرسپولیس به عنوان مربی کارشان را آغاز کردند هیچ‌کدام به سطح بالایی نرسیدند که حالا بتوان به عنوان گزینه سرمربیگری رویشان حساب کرد. اما با فاکتور گرفتن این اسامی بازهم چپ پرسپولیس از مربیان داخلی خالی نیست.
از بین این همه بازیکن نام‌دار باشگاه پرسپولیس آنهایی که مربی شدند یا در سطح پایه و مدرسه فوتبال ماندند یا به دستیاری در تیم‌های لیگ یکی و لیگ برتری اکتفا کردند چرا که نه باشگاه خودشان پشت‌شان بود نه جریان پشت پرده‌ای وجود داشت که از آنها حمایت کرده و در قامت سرمربی در سطح اول فوتبال ایران معرفی‌شان کند. آنهایی هم که سرمربی شدند و رزومه نسبتا قابل قبولی جمع کردند از پایگاه اجتماعی مناسبی برخوردار نشدند و تنها سه چهارمربی توانستند در این کورس به نقاط قابل توجهی برسند. البته همین نفرات هم کم اسم‌هایی نیستند، از علی دایی و مهدی مهدوی‌کیا تا مهدی تارتار و حتی مجتبی حسینی و حسین عبدی و وحید هاشمیان و از بیرون باشگاه حتی محمد ربیعی.
چرا نشود روی این مربیان حساب کرد؟
به نظر می‌رسد نگاه باشگاه و مدیرانش به‌خصوص طی سال‌های اخیر بیشتر به شبکه‌های اجتماعی دوخته شده و برخی مدیران به‌صورت ناخواسته از نگاه غالب در شبکه‌های اجتماعی خوراک می‌گیرند. اینکه گفته می‌شود هیچ نگاهی به مربیان داخلی نداریم و تنها دنبال مربی خارجی هستیم ناشی از همین نگاه و راضی نگه داشتن هواداران است تا منجر به اعتراض گسترده در آن فضا نشود، درحالی‌که سرمربی مستعفی، گل‌محمدی در کارنامه کاری در حد عالی نمایش داده است.
اگر میل باشگاه به استخدام یک مربی خارجی است، این موضوع قابل احترام است اما چرا (نوعا) بی‌ارزش کردن کار چهره‌هایی که همین حالا هم افتخار پرسپولیس محسوب می‌شوند؟
