سایت باستانی هیزینگن حدود پنج سال پیش، زمانی که فلزیاب‌ها تعداد زیادی سکه طلا و نقره را کشف کردند، برای اولین بار مورد توجه قرار گرفت. باستان‌شناسان دریافتند که این مکان شامل سه بخش است؛ از جمله یک سازه دایره‌ای بزرگ متشکل از تیرک‌های چوبی که اطراف ساختمانی با شکل غیرمعمول را احاطه کرده بود.
در یکی از این بخش‌ها یک عدد سکه طلا یافت شد، در حالی که در بخش دیگر تقریباً دو دوجین سکه طلای شکسته و سالم، یک آویز طلایی و یک گوشواره نقره‌ای کشف شدند. بخش سوم نیز حاوی تکه‌هایی از سکه‌های طلا و یک آویز کوچک بود.
در یکی از این بخش‌ها شواهدی از وجود یک عمارت قدیمی که احتمالاً در قرن ششم ساخته شده بود دیده می‌شود. همچنین ۱۷ حفره مربوط به تیرک‌های چوبی در آنجا کشف شده که با موقعیت خورشید در اعتدال‌های بهاری و پاییزی هم‌راستا هستند.
به گفته باستان‌شناسان این موضوع نشان می‌دهد که این سایت احتمالاً برای آیین‌های فصلی مرتبط با کاشت یا برداشت محصولات کشاورزی مورد استفاده قرار می‌گرفته است. پس از بررسی تیرک‌های چوبی و اشیای کشف‌شده، باستان‌شناسان به این نتیجه رسیدند که هیزینگن در دوران گذار فرهنگی این منطقه یک مرکز مهم فرقه‌ای بوده است.
در این پژوهش آمده است: «این نذورات ممکن است با آیین‌های باروری مرتبط بوده باشند، زیرا تیرک‌ها با طلوع و غروب خورشید در اعتدال‌های بهاری و پاییزی هم‌تراز شده بودند».
محققان در مقاله خود نوشته‌اند: «سکه‌های طلا و جواهرات طی حدود ۱۰۰ سال در این مکان قرار داده شده‌اند. بر اساس تجزیه‌وتحلیل فسفات، به احتمال زیاد در این مکان قربانی کردن حیوانات نیز انجام می‌شده است.»
باستان‌شناسان می‌دانند که مردم این منطقه برای پذیرفتن مسیحیت مجبور شدند خدایان خود را کنار بگذارند و آیین تقدیم «پول شیطان» را در مکان‌های فرقه‌ای بت‌پرستانه و یا چندخدایی متوقف کنند.
به نظر می‌رسد که استفاده از این مکان به عنوان یک معبد روباز حدود سال ۷۰۰ میلادی متوقف شده است، یعنی حداقل ۵۰ سال قبل از مسیحی شدن رسمی این منطقه. به گفته باستان‌شناسان، احتمال دارد که نخبگان محلی که با این مکان در ارتباط بودند زودتر از سایرین به مسیحیت گرویده یا از بت‌پرستی فاصله گرفته باشند.
