به گزارش خبرآنلاین محمدرضا نوروزپور در گفتگو با خبرگزاری تسنیم درباره سوالی پیرامون اهمیت بندر اقیانوسی چابهار گفت: چابهار قربانی زمان شد؛ چابهار شاید مثلا نزدیک به ۱۰۰ سال است در تاریخ کشور ما مطرح است. من خیلی به چابهار علاقهمند بودم و واقعاً فارغ از اینکه اندیشههای توطئهای را بخواهم تعقیب بکنم. احساس میکنم که یک توطئهای بود برای اینکه این چابهار هیچ وقت پا نگیرد. چون بحث چابهار یک بحثی است که از اوایل سال ۱۳۰۰ مطرح بوده یعنی زمانی که پهلوی اول در حال مدرن کردن ایران بود. راهآهن آورد، شروع کرد با آلمانیها کار کردن به چابهار را پیشنهاد داده بودند. با همین مؤلفههای امروزی یعنی باورتان نمیشود. در روزنامههایی که آن موقع منتشر میشد، الآن حضور ذهن ندارم ولی فکر میکنم روزنامه حبلالمتین است که در آن سالها، چیزهایی را در مورد چابهار نوشته که ما هنوز همان مطالب را میگوییم که این چابهار چقدر خوب است. بندر اقیانوسی است، دروازه ملل است، دروازه توسعه ایران از اینجاست این همه کشورها را میتواند با سریعترین سرعت جابهجا کند.
نگاه به شرق، کشور چین، جاده ابریشم
در سال ۲۰۰۳ وقتی آقای خاتمی به هند رفت، ما آنجا با هندیها تفاهم کردیم که توسعه چابهار را شروع بکنند. اگر همان موقع باز جنبیده میشد، نمیخورد به روی کار آمدن مثلا دولت سینک. بعدش هم که این آقای مودی آمد که اصلا بخشی از بلوک غرب هستند و اصلا دیگر قفل شد. ولی حالا آن چیزی که الآن وجود دارد این است که ما نمی توانیم زمان بدهیم. مثلاً بگوییم چین بیاید بسازد یا دیگران. دوست داشتیم چینیها بیایند این کار را بکنند، اعتقاد نظام بر این بوده که هم چین و هم هند و هم سایر کشورها همه در چابهار نفع ببرند.
کار کرد اصلی بندر گوادِر برای پاکستان و چین این است که بتواند کالاها را به سمت شمال ببرد. ولی پاکستان منطقه امنی مخصوصاً برای رفتن به شمال نیست. لذا در تعامل با پاکستان و چین و برای این که سطح تنش بین این کشورها پایین بیاید، ما گفتیم یک مشارکتی کنیم بین چین و هند و پاکستان و ایران که چابهار یک مرکزی بشود که همه در آن نقش داشته باشند.
متاسفانه نگاه ما به چابهار با نگاه چینی ها و پاکستانیها و هندیها نگاه متفاوتی هست. ایران دائماً اصرار دارد که چابهار برایش یک مزیت ژئواکونومیک است ولی متاسفانه هم چین هم پاکستان و هم هند منطقه چابهار ما را ژئوپلیتیک می بینند. هندیها از حضور در چابهار اهداف سیاسی دارند و این از بدشانسی ماست.
ما اهداف سیاسی نداریم ولی هندی ها دارند نمی توانند هم انکار کنند. گناه ما چیست ما که اهداف سیاسی نداریم؟ ما که بارها به پاکستان گفتیم به عنوان کشور دوست و برادر و مسلمان که شما بیاید کار کنید. به کشور آسیای میانه گفتیم حتی به چینیها گفتیم. ما به عنوان کشوری که حق داریم از ظرفیتهای خدادادیمان استفاده کنیم نباید متهم شویم که مثلا بیوفایی کردیم یا منافع چین را نادیده گرفتیم. البته هندیها هم سالها ما را بازی دادند و آنجوری که باید و شاید سرمایهگذاری نکردند.
۳۱۱۳۱۱