سید محمد جمالیان در خصوص سوزاندن مجدد مازوت و تاثیر آن در گسترش سرطان، اظهار داشت: فرزندان و کهنسالان ما به بیماری‌هایی مبتلا میشوند که نشأت گرفته از عدم مدیریت یک دوره طولانی است و مردم امروز تاوان چیزی را می‌دهند که هیچ‌گونه دخالتی در اجرای آن ندارند؛ بعضا مدیران هم برای توجیه سوء مدیریت خود، دلیل استفاده از سوخت مازوت را مصرف بی رویه مردم عنوان می کنند. درحالی که قاچاق و مصرف بی رویه نداریم.
نزدیک به یک پنجم مرگ و میرهای در شهرهای آلوده به خاطر آلاینده ها است
وی در خصوص تاثیر عوامل مختلف در گسترش میزان سرطان، گفت: مطالعه علمی در این خصوص صورت نگرفته و آماری که داده می‌شود بر اساس تخمین است. اما بر اساس آنچه که وزارت بهداشت اعلام کرده نزدیک به یک پنجم مرگ و میرهای در شهرهای آلوده به خاطر آلاینده ها است. SO۲ مخصوصا در سرطان مثانه، دستگاه گوارش و بیماری‌های ریوی، تاثیر زیادی دارد؛ همچنین co که از احتراق ناقص ایجاد می شود باعث افزایش بیماری های قلبی و تنفسی شده است. زندگی دنیای صنعتی، زندگی ضد سلامت هست و متاسفانه ما با استرس و گسترش بی‌رویه مصرف غذاهای فست فودی مواجه هستیم که این سبک، اصلاً با سلامت همخوانی ندارد.
برنامه مدونی در حوزه سلامت روح و جسم نداریم
آقای جمالیان با بیان اینکه تصمیمات لازم که برای سلامت مردم نیاز باشد از سوی متولیان کم اتخاذ می‌شود، گفت: در کشورهای اروپایی امکان ندارد اداره ای در روز تعطیل باز باشد حتی بخش خصوصی هم به صورت شیفتی فعالیت می کنند چراکه به سلامت روح توجه می کنند. ولی کار کردن در ایران در روزهای تعطیل جزو افتخارات ما شده است؛ درحالی که خروجی مثبتی ندارد. لذا ما در حوزه سلامت روحی و جسمی برنامه مدون و قانونگذاری خوبی نداریم که اثرات خود را طی سال های آینده خواهد گذاشت.
بیشترین بحران ما در تهیه و قیمت داروهای شیمی درمانی است
وی افزود: در حوزه درمان بیماران سرطانی جزو برترین ها هستیم و مراکز دولتی و خصوصی گسترش چشم گیری داشته است. دستگاه شتاب دهنده‌ای که در بخش‌های دولتی و خصوصی وجود دارد جزو دستگاه‌های به روز دنیا است. اما بیشترین بحران ما در تهیه و قیمت داروهای شیمی درمانی است.
قیمت‌ها به حدی بالا است که پوشش بیمه‌ای هم هزینه درمان بیماران سرطانی را نمی‌دهد
آقای جمالیان در پایان خاطرنشان کرد: قوانینی مثل صندوق‌های بیماری های خاص و صعب العلاج وضع کردیم که در بیمه سلامت تشکیل شده اما قیمت ها آنقدر بالا است که هر چه پوشش بیمه‌ای را بالا می بریم باز هم جوابگو هزینه های درمان نیست؛ مثلاً یه دارویی که ۵۰ میلیون تومان قیمت دارد و مریض سه بار باید در ماه از آن استفاده کند، بیمه ۹۰ درصد آن را پوشش می‌دهد ولی ۱۰ درصد آن معادل ۵ میلیون تومان است که بیمار برای استفاده ۳ باره در ماه باید ۱۵ میلیون تومان هزینه کند که برای اقشار ضعیف مبلغ زیادی است و دیگر پولی برای تغذیه و اجاره منزل نمی ماند. بنابراین باید ردیف هایی در بودجه در نظر گرفته شود و صندوق های بیمه را تقویت کنیم.
