یکی ازاین ایستگاه‌های معروف درشکه سواری که مسافران زیادی هم داشت چهارراه خرمشهر تقاطع خیابان سینا بود. تقریبا بیشتر مسافران این ایستگاه زنانی بودند که برای زیارت اهل قبور راهی امام‌زاده حسن(ع) یا امام‌زاده معصوم(ع) و حرم شاه عبدالعظیم‌حسنی(ع) می‌شدند. به هر حال قدیم‌ترها بهشت زهرایی وجود نداشت و اغلب اموات را در زیارتگاه‌ها دفن می‌کردند و معمولا شب‌ها و روزهای جمعه امام‌زاده‌ها شلوغ می‌شد.
آن طور که در کتاب‌های تاریخی آمده در خیابان خرمشهر دو کاروانسرا برای پارک دورشکه‌ها وجود داشت یکی ویژه درشکه‌هایی که برای حمل آب از قنات فرمانفرما و باغ شاه و خیابان کاشان آبگیری می‌کردند و دیگری درشکه‌هایی که برای رفت وآمد مردم در نظر گرفته شده بود. در میان این رفت‌وآمدهای درشکه‌ها، پسر بچه‌های بازیگوش و زرنگ هم بیشترین بهره و لذت را از دورشکه سواری می‌بردند.
این پسرهای زیرک و بازیگوش مخفیانه پشت اتاقک پارچه‌ای درشکه پنهان می‌شدند و در مسیر رفت‌وبرگشت یک دل سیر مجانی درشکه سواری می‌کردند. گاهی اوقات درشکه‌چی‌ها متوجه حضور بچه‌ها می‌شدند و ماجرا را به روی آنها نمی‌آوردند اما برخی وقت‌ها با شلاق‌هایی که برای هدایت اسب‌ها و قاطرها در دست‌شان بود آنها را تنبیه می‌کردند.
درواقع این یواشکی سوار شدن به نوعی بازی کودکانه بچه‌های تهران قدیم بود تا ساعاتی خوش را در کنار دوستان تجربه کنند. بعدها با تغییر سبک زندگی و شهری شدن پایتخت، همچنین ورود اتومبیل به تهران، گاراژی با نام «اتو طهماسبی» در خیابان قزوین، تقاطع خیابان هلال‌احمر راه اندازی شد که اتوبوس‌های این مسیر با دریافت ۳ ریال، مسافران را به حرم شاه عبدالعظیم‌حسنی(ع) می‌رساندند. درنهایت با آسفالت‌شدن خیابان‌ها و جمع‌شدن درشکه‌ها از تهران تفریح درشکه سواری بچه‌ها به خاطره‌ها پیوست.
۲۳۳۲۳۳
