بسیاری از گونه‌های پرندگان منقرض شده‌اند، از آن‌هایی که قدشان دو برابر یک انسان است، تا شهد نوش‌های رنگارنگ در مناطق استوایی. و پیشرفت انسان غالباً نقش داشته است.
پرندگان موجودات جذابی هستند. شاهکارهای آنها تخیل را به هم می زند. مرغ مگس خوار می تواند بال های خود را 200 بار در ثانیه تکان دهد و جمجمه ضخیم دارکوب می تواند در برابر کوبیدن سر خود به جسم با نیرویی 1000 برابر نیروی گرانش مقاومت کند.
این موجودات جرقه‌های خیال پردازی را در قلب و ذهن افرادی که پیش از ما آمده‌اند – مانند ققنوس یا هالسیون اساطیر باستانی برانگیخته اند . دیرینه شناسان به پرندگان به عنوان نوادگان امروزی دایناسورها اشاره می کنند. اما، مانند خود دایناسورها، پرندگان عجیب و غریب و منحصر به فردی وجود دارند که صرفاً متعلق به اعصار گذشته هستند. امروزه آنها را فقط می توان به عنوان استخوان یا فسیل تحسین کرد.
با این حال، برخلاف دایناها، بسیاری از گونه‌های عجیب و غریب و برجسته پرندگان دیروز به دلیل شکار عمدی یا تجاوز به تمدن بشری از بین رفتند. همانطور که خواهیم دید، بسیاری از پرندگان منقرض شده ساکن جزیره بودند که وقتی شکارچیان جدید به صحنه آمدند جایی برای رفتن نداشتند.
1. Aepyornis
بزرگترین پرنده جهان اثر جیمی چیرینوس، از طریق اینورس
برای مدت طولانی، جانوران ماداگاسکار از خشکی‌های اطراف جدا شده بود. طبق گزارش صندوق جهانی حیات وحش، حدود « 95 درصد از خزندگان ماداگاسکار، 89 درصد از زندگی گیاهی آن، و 92 درصد از پستانداران آن در هیچ کجای زمین وجود ندارند ». زندگی پرنده‌اش چطور؟ مسلماً، فودی بومی ماداگاسکار پرنده زیبایی است که در حدود پنج اینچ وارد می‌شود، اما واقعاً چیز خارق‌العاده‌ای نیست. از برخی ویژگی هایش شبیه گنجشک است. چیزی که می‌تواند خارق العاده باشد یک پرنده 10 فوتی است! همانطور که مشخص است، ماداگاسکار قبلاً خانه چنین پرنده ای بوده است: Aepyornis .
طبق گزارش ها ، Aepyornis با نامی که به درستی به معنای “پرنده بلند” است، در دهه 1600 منقرض شد. معمولاً به آن پرنده فیل می گویند و همه چیز در مورد آن بزرگ بود. از تخم مرغ 150 برابر بزرگتر از تخم مرغ بیرون آمد. داگال دیکسون، نویسنده علمی، آن را «سنگین‌ترین پرنده‌ای که تاکنون وجود دارد» می‌نامد. در آثار فسیلی، به نظر می رسد که اقوام Aepyornis در دوره سوم مصر زندگی می کنند. پرندگان حجیم و زمین‌دار نیز ارتباط نزدیکی با پرنده کیوی مدرن (و به همان اندازه بدون پرواز) نیوزلند دارند.
این غول واقعی از شکار بی رویه در ماداگاسکار منقرض شد. اما قبل از آن، این جزیره به عنوان محیطی عالی عمل می کرد زیرا این پرنده عظیم الجثه هیچ دشمن طبیعی برای به چالش کشیدن جایگاهش در زنجیره غذایی نداشت. برخی بر این باورند که Aepyornithiformes تأثیر واقعی در پشت رُخ افسانه‌ای یا راک است – پرنده‌ای افسانه‌ای با چنان اندازه قابل تشخیص که می‌تواند فیل‌ها را با خود حمل کند. مارکوپولو این موجود را در سفرهای خود در جزایر متعدد در سواحل شرق آفریقا توصیف کرد. مجاورت مشترک به اتصال قابل قبول است.
2. دینورنیس
موآ منقرض شده نیوزیلند نوشته جان مگهان/ PLOS Biology، از طریق اتاق خبر UNSW سیدنی
اگرچه Aepyornis به عنوان سنگین‌ترین پرنده تاریخ شناخته می‌شود، اما دینورنیس تا آنجا که به قد مربوط می‌شود، آن را به پولش می‌برد. یک نمونه از پرنده موآ که در سرتاسر نیوزلند توزیع شد، دینورنیس به ارتفاع 12 فوت رسید. این درست زیر قد یک زرافه کوچک است. حتی به احتمال زیاد این مرورگر مانند زرافه های امروزی بوده است.
دینورنیس به معنای “پرنده وحشتناک” است. تصور نزدیک شدن به این ماموت پرنده و درک جنبه دلهره آور حضور آن سخت نیست. اگرچه منقرض شده بود، اما تا همین اواخر در زیستگاه های طبیعی خود پرسه می زد. آنها فقط در دهه 1800 از بین رفتند. اگرچه آنها شکارچیان طبیعی داشتند ، اما منابع به نابودی نهایی آنها تنها پس از تماس آنها با انسان اشاره می کنند.
3. دودو
دودو از طریق صنوبر
پرنده دودو ( Raphus cucullatus ) که نماد خود انقراض است، در دهه 1680 با تنها نمایندگان دیگر خانواده Raphidae – Reunion و Rodrigues Solitaires – قبل از آغاز قرن 19 منقرض شدند. بومی موریس، جزیره ای در اقیانوس هند، ورود مسافران و حیوانات اهلی آنها مانع از وجود این پرنده شد.
دودو توسط بسیاری از بازدیدکنندگانی که در موریس توقف کرده بودند خوردند – و نه فقط مردم. سگ‌ها، گربه‌ها و میمون‌های ماکاک که توسط مهاجران هلندی آورده شده بودند، تخم‌های دودو را یک غذای لذیذ به‌راحتی در دسترس می‌دانستند یا اینکه جوجه‌ها را به راحتی می‌چینند. یکی از چیزهای عجیب دودو، جدای از ماهیت پرواز ناپذیر آن، این واقعیت است که در یک نشستن تنها یک تخم گذاشته است. این سرعتی را که دودوها قادر به تولید مثل بودند بررسی می‌کرد و این یک ویژگی بیولوژیکی بود که تعداد جایگزین‌ها را در میان جمعیت رو به کاهش کاهش می‌داد.
اخیراً تلاش هایی برای بازگرداندن دودو به سرزمین زندگان صورت گرفته است. بث شاپیرو، استاد زیست‌شناسی در دانشگاه کالیفرنیا، به عنوان دیرینه‌شناس ارشد در شرکت بیوتکنولوژی Colossal Biosciences کار می‌کند، جایی که او ژنوم دودو را توالی‌یابی کرد. مانند چیزی از رمان مایکل کرایتون، این شرکت سعی خواهد کرد تا یک ترکیب دودو را بازگرداند. این فرآیند می تواند مواد ژنتیکی چندین پرنده مرتبط را با هم مخلوط کند . نتیجه یک دودو واقعی نخواهد بود، اما هنوز چیزی بسیار مشابه است. اما تا زمانی که این نوع سرمایه گذاری در پارک ژوراسیک موفقیت آمیز باشد، باید به نزدیک ترین خویشاوند موجود دودو، کبوتر نیکوبار ، که خود توسط اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت “نزدیک به خطر” تلقی می شود، بسنده کنیم.
4. امو تاسمانی
نقاشی آبرنگ Emus و گوسفند در کشور توسط ویلیام پوردن کی، از کتابخانه آلپورت و موزه هنرهای زیبا، کتابخانه ایالتی تاسمانی، از طریق ABC News استرالیا
Emus حضور ترسناکی در مورد آنها دارد. در حالی که به اندازه شترمرغ بزرگ نیست، اما هنوز هم دومین پرنده بزرگ روی زمین امروز است. کاسواری از بستگانش به خاطر انگشتان خنجر مانندش شهرت دارد. emus های مدرن بومی استرالیا هستند ، از گیاهان و حشرات تغذیه می کنند و مادام العمر جفت گیری می کنند. آنها شناخته شده اند که در توسعه کشاورزی دخالت می کنند. انسان ها در طول سال ها رابطه جالبی با این پرندگان داشته اند، به خصوص در مورد شکار آنها.
به عنوان مثال، در دهه 1930، استرالیا با جمعیت محلی Emu خود وارد جنگ شد ، که نتیجه آن جنگ بزرگ Emu بود . کشاورزان استرالیایی تحت فشار فشارهای اقتصادی که هنوز آنها را از رکود بزرگ خفه می کند، با انبوهی از میش های مهاجر که محصولاتشان را ویران می کردند، دست و پنجه نرم کردند. برای مبارزه با پرندگان بزرگ بدون پرواز، دولت استرالیا از کهنه سربازان نظامی استفاده کرد که از مسلسل استفاده می کردند تا سعی کنند مازاد emus را از بین ببرند. به طرز شگفت انگیزی، این سرمایه گذاری مورد حمایت دولت در نهایت ناموفق بود.
اگرچه در بسیاری از تنظیمات “Down Under” به عنوان طبیعی شناخته می شد، اما emus در تاسمانی، جزیره ای در جنوب استرالیا نیز زندگی می کرد. تحقیقات اخیر در مورد پایداری emus در تاسمانی پس از استقرار استعمارگران در تاسمانی نشان می دهد که کشتن بیش از 1500 پرنده بالغ در هر سال باعث از بین رفتن جمعیت می شود. امو و کانگوروهای تاسمانی اغلب شکار می‌شدند و مانند دودو، حیوانات مهاجران (مثلاً سگ‌های شکار) بر بقای این حیوانات تأثیر داشتند. بنابراین، احتمالاً شکار بی رویه آن منجر به انقراض emu تاسمانی شده است. پس از سال 1845 مشاهده ها بسیار اندک بود . بعداً رسماً منقرض اعلام شد.
5. شترمرغ عربی
شترمرغ توسط بلین هرینگتون III/Getty Images از طریق ThoughtCo.
شترمرغ عربی، Struthio camelus ، شترمرغ سوری یا خاورمیانه و حتی “پرنده شتر” نیز نامیده می شود . گزارش ها حاکی از آن است که در فصل جفت گیری، پرهای نر از تیره به صورتی تبدیل می شود. این امر به ماده ها اطلاع داد که نرها برای بازی عشق آماده هستند. زیستگاه این زیرگونه شترمرغ در سراسر شبه جزیره عربستان و بخش هایی از خاورمیانه بود . اعتقاد بر این است که شترمرغ عربی برای چندین هزار سال قبل از انقراض بومی این منطقه بوده است.
در دوران مدرن، شکارچیان پرنده را به خاطر پر، پوست و تخم‌هایش – که همگی برای غذا یا تزئین ارزشمند بودند، ارزشمند می‌دانستند. گوشت شترمرغ اغلب برای همان کام هایی که شتر و گورخر را برای شام می پسندیدند، پخته و سرو می کردند. به دلیل شکار بی رویه در دوران جنگ جهانی دوم ، جمعیت پرندگان شتر دچار سردرگمی شدند. و در سال 1941 آخرین مورد از این نوع در بحرین ثبت شد .
6. اوک عالی
Pair of Great Auks توسط John James Audubon/Pawpixel Ltd.، از طریق ThoughtCo.
آئوک بزرگ که در نگاه اول شبیه یک پنگوئن عجیب بود، در مناطق اقیانوس اطلس شمالی به وسعت اروپا و آمریکای شمالی ساکن بود. این پرنده با نام “پرنده ی گاری” نیز شناخته می شد. محققان خاطرنشان کرده‌اند که آنها «هرگز زیاد نبودند» ، زیرا به مکان‌های لانه‌سازی جزیره‌ای نسبتاً تخصصی نیاز داشتند. برخی تصور می کنند که جمعیت آنها به دلیل تغییرات آب و هوایی عصر یخبندان کوچک ، که تأثیر زیادی به ویژه در اقیانوس اطلس شمالی داشته است، در معرض خطر انقراض قرار گرفته است. در آن دوره، تعداد زیادی جزایر بزرگ برای تولید مثل اوک توسط شکارچیان طبیعی مانند خرس‌های قطبی قابل دسترسی بودند. سپس آنها شروع به هدف قرار گرفتن توسط انسان کردند. همانطور که نیویورک تایمز اشاره می کند :
از حدود قرن پانزدهم، [آوکس های بزرگ] به یکی از ملوانانی تبدیل شد که در نزدیکی سواحل آمریکا و اروپا سفر می کردند. خدمه تخم‌هایشان را خوردند، آنها را به عنوان منبع غذایی سیار به کشتی آوردند و پرهایشان را بیرون آوردند تا به بالش‌سازها بفروشند. آنها حتی بدن‌های نفت‌خیز خود را برای سوخت سوزاندند.»
این برای وضعیت شکننده Auk بزرگ مضر بود. با این حال، حتی در اوایل، برخی از قانون‌گذاران فکر می‌کردند که پرندگان بدون پرواز باید محافظت شوند. این یک محصول بسیار با ارزش در بازار بود – چه برای روغن، طعمه ماهی، غذا یا پر کردن بالش استفاده شود. به گفته انجمن آدوبون، انگلستان کشتن آک‌های بزرگ به خاطر پرهایشان را در سال 1794 غیرقانونی اعلام کرد. علیرغم چنین تلاش‌هایی برای مقابله با شکار غیرقانونی، شکار غیرقانونی ادامه یافت تا اینکه آخرین جفت از آک‌های بزرگ توسط ماهیگیران در جزیره الدی، ایسلند، در سال 1844 کشته شدند .
7. هاوایی مامو
رندر هنری مامو، از طریق پینترست
Honeycreepers اصطلاح رایج برای انواع پرندگان تخصصی بومی نیمکره غربی است که از شهد تغذیه می کنند. از این رو، بسیاری از عسل‌پرزها دارای منشورهای بسیار طولانی و متمایز هستند که برای ورود به داخل گل و در معدن لذیذشان مناسب است. آنها در سرتاسر آمریکای مرکزی و جنوبی پراکنده هستند و برخی از آنها به عنوان پرندگان قندی شناخته می شوند. جدای از صورتحساب‌هایشان، یکی دیگر از ویژگی‌های برجسته بسیاری از عسل‌بازان، پرهای درخشان آنهاست.
ماموهای هاوایی یک حیوان عسل‌خرز منقرض شده است که در حدود سال 1898 از بین رفت. متأسفانه، زیبایی آن حکم مرگ نیز داشت. خانواده سلطنتی هاوایی برای جمع آوری پرهای جذاب ماموها شکار و ریشه کن کردند. اما ضربه واقعی که در جمعیت ماموها ایجاد شد، زمانی اتفاق افتاد که آمریکایی‌ها به هاوایی آمدند و جنگل‌هایی را که آنها را خانه می‌نامیدند تخریب کردند.
8. اوآهو آکیائولا
Akiaola ellisiana نوشته جان جرارد کولمانز از پرندگان منقرض شده (1907)، از طریق Pinterest
تنها جنگل‌زدایی نیست که عسل‌بازها را به خطر می‌اندازد، بیماری نیز بر این پرندگان تأثیر می‌گذارد. در سال‌های اخیر، عسل‌سازان هاوایی با مالاریا پرندگان مبارزه کرده‌اند، که در برابر آن هیچ مصونیت طبیعی ندارند.
در گزارشی از Smithsonian Insider در سال 2018 آمده است: “عفونت می تواند در عرض 10 روز منجر به مرگ شود . ” از 55 گونه اصلی عسل‌خرز که زمانی در هاوایی رشد می‌کردند، امروزه تنها 18 گونه از آنها باقی مانده است.»
یکی از اینها که به دوران گذشته گم شده است، اوآهو آکیائولا است که به دلیل محل اقامتش در جزیره اواهو نامگذاری شده است. اوآهو آکیائولا نیز مانند دیگر عسل‌بازها قربانی از دست دادن زیستگاه و احتمالاً مالاریا پرندگانی شد که توسط پشه‌ها منتقل می‌شد.
مانند بسیاری از پرندگانی که در بالا به آنها نگاه کردیم، عسل‌خزان جزایر هاوایی خود را در اکوسیستم‌های منزوی، آسیب‌پذیر و شدیداً مستعد تأثیرات شکارچیان و ویران‌کننده‌های زیستگاه می‌بینند.
منبع:
