امسال به دلیل برگزاری زودهنگام انتخابات ریاست جمهوری در کشورمان، برگزاری انتخابات در ایران و آمریکا همزمان شد و به همین دلیل می‌توان به مقایسه جزئی تر دو انتخابات پرداخت.
آنچه فعلا و در نگاه اول به چشم می‌خورد، وضعیت امنیت انتخابات است. در ایران با وجود تهدیدات تروریستی و برگزاری زودهنگام، انتخابات در سلامت و امنیت کامل برگزار شد اما تاکنون در آمریکا یک نامزد ترور شده و با مرگ فرد تیرانداز، پشت پرده این ترور مبهم باقی مانده است.
به دنبال ترور دونالد ترامپ، دموکراتها و جمهوریخواهان انگشت اتهام را به سوی هم نشانه رفته‌اند و عملا هر دو حزب، یکدیگر را متهم به دست داشتن در ترور می کنند. امری که قابل قیاس با رفتار جریانات سیاسی در ایران نیست و تاکنون هیچ جناحی در کشورمان دیگری را متهم به ترور نکرده است.
به جز این، مناظره دونالد ترامپ و جو بایدن دو کاندیدای پیر انتخابات، با ادبیاتی سخیف و توام با توهین برگزار شد که باز هیچ شباهتی حتی با تندترین مناظره های انتخاباتی ایران نداشت. این جدال درحالیست که دو حزب اصلی آمریکا اساسا اجازه طرح نام نامزدهای بیرون از دو حزب را نمی دهند. اتفاقی که در ایران با نامزدی دیگر چهره ها اتفاق می افتد و عملا همه جریانات خود را حاضر در رقابت می‌دانند.
نکته مهم دیگر، در باب مقایسه نظام انتخاباتی دو کشور است که در ایران، ملاک رای مستقیم مردم بوده و در آمریکا، رای الکترال عملا نظر مردم را به حاشیه می برد و بارها شده آنچه نامزد برنده را انتخاب می کند، نه نظر مردم که آرای الکترال است.
به این ترتیب می‌توان گفت با همه تبلیغات منفی علیه انتخابات در ایران، روشن است که رقابتها در کشورمان در سطحی بالاتر انجام شده و چه از حیث امنیت، چه مشارکت حزبی و چه نحوه شمارش آرا، سیستم سیاسی در کشورمان دموکراتیک تر است.
شاید دلیل هجمه رسانه های غربی به انتخابات در ایران همین باشد که از الگو شدن نظام رقابتی ایران در کشورهای خود هراس دارند.
