او می‌گوید:”بدیهی است که متخصصان حقوقی افرادی بسیار آموزش دیده هستند. اما واقعیت آن است که آنان بخش زیادی از زمان خود را صرف بررسی قرارداد‌ها می‌کنند. ممکن است یک ساعت به طول انجامد تا کسی یک توافق نامه عدم افشای اطلاعات را بررسی کند. ممکن است صد‌ها مورد از این اسناد در یک شرکت در هر سال وجود داشته باشند”.
اکنون Luminance در حال آماده شدن برای راه اندازی یک ابزار مذاکره قرارداد کاملا خودکار به نام Luminance Autopilot است. این شرکت قصد دارد آزمایش با مشتریان منتخب را در ماه آینده آغاز کند و در سال جدید عرضه گسترده تری داشته باشد.
خبرنگار بخش جهانی شبکه خبری “بی بی سی” به دفتر آن شرکت در لندن دعوت شد تا ابتکارعمل آن شرکت را در عمل ببیند.
روی میز مقابل او دو لپ تاپ قرار گرفته بود. در دیوار پشتی پشت لپ تاپ‌ها یک صفحه نمایش بزرگ وجود داشت که نشان دهنده رد پای تغییرات اعمال شده هر یک از طرفین در قرارداد بود. رایانه‌ها قرار بود از قابلیت خلبان یا مجری خودکار (اُتوپایلوت) برای مذاکره در مورد یک قرارداد عدم افشا استفاده کنند که برای هر دو طرف قابل قبول است. توافق نامه‌های عدم افشا (NDAs) شرایطی را تعیین می‌کنند که تحت آن یک سازمان اطلاعات محرمانه خود را با سازمان دیگر به اشتراک می‌گذارد. کار آغاز می‌شود. یک دستگاه ایمیلی با پیوست”قرارداد عدم افشا” دریافت می‌کند بنابراین در برنامه وُرد مایکروسافت باز می‌شود.
اتوپایلوت به طور خودکار سرعت قرارداد را بررسی کرده و شروع به ایجاد تغییرات می‌کند. دوره شش ساله قرارداد غیر قابل قبول است بنابراین به سه سال تغییر کرده است. قانون حاکم بر قرارداد از روسیه به بریتانیا و ولز تغییر یافته است. بند خطرناک بعدی یک مسئولیت نامحدود را تحمیل می‌کند به این معنی که در صورت نقض شرایط توافق نامه‌های عدم افشا سقفی در مورد میزان پرداخت Luminance وجود ندارد. بنابراین، نرم افزار به جای آن سقف مسئولیتی ۱ میلیون پوندی را پیشنهاد می‌کند. همچنین این بند را تلطیف می‌کند. طرف مقابل عباراتی را در مورد “بی ضرر نگه داشتن” درج کرده بود که بدان معناست که آنان از هرگونه مسئولیت قانونی در شرایط خاص مبرا خواهند بود. با این وجود، هوش مصنوعی می‌دانست که این بند مشکل ساز است و آن را حذف کرد.
یک بروبیای قراردادی دنبال شد که در آن هر دو هوش مصنوعی سعی می‌کردند شرایط را برای صاحبانشان بهبود بخشند. رایانه نسخه نهایی قرارداد یکی از طرفین را به صورت خودکار برای طرف مقابل از طریق ایمیل ارسال می‌کند و در آن دستگاه متن قرارداد اصلاح شده باز می‌شود و هوش مصنوعی دستگاه دوم متوجه می‌شود که بند مرتبط با مصونیت از پرداخت ضرر حذف شده و شرط جبران خسارت را وارد می‌کند. این بند عملا حداکثر بدهی ۱ میلیون پوندی را به غرامت توافقی تبدیل می‌کند که در صورت شکسته شدن توافق باید پرداخت شود. هوش مصنوعی دستگاه اول وقتی قرارداد به روز شده را دریافت می‌کند متوجه این موضوع می‌شود بنابراین شرکت او صرفا در قبال ضرر‌های مستقیم متحمل شده مسئول است.
نسخه چهارم قرارداد برای هر دو طرف قابل قبول است. هوش مصنوعی دستگاه اول همه تغییرات را می‌پذیرد و آن را برای Docusign یک سرویس آنلاین برای امضای قرارداد‌ها می‌فرستد.
گلوسینا می‌گوید: “در آن مرحله شما باید تصمیم بگیرید که آیا واقعا می‌خواهیم عامل انسانی قرارداد را امضا کند یا خیر این به معنای واقعی کلمه تنها بخشی است که انسان باید انجام دهد. ما یک قرارداد توافقی داریم که کاملا توسط هوش مصنوعی مذاکره شده است. کل فرآیند صرفا چند دقیقه به طول انجامیده است”.
اتوپایلوت تکامل یافته ابزار کمکی Luminance است که برای متخصصان حقوقی هنگام بررسی قرارداد در برنامه وُرد کد‌های رنگی را ارائه می‌کند. بند‌های قابل قبول سبز، بند‌های غیر قابل قبول قرمز و بند‌های غیر استاندارد کهربایی هستند. این ابزار هم چنین می‌تواند بند‌های خود را با استفاده از هوش مصنوعی بر اساس دانش خود در مورد آن چه شرکت در گذشته بر سر آن توافق کرده بازنویسی کند. اگرچه سایر شرکت‌ها از جمله Lexcheck، Genie AI و Thoughtriver فناوری‌های بررسی قرارداد را ارائه می‌دهند Luminance اولین شرکتی است که یک اتوپایلوت یا به اصطلاح خلبان و مجری خودکار را معرفی کرده است.
سیستم Luminance مبتنی بر یک مدل زبان بزرگ (LLM) ساخته شده است که هم چنین مبنای ابزار تولید متن محبوب چت جی پی تی (Chat GPT) است. تفاوت عمده این است که ابزار‌های Luminance با استفاده از بیش از ۱۵۰ میلیون سند قانونی به جای محتوای اینترنتی عمومی آموزش داده شده اند.
کاربران Luminance بانک‌های دانشی حاوی اسناد امضا شده خود را ایجاد می‌کنند تا نرم‌افزار بتواند یاد بگیرد که شرکت معمولا با چه شرایط قراردادی موافقت می‌کند.
پس از مشاهده کارکرد هوش مصنوعی خبرنگار با مقام‌های شرکت مشاور عمومی Prosapient دیدار داشت. آن شرکت کارشناسانی برای مشاوره و سرمایه گذاری در یک صنعت را در اختیار دارد. سه نفر از تیم او بر روی قرارداد‌ها کار کرده و بین ۲۰ تا ۳۰ مشتری در هر زمان مذاکره می‌کنند. برخی از آن مذاکرات و بررسی‌ها ۴۸ ساعت به طول می‌انجامد در حالی که برخی دیگر ۱۲ ماه به طول خواهند انجامید. آنان از راه حل‌های Luminance برای سرعت بخشیدن به بررسی قرارداد‌های خود استفاده می‌کنند.
آیا فناوری تازه مبتنی بر هوش مصنوعی باعث از بین رفتن شغل مشاوران و وکلا خواهد شد؟ بعید به نظر می‌رسد چرا که انسان‌ها به وکلا برای قابل اعتماد بودن مراجعه می‌کنند این در حالیست که پاسخگو ساختن هوش مصنوعی بسیار دشوارتر از پاسخگو ساختن یک فرد است. در نتیجه، هوش مصنوعی می‌تواند در صرفه جویی در وقت شرکت‌ها و دفتر مشاوره حقوقی ابزاری مفید باشد.
“نیک امرسون” رئیس انجمن حقوق انگستان و ولز موافق است که هنوز به وکلا نیاز خواهد بود.
او در این باره می‌گوید:”در حال حاضر و احتمالا در آینده‌ای دور هوش مصنوعی قادر نخواهد بود به طور کامل کارکرد متخصصان واجد شرایط قانونی را جایگزین کند. این بدان خاطر است که مشتریان نیاز‌ها و آسیب‌پذیری‌های متفاوتی دارند که ماشین هنوز نمی‌تواند بر آن‌ها تسلط یابد و قضاوت انسان برای کسب اطمینان از این که تصمیمات خودکار منجر به نتایج مثبت کاذب بالقوه نمی‌شود مورد نیاز است. همچنین مسئله هنر در مذاکره و در نهایت چانه زنی وجود دارد که هوش مصنوعی بعید است بتواند در آن زمینه مهارت زیادی کسب کند. با هر نوآوری تکنولوژیکی معنای وکیل بودن و نوع شغل و مهارت‌های مورد نیاز احتمالا تکامل خواهد یافت”.
