به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، ساعت ۵ و ۴۵ دقیقه سحرگاه چهارشنبه ۲۳ اسفند ۱۳۴۰ آیت‌الله ابوالقاسم کاشانی در بیمارستان طرفه تهران چشم از جهان فرو بست. کسالت ایشان از مردادماه همین سال آغاز شد و روز ۱۱ مرداد بر اثر ناراحتی قلبی، تنگی نفس و ضعف مفرط در بیمارستان طرفه بستری شدند. روز هفدهم مرداد دکتر امینی نخست‌وزیر وقت در بیمارستان طرفه از آیت‌الله کاشانی عیادت کرد. آیت‌الله چند روز بعد به دنبال معالجات مداوم پزشکان بهبود نسبی یافت و سرانجام روز ششم شهریور از بیمارستان ترخیص شد، تا دو ماهی در منزل استراحت کرد ولی از آبان ماه مجددا کسالت‌شان شدت گرفت و به بیمارستان بازرگانان منتقل شد. از آن پس گاه در منزل و گاه در بیمارستان تحت درمان قرار می‌گرفت. یک هفته پیش از درگذشت، شاه به منزل آیت‌الله کاشانی رفت و از او عیادت کرد. روزنامه کیهان روز چهارشنبه ۲۳ اسفند ۴۰ ضمن انتشار خبر درگذشت آیت‌الله کاشانی، زندگی‌نامه مجملی نیز از ایشان منتشر کرد که در ادامه می‌خوانید:
حضرت آیت‌الله حاج سید ابوالقاسم کاشانی از شخصیت‌های بزرگ مذهبی و سیاسی ایران بودند که نه‌تنها در ایران و کشورهای اسلامی بلکه در اغلب کشورهای جهان به عنوان یک شخصیت برجسته و مبارز معروفیت خاصی داشتند.
حضرت آیت‌الله در سال ۱۳۰۰ هجری قمری در تهران متولد شدند و در سن ۱۶ سالگی به اتفاق پدر خود مرحوم آیت‌الله حاج سید مصطفی کاشانی [که] از مجتهدین درجه اول عراق و از مراجع تقلید بودند به قصد حج عازم مکه معظمه شدند و در نجف اشرف اقامت گزیدند و علوم مختلفه دینی را در محضر پدر و حضرت آیت‌الله آخوند ملا محمدکاظم خراسانی و حضرت آیت‌الله خلیل فرا گرفتند و در ۲۵ سالگی به درجه اجتهاد رسیدند.
دین و سیاست
حضرت آیت‌الله کاشانی دین را از سیاست جدا نمی‌دانستند و معتقد بودند که یک پیشوای مذهبی باید یک پیشوای سیاسی هم باشد. نخستین مبارزه سیاسی ایشان در جنگ بین‌الملل اول آغاز شد. در این هنگام انگلیسی‌ها با نیرویی عظیم به قصد تسلط بر عراق به مناطق شرقی این کشور حمله‌ور شدند. حضرت آیت‌الله کاشانی به اتفاق عده‌ای از علمای اعلام با نیروی ملی به میدان جنگ شتافتند و ده ماه در مقابل تجهیزات نوین ارتش انگلیس مقاومت کردند ولی سرانجام شکست سختی بر ایشان وارد آمد.
پس از فتح بغداد انگلیس‌ها به خاطر نفوذ و قدرت حضرت آیت‌الله متعرض ایشان نشدند و حضرت آیت‌الله پس از چندی سکوت چون انگلیس‌ها برا انعقاد قرارداد وثوق‌الدوله نیروی بزرگی در ایران نگاه داشته بودند حضرت آیت‌الله به کمک تمام نیروی ایلات و طوایف عراق قیام کرد و همین مبارزه بود که پس از چند ماه جنگ‌های خونین منجر به استقلال عراق شد.
در ایران
به دنبال این مبارزه چون نیروهای انگلیسی تصمیم به بازداشت ایشان داشتند در سال ۱۳۳۹ هجری قمری به تهران آمدند و مورد تجلیل فوق‌العاده قرار گرفتند و با این‌که کوشش‌های فراوانی از طرف علمای عراقی برای بازگشت ایشان به عمل آمد در اثر اصرار علما و مردم ایران از بازگشت منصرف گردیدند و از آن پس مبارزات سیاسی ایشان در ایران آغاز شد.
پس از جنگ بین‌الملل دوم از طرف متفقین به اتهام همکاری با آلمان‌ها تحت تعقیب قرار گرفتند و سرانجام روز ۲۷ خرداد ۱۳۲۱ در یکی از باغات امامزاده قاسم شمیران دستگیر و به اراک اعزام و تبعید شدند و ۲۸ ماه تمام در اراک و کرمانشاه و رشت زندانی بودند.
پس از آزادی برای انتخابات دوره چهاردهم به فعالیت پرداختند و به همین جهت در خرداد ۱۳۲۴ در مشهد هنگامی که در خواب بودند بازداشت شدند و بیست‌ودو ماه در بهجت‌آباد قزوین تبعید بودند. پس از آزادی مجددا به مبارزات سیاسی خود ادامه دادند.
حضرت آیت‌الله کاشانی از بنیان‌گذاران نهضت ملی شدن نفت ایران و جبهه ملی بودند که به اتفاق آقای دکتر محمد مصدق و جمعی دیگر شعار ملی شدن صنعت نفت را عنوان کردند.
در انتخابات دوره شانزدهم مبارزه حضرت آیت‌الله شدت یافت و با انتشار اعلامیه‌های مختلف و تشکیل میتینگ در مساجد مردم را به اتحاد و اتفاق، شرکت در انتخابات، مبارزه با شرکت نفت دعوت می‌کردند.
این مبارزه در دوره شانزدهم و در زمان رزم‌آرا به اوج شدت رسید و سرانجام به روی کار آمدن حکومت آقای دکتر محمد مصدق و ملی شدن نفت ایران منجر شد.
در جریان اجرای قانون ملی شدن صنعت نفت حضرت آیت‌الله کاشانی به وسایل مختلف دولت را تقویت می‌کردند و با نفوذ و محبوبیتی که در کشورهای اسلامی داشتند ملل مسلمان جهان به پشتیبانی از مبارزات ملت ایران دعوت می‌نمودند. در انحلال کنسولگری‌های انگلیس و بانک ایران و انگلیس، فروش اوراق قرضه ملی و اجرای تصمیمات دولت آقای دکتر مصدق فتواهای حضرت آیت‌الله نقش عمده‌ای داشت.
روز سی‌ام تیر حضرت آیت‌الله طی اعلامیه‌ای مردم را به تظاهر و مقاومت دعوت کردند و اعلام داشتند که اگر پای یک نفر انگلیسی به ایران برسد، کلیه تاسیسات نفتی کشور را نابود خواهیم کرد.
در دوره هفدهم حضرت آیت‌الله به نمایندگی مجلس و به ریاست مجلس شورای ملی انتخاب شدند و در همین دوران بود که با تمدید اختیارات آقای دکتر محمد مصدق مخالفت نمودند و آن را مخالف قانون اساسی دانستند و بر سر همین امر اختلافات بین ایشان و آقای دکتر مصدق بروز کرد که تا پایان دوران زمامداری دکتر مصدق ادامه داشت.
بازداشت
در دی‌ماه سال ۱۳۳۴ حضرت آیت‌الله از طرف دادرسی ارتش احضار شدند و پس از ادای توضیحاتی درباره قتل مرحوم رزم‌آرا در اتاق مجاور زندان آقای دکتر مصدق در لشکر ۲ زرهی بازداشت شدند.
این بازداشت پس از اعدام نواب‌صفوی و سایر فداییان اسلام صورت گرفت. پس از بازداشت از طرف مرحوم آیت‌الله عظمی بروجردی نامه‌ای به حضور شاهنشاه تقدیم شد و حضرت آیت‌الله از شاهنشاه تقاضا کردند ارفاق و مساعدت شاهانه شامل حال حضرت آیت‌الله کاشانی شود. شاهنشاه در پاسخ فرمودند از کمک و مساعدت به حضرت آیت‌الله دریغ نخواهند کرد.
عده‌ای از علمای عراق نیز از پیشگاه شاهنشاه تقاضای ارفاق کردند و حضرت آیت‌الله بروجردی دو نامه دیگر در این زمینه فرستادند.
سرانجام روز بیست‌وسوم اسفند ۱۳۳۴ حضرت آیت‌الله به قید التزام از زندان آزاد شدند. در شهریور ماه سال ۳۵ حضرت آیت‌الله یک بار دیگر از طرف دادسرای تهران احضار شدند. پس از آن حضرت آیت‌الله کاشانی دوران آرامش و سکوت را گذراندند و قریب چهار سال هیچ‌گونه فعالیت سیاسی نداشتند.
آخرین فعالیت
آخرین فعالیت سیاسی حضرت آیت‌الله کاشانی انتشار اعلامیه‌ای درباره انتخابات بود. این اعلامیه در مردادماه سال قبل انتشار یافت و طی آن حضرت آیت‌الله مردم را به شرکت در انتخابات و انتخاب نماینده واقعی خود دعوت کردند.
پس از این اعلامیه دوران کسالت حضرت آیت‌الله آغاز شد و این کسالت ادامه داشت تا این‌که سرانجام بامداد امروز حضرت آیت‌الله بدرود حیات گفتند.
۲۵۹
