تحقیقی در ایتالیا روی افراد مسن، که پیرترین آنها ۱۱۴ ساله بود، نشان داد، ۴ نوع باکتری خاص در روده صدساله‌ها به‌وفور یافت می‌شود. این باکتری‌ها به‌نام‌های اودوری‌بکتر (Odoribacter)، اوسیلوبکتر (Oscillobacter)، کریستنسنلا (Christensenella )، آکرمانسیا (Akkermansia) که بخشی از میکروبیوم‌های روده را تشکیل می‌دهند و در سیستم گوارشی انسان زندگی می‌کنند برای عملکرد خوب طیف وسیعی از فرایندهای بدن، از هضم غذا گرفته تا مبارزه با عفونت و تثبیت سلامت روان، مهم و حیاتی‌اند.
محققان در بررسی‌های خود دریافتند، باکتری اودوری‌بکتر سیستم ایمنی بدن را در برابر باکتری ایی.کولی (E.coli) و سایر باکتری‌هایی که ممکن است با بالا رفتن سن انسان خطرناک شوند، تقویت می‌کند. بنابر برخی از تحقیقات دیگر این باکتری ممکن است بدن را از ابتلا به سرطان هم دور نگه دارد.
از طرفی، اوسیلوبکتر، «استاتین طبیعی» است و از چربی بد خون کاسته و سلامت بدن و قلب را بهبود می‌بخشد. درضمن این نوع باکتری، واکنش بدن را به انسولین بهتر کرده و موجب پیشگیری از ابتلای فرد به دیابت می‌شود.
باکتری آکرمانسیا فواید متعددی از جمله، کاهش التهاب بدن، بهبود سوخت‌وساز، مبارزه با سرطان و حفظ سلامت مغز و قدرت شناخت دارد.
بررسی‌های بیشتر نشان می‌دهد که باکتری کریستنسنلا در سلامت سوخت‌وساز بدن و پیشگیری از اختلال‌هایی چون دیابت، چاقی و بیماری‌های التهابی روده نقش مهمی دارد.
به‌گفته دکتر لی، برای دریافت باکتری آکرمانسیا می‌توان از مواد خوراکی چون انار، زغال اخته، انگور بنفش (شانی)، فلفل قرمز، تمشک و سرکه سیاه چینی استفاده کرد.
برای دریافت باکتری‌های دیگر می‌توان کربوهیدرات‌های پخته‌شده مانند برنج، ماکارونی و سیب‌زمینی را یک شب در یخچال نگهداری کرد تا به نشاسته‌های مقاومی که میکروارگانیسم‌ها برای رشد به آنها نیاز دارند تبدیل شوند.
فرایند خنک‌سازی موجب واکنش‌هایی در غذا می‌شود که هضم آن را کندتر می‌کند و در نتیجه باکتری‌های مفید در سیستم گوارشی فرد رشد بهتری خواهند داشت. درواقع تغییر دما، شیمی نشاسته را تغییر داده که گرمای دوباره، این وضعیت را از بین نمی‌برد و موجب رشد این نوع باکتری‌ها می‌شود.
اما باید توجه داشت که این نوع کربوهیدرات‌ها را نباید بیشتر از یک روز در یخچال قرار داد. زیرا پس از آن باکتری‌های مضر مقاوم به حرارت هم تولید می‌شوند که برای بدن خطرناک‌اند.
بنابه گفته دکتر لی، باکتری‌های مفید را باید از جوانی در بدن رشد داد تا بتوان به عمری طولانی دست یافت.
