تا چند روز پیش، این هدف اسرائیل بود و امید داشت که پیشروی‌های مخالفان، فشار بیشتری به اسد وارد کند تا او از ایران فاصله بگیرد. اما سرعت پیشروی‌های مخالفان، فروپاشی سریع ارتش سوریه و ترک اسد توسط متحدانش مثل روسیه، اسرائیل را بدون استراتژی قابل اجرا رها کرده است.
در این گزارش آمده: نگرانی‌های فوری اسرائیل در سوریه، در دسترس قرار گرفتن سلاح‌های پیشرفته و شیمیایی برای گروه‌های جهادی و استفاده ایران از هرج و مرج برای باز کردن کریدوری جهت تأمین مجدد حزب‌الله در لبنان است. این مشکلات در حال حاضر با حملات هوایی مدیریت می‌شوند، اما این راه‌حل‌ها چالش‌های میان‌مدت را حل نخواهند کرد.
اکونومیست در ادامه نوشت: به جای اینکه حکومت ضعیف اسد روابط خود را با ایران و حزب‌الله قطع کند، آنچه که به احتمال زیاد در آینده پیش می‌آید این است که سوریه به کشوری با بخش‌هایی مستقل تبدیل شود، جایی که اسد بر دمشق و لاذقیه/طرطوس تسلط خواهد داشت یا اینکه اسد سقوط کرده و هرج و مرج کاملی بین گروه‌های درگیر خواهد بود.
این نشریه اورده: هیچ‌کدام از این نتایج برای اسرائیل مطلوب نیستند. هر دو گزینه پتانسیل‌های سنگینی دارند که ممکن است بازیگران مختلف از سوریه به عنوان پایگاهی برای حملات به اسرائیل استفاده کنند، چه با موشک‌های دوربرد و پهپادها و چه با حملات کوتاه‌برد از جولان، بدون اینکه نشانی برای انتقام‌جویی اسرائیل وجود داشته باشد. نگرانی دیگری برای اسرائیل حمایت ترکیه از برخی گروه‌های مخالف است. روابط اسرائیل و آنکارا در پایین‌ترین سطح خود قرار دارد و اردوغان به‌طور علنی از حماس حمایت کرده است. اما فاصله جغرافیایی ترکیه تا سوریه تأثیرگذاری آن را محدود کرده است. حضور نیروهای نیابتی اردوغان در مرز سوریه-اسرائیل مسأله دیگری است.
انشل ففر افزود: حتی سناریو خوشبینانه و در حال حاضر دور از دسترس یک سوریه پس از اسد نیز مشکلاتی برای اسرائیل به همراه دارد. یک دولت معتبرتر در دمشق می‌تواند به‌طور دیپلماتیک چالش‌هایی برای کنترل اسرائیل بر جولان به‌وجود آورد و دوباره به پایگاهی برای گروه‌های مخالف اسرائیل تبدیل شود.
خبرنگار اکونومیست تصریح کرد: اما آیا اسرائیل که خسته از جنگ است و تحت رهبری نخست‌وزیری ضعیف که به مشکلات قانونی خود مشغول است، می‌تواند از این فرصت‌ها بهره‌برداری کند؟ چسبیدن به اسد همیشه استراتژی آسان بنیامین نتانیاهو در سوریه بود.
