نخست وزیر سنگال ادعای رئیس جمهوری فرانسه در خصوص اینکه خروج نیروهای فرانسوی از سنگال، از طریق مذاکره انجام می شود را رد کرد و آن را «کاملا اشتباه» دانست.
به گزارش نامه‌نیوز، عثمان سونکو تأکید کرد که تصمیم سنگال در مورد خروج نیروهای نظامی فرانسه از خاک سنگال، یک تصمیم حاکمیتی و مستقل دولت داکار بوده است. نخست وزیر سنگال همچنین تصریح کرد که فرانسه با اقدامات خود موجب بی ثباتی در کشورهای آفریقایی شده و در این خصوص به کشور لیبی به عنوان یک نمونه اشاره کرد.
سونکو تاکید کرد: اظهارات رئیس جمهور فرانسه در ارتباط با سنگال کاملا نادرست است. تا امروز هیچ بحث یا مذاکره ای انجام نشده و تصمیم اتخاذ شده توسط دولت سنگال برخاسته از اراده خود به عنوان یک کشور آزاد، مستقل و دارای حق حاکمیت است.
نخست وزیر سنگال ادعای مکرون در خصوص اینکه کشورهای آفریقایی استقلال خود را مدیون فرانسه هستند را نیز اشتباه دانست و تاکید کرد: فرانسه نه مشروعیت و نه جایگاهی برای تضمین امنیت و حق حاکمیت آفریقا دارد بلکه برعکس، فرانسه در ایجاد بی ثباتی در برخی کشورهای آفریقایی مانند لیبی نقش داشته که پیامدهای فاجعه باری هم برای ثبات و امنیت منطقه ساحل آفریقا داشته است.
پیش از این نیز «عبدالرحمن غلام الله» وزیر امور خارجه چاد، اظهارات مکرون را غیرمودبانه دانسته و محکوم کرده بود. وزیر خارجه چاد تاکید کرد که حضور نظامی فرانسه در چاد تنها برای منافع پاریس بوده بدون اینکه تاثیری برای توسعه محلی داشته باشد.
هم اکنون روند اخراج نیروهای فرانسه از چاد در جریان است و قرار است نظامیان فرانسه آخرین پایگاه خود را تا پایان ماه ژانویه ترک کنند. کشور سنگال نیز دستور خارج شدن نیروهای فرانسوی را صادر کرده است.
«امانول مکرون» رئیس جمهوری فرانسه روز دوشنبه گفته بود که او هنوز در انتظار تشکر و قدردانی کشورهای منطقه ساحل آفریقا بابت کمک‌های فرانسه به آنها برای مبارزه با گروه‌های مسلح است. مکرون در کنفرانسی با موضوع سیاست خارجی فرانسه در سال 2025 با حضور سفیران و دیپلمات‌های فرانسوی، همچنین گفته بود که مداخله نظامی فرانسه در کشورهای ساحل آفریقا در سال 2013 اقدام درستی بوده است هر چند این کشورها اکنون به همکاری نظامی با فرانسه پایان داده‌اند.
فرانسه از سال 2013 مداخله نظامی در کشورهای منطقه ساحل آفریقا را با بهانه مبارزه با گروه‌های مسلح مرتبط با القاعده از کشور مالی شروع کرد. این مداخله نظامی در سال‌های بعد به کشورهای دیگری شامل نیجر، بورکینا فاسو، موریتانی و چاد هم گسترش یافت. فرانسه در همین ارتباط هزاران نیروی نظامی را برای اجرای عملیات «سروال» و بعدا عملیات «بارخانه» به این کشورها اعزام کرد اما بعد از حدود 10 سال با تشدید مشکلات امنیتی و اقتصادی و سیاسی مجبور به ترک این کشورها شد. در سه کشور مالی، نیجر و بورکینا فاسو نیز مردم از روی کار آمدن دولت‌های نظامی و برکنار شدن دولت‌های ناکارآمد غیرنظامی قبلی استقبال کردند.
