به گزارش خبر فوری، منوچهر مقدم سلیمى در سال 1314 در روستای چرگر از توابع شهرستان ابهر متولد شد، او در دبیرستان همکلاس پرویز نیکخواه بود، که در سازمان جوانان حزب توده عضویت داشتند، نیکخواه برای ادامه تحصیل به انگلیس رفت و به عضویت کنفدراسیون جهانی دانشجویان درآمد و مقدم سلیمی نیز به مطالعاتی تاریخی، نقاشی، مجسمه سازی مشغول شد و همزمان با موسسه فرانکلین نیز همکاری داشت.
پس از بازگشت نیکخواه به کشور، گروهی کمونیست _ مائویست شکل دادند و مقدم سلیمی یکی از اعضای اصلی آن بود، در 21 فروردین سال 1344 به اتهام مشارکت در ترور شاه در کاخ مرمر دستگیر و به سه سال زندان محکوم شد، پس از تحمل کیفر و اتمام دوران حبس و متلاشی شدن گروه از زندان آزاد شد.
پس از آزادی، او به‌ظاهر از سیاست فاصله گرفت و با تأسیس آتلیه هنری در خیابان منوچهری و همکاری با تالار رودکی، به عرصه فرهنگ بازگشت. اما در سال ۱۳۵۲، آشنایی او با خسرو گلسرخی (سردبیر بخش هنری کیهان) و طراحی عملیات گروگانگیری فرح دیبا و ولیعهد، موج جدیدی از دستگیری‌ها را رقم زد. در جریان محاکمه گروه ۱۲ نفره، حکم اولیه اعدام او در دادگاه تجدیدنظر به ۱۵ سال حبس تقلیل یافت، درحالی که گلسرخی و دانشیان تیرباران شدند.
خسرو گلسرخی(سردبیر بخش هنری روزنامه کیهان ) ، کرامت‌الله دانشیان، رضا علامه‌زاده( مستندساز) ، منوچهر مقدم سلیمی، طیفور بطحایی (کارگردان) ، عباس سماکار (نویسنده و فیلمساز ) ، رحمت‌الله (ایرج) جمشیدی (خبرنگار ) ، شکوه فرهنگ رازی (میرزادگی) خبرنگار سرویس ادب و فرهنگ کیهان، ابراهیم فرهنگ رازی (میرزادگی ) ، مرتضی سیاهپوش، مریم اتحادیه و فرهاد قیصری اعضای گروه 12 نفره بودند.
منوچهر مقدم سلیمی در کنار خسرو گلسرخی
فعالیت‌های پس از انقلاب مقدم سلیمی نشان از تحول رویکرد او دارد: مرمت اشیای تاریخی و کارشناسی هنری، جایگزین مبارزه مسلحانه شد. این چرخش تا پایان عمر ۸۹ساله او در ۱۶ بهمن ۱۴۰۳ ادامه یافت.
